© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Tarih övgü yada sövgü kitabı değildir.Tarih sadece kahramanlar ve hainlerden ibaret değildir.Bizim gibi normal insanlar da vardır ve onlar soru sorarlar,cevabını ararlar,yanılırlar,doğruya ulaşırlar konuşarak.Kavga eder gibi değil ama.Birbirimizi dinlemeye,birbirimizin korkularını ve umutlarını anlamaya çalışmamız gerekiyor.
tarihten kara bir sayfa
Maraş Katliamı, 19 Aralık ile 26 Aralık 1978'de Kahramanmaraş'ta meydana gelen Cumhuriyet tarihinin en önemli katliamlarından biri olarak anılmaktadır. Olaylar alevi ve sünni inançlı vatandaşlar arasında yaşanmıştır ve 12 Eylül Darbesine gerekçe olarak kullanılan ya da hazırlanan olaylardan biri olarak kabul edilmektedir.
alıntı:wikipedia
tekerrürden ibaret..
İnkılapların amacı devleti güçlendirip asalak sınıfların koşullarını sağlam temeller üzerine oturtmaktı.Fesin yerine şapka giyilmesi,Alman ticaret kanununun ithal edilmesi Latin harflerinin Arap harflerinin yerini alması kitlelerin yaşam koşullarında bir iyileşme sağlayabilir miydi? Yoksul köylüye toprak ve toprağı işleyecek araç gereç sağlanıp,ağaların ve tefecilerin sömürü ve baskısından kurtarılsaydı, işçilere sendikalarını kurma yolu açılsaydı emekçi kitleler için gerçek anlamda “inkılaplardan söz edilebilirdi.Fikret başkaya
Kendi vatandaşlarını üzerine bomba atan ve Zilan Deresini cesetlerle doldurursa sorunu çözeceğini düşünen İsmet Paşa “Bu ülkede sadece Türk ulusu etnik ve ırksal haklar talep etme hakkına sahiptir.Başka hiç kimsenin böyle bir hakkı yoktur”
Milliyet Gazetesi 31 Ağustos 1930
Irkçı ve Türkçü akımlar ise Nazi Almanyası Sovyetler Birliği’ne Haziran 1941’de saldırdıktan sonra faaliyetlerini artırdı.”çınaraltı” Orhun”, Bozkurt” dergiler ardı ardına yayın yaşamına atıldı.Nihal Adsız,Reha Oğuz Türkan ile Zeki Velidi Togan Alman yanlısı generallerle birlikte bakan düzeyindeki devlet yetkililerini de içeren geniş bir çevre yaratmışladı.Günlük basında,özellikle Cumhuriyet gazetesinde azımsanmayacak yandaşları vardı.Naziler’in yenilgisinden sonra Türkiye Cumhuriyeti devletinin destek ve himayesini kendilerinden çekmekte olduğunu anlayan ırkçı-Türkçüler bunun üzerine yoğun bir anti-komünist kampanya başlattı.
Kemalistler ile eşraf arasındaki işbirliğinin bedeli,köylük bölgelerde statükonun devamı,hatta güçlendirilmesi konusunda varılan örtük anlaşmaydı.Bu,içinde toprak ağalarının etkisinin güçlü olduğu Halk Fırkası’nın kurulması,Mecliste toprak ağalarının ağırlıklarını duyurmalarına olanak sağlayan bir Seçim Kanunu çıkarılması ve Anayasa’ya toprak reformunu fiilen engelleyen 74. maddenin eklenmesiyle hayata geçirildi.
Doğan Avcıoğlu:Türkiye’nin düzeni S235
Tarihi tekerrür'tekrarlanma' diye tarif ediyorlar.Hiç ibret alınsaydı tekerrür mü ederdi?
Mehmet Akif İstiklal Marşı’nı yazan kişi olmasına karşılık,savaşın bitimiyle birlikte dergiye yapılan mali yardım kesilecektir.Yönetimin bu sırada Sebilürreşad’a ihtiyacı kalmamıştır.çünkü zafer kazanılmıştır.Artık dergi zorluklara katlanılarak çıkarılmaya çalışılır.Birinci TBMM’nin feshedilmesiyle birlikte M.Akif derginin klişesini alıp İstanbul’a dönecektir.
İkinci Dünya savaşı sonucunda Cumhuriyet törenlerinin açık biçimde Sovyet tarzı törenlerden etkilendiği göze çarpmaktadır.Bunun nedeni Sosyalist ülkelerin bir devlet ideolojisine sahip olmasıdır.resmi ideolojiye sahip olan devletler,bu ideolojiyi meşrulaştırmak için yaygın olarak resmi törenler icat etmişlerdir.İkinci Dünya savaşı sonrası Türk törenselciliği büyük oranda Sosyalist ülkelerin izlerini taşımaktadır.
Bugün bizler tarafından Araplar ve Türkler olarak adlandırılan,kendilerine de Arap ve Türk diyenler,çok yakın çağlara kadar kendilerini böyle tanımlamışlardı.Dilleri Türkçe olsa da İstanbul ve başka şehirlerdeki uygar insanlar,kendilerini Türk olarak adlandırmazlardı.Türk adını Anadolu’nun ilkel köylüleri ve göçerleri için kullanırlardı.(Bernard Lewis,Ortadoğu)
Genellikle tarihçiler,yalnızca güçlü,zengin ve bilgili kişilerle ilgilenirler i; ulusların ve çağların tarihini yazarken yalnızca ayrıcalıklı birkaç bin kişiyi ele alırlar ve büyük halk kitlelerini göz ederler.
İş dünyası ve ticaret yabancıların elindeydi.Bunların büyük bir çoğunluğu da ülkeden çıkarılmışlar,giderken de hünerlerini,bilgilerini,sermayelerini ve teşebbüslerini beraberlerinde götürmüşlerdi.Oysa,Türkiye’nin yeniden yapılanması için bunlara çok ihtiyaç vardı.Ayrıca,yeni devlet ilk yıllarında yanlış üstüne yanlış yaparak ülkenin zaten darboğazda olan ekonomisinin daha da batmasına sebep oldu.Ekonomi ve siyaset bilimi dalında bilgi deneme yanılma yöntemiyle elde edilmişti.(İmparatorluktan Cumhuriyete geçiş serüveni,A.J Toynbee)
Struma gemisi 1941 yılında Romanya’da,binlerce Yahudi’nin Naziler tarafından katledilmesinden sonra,oradan kaçan 800 kişiyi taşıyan gemidir.Sturma gemisinin motoru bozulunca gemi Türk sularına sığınır ve Sarayburnu’na çekilir.Gemide 300 çocuk vardır.Günlerce aç kalırlar.Sonunda,Amerikan Yahudi komitesinin gönderdiği parayla ihtiyaçları kısmen giderilir.Türk makamları gemiyi kendi sularından geri göndermeye kararlıdır.Ve sonunda tüm yardım çığlıklarına rağmen gemi Türk kara sularından çıkarılır.aç,susuz,ilaçsız yakıtsız günlerce Karadeniz’de bekler gemi. VE SONUNDA 24 Şubat 1942 günü,bir Sovyet deniz altısı tarafından batırılır.Bir kişi dışında kurtulan olmaz.
“ Anayasanın birinci maddesindeki devletin şeklinin cumhuriyet olduğu hakkındaki hüküm değiştirilemez,değiştirilmesi teklif edilemez”.Cumhuriyeti kuran kadrolar bu yolla kendilerini devrilmekten ve ilkelerini de karşı politik doktrinlerle yıkılmaktan korumuş oldular.Bir sultanın ve onun vezirlerinin mutlak hakimiyetine alışmış bir halk için, çok basit bir siyasi yapı yeterliydi.(Toynbee)
Türkler ve Kürtler politik açıdan eşit oldukları bir devlet olarak organize edilseydi,Musul vilayetindeki güneyli Kürtler bu devlete katılmayı isteyebilirler ve şu anki kazançlarının garantörü olan İngiltere bu duruma itiraz edemezdi.Aslında durum bunun tam tersiydi, Türkler kuzeydeki Kürtleri bastırmayı ve Musul vilayetin de alıp orda da aynı siyaseti uygulamayı akıllarına koymuşlardı.(A.J.Toynbee)
Yabancı tesirlerin etkisi altında,devleti ateizm,marksizm,komünizm ile uyuşturmak eğliminin Türkiye Cumhuriyeti politikacıları arasında yayıldığı düşünülmekte ve söylenmektedir.Politikacıları elbette “modern”olarak nitelenmesi gerekir.Ancak onlar hala Müslüman kalmaya devam etmektedirler.
Makale; Kont Ostrorog
Eski rejimi hatırlatan her şey yok edilmeliydi.Yeni kurulan cumhuriyeti Osmanlı İmparatorluğu’nun gelenekleri ile bağlayan her küçük,belli belirsiz tehdit yok edilmişti.Kadınlara özgürlük vermek ilk sırada yer aldı; belki de fazla çabuk oldu.Alkollü içki yasağı bir yıl denendi,fakat bunun uygulanamayacağı görüldü ve kaldırıldı.
Misak-ı Milli’nin(Ulusal ant) ilk maddesinde,Arap çoğunluğun yerleştiği topraklar üzerindeki haklarından vazgeçtiler. Onların ayrılması Türk siyasi yapısını zayıflatmayacak,aksine güçlendirecekti.Türk milliyetçiler düşünce ve çabalarını İzmir,İstanbul ve Doğu Trakya üzerinde yoğunlaştırdılar. Onlara göre bu bölgeler olmadan bağımsız bir Türk milli devletinin ayakta kalması imkansızdı. A.Toynbee
Abdülmecit Efendi 18 Kasım 1922’de Ankara’daki Büyük Millet Meclisi tarafından halife seçildi.Bu,1 Kasım tarihli kararın ikinci maddesi uyarınca yapılmış bir atamaydı.Yapılan atamada,tarihte ilk defa dualar Arapça değil Türkçe idi.Bu yenilik devletin İslam dininden ziyade Türk Milliyetçiliğine dayandığı gerçeğini sembolize ediyordu.
Arnold.J.Toynbe:Türkiye
Osmanlı ordusunda 25.000 subay vardı ve bunların önemli bir bölümü Türk değil; ,Osmanlı’nın diğer milletlerinden,Arnavutlardan,Kürtlerden ve Araplardan oluşmaktaydı.Bu eski subaylardan tahminen 5.000 kadarı hayatlarını kazanmak için kolay yol olduğundan Mustafa Kemal’in ordusuna katıldılar.Milli orduyu oluşturan bu karma kuvvetlerTürklerin ana yurdunu Yunanlılara karşı savunmaya hazırlandı.
Kızılderililere soykırım uygulayan Amerikan tarihi,beyaz adamın resmi olarak onaylanmış tarihidir.Burada Kızılderililer ellerindeki iptidai silahlarla istilacılara karşı ülkelerini müdafaa eden insanlar değil de,beyaz adamın kara derisini yüzen vahşi yaratıklar olarak gösterilmiş,bu meyanda beyaz adam onlara medeniyet getirmeye çalışan misyonerler olarak ders kitaplarına,romanlara,filmlere konu olmuştur.Her ülkede olduğu gibi Amerika’da da kazanan taraf gerçekleri ters yüz ederek yalanlar üzerine bir tarih inşa etmiştir.
Kaybedenlerin tarihi mi? yoksa kazananların tarihi mi? Yani,kazanan tarafın egemen resmi tarih yazıcılarına mı itibar edilecek yoksa,halkın yaşanmış olduğu gerçeklerin ışığında sosyal tarihe mi? Hangisine.
Bir de saniyorum tozludur. :)
Cok emin olmamakla birlikte, saniyorum televizyon kanallarinda da var bu baslikli programlar.
Nedense aklima NTV'de yayinlanan Gece-Gunduz programi geldi simdi...
Bazi gazete ve dergilerde gordugumuz bolum basliklari geliyor aklima...
Eski resimler ve altina yazilmis bir dolu yazi...
Gacmis zaman olur ki, hayali cihan deger diye de devam eder gider...