eylül sizce ne demek, eylül size neyi çağrıştırıyor?
eylül terimi Hakan Hamıs tarafından 08.04.2004 tarihinde eklendi
eylül terimi Hakan Hamıs tarafından 08.04.2004 tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Seni çok özleyeceğim; karpuz...
"Eylül" 2,5 yaşındaki kızımın ilk adı :)
Allah'ım ne güzel :)
.....ayak seslerini şimdiden işitiyorum.
Göçmen Dracula.
...........................
...........
Tavrım bir çok şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar geldi hüzün
İlkbahar geldi kara hüzün
Ey en akıllı kişisi dünyanın
Bazen yaz ortasında gündüzün
Sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
Eylül toparlandı gitti işte
Ekim filan da gider bu gidişle
Tarihe gömülen koca koca atlar
Tarihe gömülür o kadar
Turgut Uyar
Elinde değildir akşam serinliğinde üşürsün. Eylül’den itibaren geceler hazindir, uzundur…
/Attila İlhan/
En mutedil zamanlardır Eylül günleri. Nasıl da severim.
Bunalmışlıktan uzaklaşma,hoşluğa yaklaşmadır eylülde sararmaya başlayan yapraklar,ılık ılık esen tatlı rüzgar.
Ve her sonbahar gelişinde seni hatırlatan günlerin hoşgeldincisidir.
Hayatı seversen Eylül'ü de seversin.
Eylül'ün temmuz'u...
Bir sonbahar hüznüdür eylül
bir ömrün sonu gibi
yaprak döken ağaçların şarkılarının çalındığı aydır Eylül...
kimse gitmesin
sen kal
kısık gözlerle bir gülüştü gecen
eylül
yaprak bahane arıyordu
benim canım kızım eylülüm ;)
Ağustos eylülle birlikte
çekip gittiler elele
sen hele bir gel ekimde
bak neler ekeceğim gönlüne
şiirlerinde ölü bir ozanın
yas tutarım sızlanmadan
sararıp solmuştu gül çoktan
hüzünlü bir eylüldü aylardan
En bi sevdiğimsin.
eylül, senlen kişisel bir problemim yok. sen geldin diye hüzün falan oluyor, hazan falan oluyor. kuşlar o hüzünleri ekmek sanıyorlar sonra. eylül, pek hoş gelmedin, yalan olmasın.
Yine acı, yine gözyaşı
Ne çok hüzün döktün Eylül yaprak yaprak...
Eylül bende sinir yaptı azizim.
sarı kırmızının hüzünlü tonları ılğın hoşluğu mevsimin olğunu EYLÜL çok güzel.
Sonbaharı annemin söylemekten bıkmadığı bir şarkı gibi hatırlıyorum. Sarı gramofon kağıtlarından yapılmış bir etek içinde annemin büyümekten imtina eden çocukluğu. 'Öğretmenim' diyor, 'sonbahar ol dedi bana'.O gün neşeli bir sonbahar oluyor. Annemin kendi etrafında defalarca dönerek söylediği o şarkı, annemin sarı bir mevsimi giyinir gibi söylediği o şarkı, annemin bir şarkıyı söyler gibi anlattığı o mevsim... eylül bana sarı etekleri yapraklarla yarışan bir kız çocuğu gibi gülümsüyor:
Sonbaharı cicim
Çok sevdiğim için
Hep sarıdır
Elbiselerim
eylüül sancı sıkıntı hepmi böyle olur bu güz sancısı hepmi böyle olur eylül fırtanası ah eylül adının içindeki naiflikten başka hiç bir güzeliği olmayan can yakan eylül
Gölgesinde kaldım hüznünün
Eylül, Eylül ortası Eylül sonuna doğru diyorduk ya bütün bir yaz boyu.. Bak işte geldi eylül.. Bakalım hayal ettiğimiz o tatil olacakmı bu EYLÜL...
ah eylül ne güzelsindir sen... sana kavuştuk mu yılın huzuru gelmiş demektir...
hele o muhteşem yaprakları döktürüşün yokmu alır götürür insanı buralardan kimbilir hangi cennete :)
Bir martının kanadındayım şimdi
Tut ki;
Uzak diyarların türküsünü getirdim sana..
Ya da;
Bir eylül bulutundan yağıyorum sağanak sağanak
/hece/
Eylül, Aylül kelimesinden geliyormuş aylülde üzüm mevsimi anlamına geliyormuş..
kurutulmuş hazan mevsiminden bir ay eylül.hüzün ayı.ölüm ve ayrılıkların kol gezdiği bir salgın.hayatların ansızın kılıçla tam ortasından yarılıp ölüme terk edilişi. darbecilerin cirit attığı,jurnalciliğin meslekten sayıldığı ve beşi bir yerdelerin kızıl kanları tertemiz toprağa bulaştırdığı kanlı bir örtü eylül. geç gelip erken giden sevgili.bıyıkları terlememiş civanların nazenin tenlerinde otuz iki tekmili birden gün/ güneş yüzü görmemiş işkencelerin pervasızca denenmesidir eylül.oysa sırıtan yüzlerinizi süsleyen alçakça kahkahalarınızdı en çok korktuğumuz…
İşte sonbahar, dedirten bir ay... Şimdi İstanbul'da ve benzeri büyük kentlerde sanat yeniden hareketlenecek. Özellikle de sinema... Salonlar dolup taşacak. Yeni filmler gösterime çıkacak. İşte hayat budur...
ögretmenlerimizin sık sık kullandıgı terim eylülde ders çalışırız sınav oluruz derlerdi bana tembel arkadaşları hatırlattı
Hüzün ve yağmur ayı..........
Eylül,
Hüzün ve Hazan mevsimi
12 Eylül
11 Eylül
Adı eylül mevsimlerden güzü anlatır
Rengini sarıdan, yaşamını gözyaşlarından alır
Anlattıkları yürekler acısı
Kuruyan yaprakları anlatır o
Hazanın başlangıcı
...
Ben her yıl eylülün çıplak ayaklarına bir yazı adarım.
Ve ben eylüle akarım
Bir hüzün gibi akarım ben eylüle,
kanayan bir aşk gibi akarım,
Siyah şallara bürünmüş bir genç ölüm gibi akarım...
EYLÜL yaprakların uçuruma sürüklendiği bir düştü,
eylül çocukların bakışlarında bir gülüş
eylül habercisiydi hüznün dönüşlerinin
bulutları mikrofon yağmurlar sözcükleriydi onun
evet kabul ediyorum bende
EYLÜL başlangıcıydı sonun............
12 eylül darbesi geldi aklıma.
ama eylülde yağmur altında romantizm farklıdır yani herşeyden.
Eylül, gülleri soldurarak
duyurdu bu yıl kendini
Böyle olacağını bile bile
şaşırttı bizi yinede
hüzne düşen gözlerinde esiyor Eylül rüzgârları
yüreğimde yağmurların....sessizim
ve sessizliğimde seni istiyorum
..........
aylardan hüzün mevsimlerden ayrılık
....
*** haydar amcamın şiiri ***
,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Eylül / Haydar Ergülen
Kadın gider ve bunun şiir olduğu söylenir
kadın gider ve bir şair doğar bundan
(Ben hangi kadından şair olduğumu bilirim)
'Yazın bittiği her yerde söylenir'se *
kadının gittiği de her yerde söylenir
kadın gittiği her yerde şiir diye söylenir:
Kadının gittiği yazın bittiğidir, her yerde
yaz biter kadın giderse, bunun sonu şiirdir,
yazın sonu şiirdir, şiirdir aşkın sonu...
Şehir her semtiyle yazın peşine düşse
yaz uzar bundan ve aşklar da nasiplenir,
yazın peşinde şehir, kadının peşinde şiir
eylülün semtine kadar böyle gidilir
bir gecede gittimdi hazirandan eylüle
eylül yazdan terkedilmişti, şiirse haziranda
kadın tarafından terkedildi o söylenceye:
Bütün oğullar anneyi bir şiire terkeder!
O kadın beni terkederse şair olurum
oğul olduğum kadın sakın beni terketme,
şiirdir söylenir, yazdır biter, kadındır gider
Bütün kadınlar şiiri bir kadına terkeder!
bazen; içine düştüğünüz çaresizlikten ancak alevler içinde kalarak kurtulursunuz.
Suad gibi
şarkı:
yaklaşınca her yıl hala titrerim
sevmek zamanına eylüldür derim.
diyor.
bu kadar anlam yüklemeyin ekime kalsın biraz da.
'İşte Eylül de bitti.
Ve sen hâlâ gelmedin.
Yağmurlar damlayacaktı ıslak saçından.
Gözyaşından bir deniz getirecekti seni. '
...
..
.
M.Islamoğlu
Eylülde gel Eylülde okul yoluna
Konuşmadan yürüyelim gireyim koluna
Görenler dönmüş hem de mutlu diyecekler
Ağaçlar sevinçten başımıza konfeti gibi
Yaprak dökecekler...(Alpay'dan)
ne soğuktur ne sıcak...
en güzel mevsimin en güzel ayıdır...
eylül güzel geliyor bana şimdilerde. belki gelecekte bir kızım olursa ismini eylül koyabilirim. cama vuran yağmur damlalarını da sever belki. oturup konuşabiliriz şehrin ışıklarını seyrederken damlaların camda yarattığı her bir büyütecin içinden. hem öyle güneşi bol bulan yaz ayları gibi şımarık da değil eylül. ağırbaşlı, vakur. gözlerinin içinde bir parça hüzün dahi var. leonard cohen'in dance me to the end of love'da baktığı gibi hani.
mevsimin hüzün kokan en sonbaharlı ayı.
oluk oluk düş geçidi. bazı bazı sarmalanmış, bazı bazı yarı çıplak. rüzgara kapılmış, uçan yaprakların arasından, ara ara gülümseyen güneş. dokunmaya kalkıştığında, içinin çekildiği, bir var-mış, bir, yok! öylesine sade ve güzel bir uyku arası düşü.
güneşin yüzü soğuktur eylül ayında, ayrılık hüznü kaplar insanları, koskoca bir yazı daha geride bırakmışlardır. balkonlardan çekilmiştir insanlar betonarme kovuklarına, yollarda sarı yaprak ölüleri, dallarda yolunu kaybetmiş son kuşlar ve göğü işgal eden kara bulutlar, gözlerde ayışığı arayışı vardır. yollar daha bir yalnızdır geceleri.
takvimlerin yazdığı yalandır, senenin ölümü eylül ayındadır.
İleri-geri konuşmalar mevsimi
Eylül ayı veya güz mevsimi birçok edebiyatçının edebi duygularını harekete geçiren önemli imgelerin kaynağı olmuştur. Ne şiirler, ne nesirler yazılmıştır Eylül üzerine. Eşlik ettiği yorgunluk, tükeniş, sona doğru hızla yol alış, ölüm, ayrılık, yaşlılık bahisleri, Eylül edebiyatını kaçınılmaz olarak melankolik-depresif bir tür kılıyor. 1980 yılından sonra bu mevsimle ilgili imgelere memleketin üzerine bir kâbus gibi çöken 12 Eylül imgesi de dâhil olmuştur.
Bugünlerde yapılan açılış konuşmalarının bu melankolik ruh haliyle bir ilgisi var mıdır bilmiyoruz. Ama bu konuşmaların hepsinin ortak temasının “irtica” olması bir eylül konusu olarak kayda geçebilir ve hiç kuşkunuz olmasın bunun da melankolik bir boyutu vardır. Belki de tek fark bu konuşmaların hiçbir edebi boyutunun olmaması. Bırakınız edebi boyutu, hiçbir akıl boyutu olmayan bu konuşmalar yine de günlerce konuşuluyor, gündemi belirliyor insanların endişelerini artırıyor, karamsar, melankolik, kasvetli bir havayı hâkim kılabiliyor.
Bu konuşmaların hepsinin ortak özellikleri var. Hiç birini bir lise öğrencisine bile yakıştıramayacağınız kadar edebiyat ve akıl kalitesinden yoksun. Hepsi de asık suratla ve tehditkâr bir ses tonuyla, üstelik kâğıttan ve bir sürü hatayla okunarak yapılıyor. Konuşmaların içerikleri her türlü değerlendirmeyle sınıfta kalıyor. Ne akıldan eser var ne mantıktan ne de bilgiden. Hiç biri toplumda en ufak bir yapıcılık ve birlik hedeflemiyor, aksine her biri toplumun bir kesimini öbüründen daha fazla nefret ettirmeye yarıyor. Hepsi de Eylül'e özgü depresif ruh hallerinden izler taşıyor.
Papa'nın İslam'a saldıran konuşmasını yaptığı günün ertesinde Türkiye'nin Cumhurbaşkanı, dini inançların doğmatik olduğunu ifade eden skandal bir konuşma yapıyor. Papa özür dilemese bile sözlerinin yanlış anlaşıldığını ve bundan dolayı üzüntü duyduğunu ifade ederek Müslümanların gönlünü bir şekilde alıyor. Ama Türkiye'nin Cumhurbaşkanı bir defa okuduğu metnine dönüp bir daha bakmıyor bile.
Bir üniversite rektörü, Anadolu'nun Müslüman olmakla ne kadar çok şey kaybettiğini anlatıyor. Dinleyenler arasında tarihçiler de vardır mutlaka.
Kara kuvvetleri komutanı laikliği korumanın yargıya değil orduya düştüğünü savunuyor,
ODTÜ rektörü kendi öğretim üyelerini ve öğrencilerini irticaya karşı beşinci sınıf bir hamasetle dolduruşa getirmeye çalışıyor.
Giderek bu konuşmalar üniversite rektörleri arasında bambaşka bir yarışa dönüşüyor: Hamaset yarışına. Akla davet ediyorlar, ama davet ettikleri kendi mahdut akılları. Bilime davet ediyorlar, bilimden anladıkları 19. yüzyılın artık ilkel sayılan pozitivist bilim anlayışı. Laiklik diyorlar, bundan anladıkları laiklik adına fetişleştirilmiş kutsalların yüceltilmesinden başka bir şey değil. İrtica diyorlar, düşünüyorsunuz, taşınıyorsunuz, bizzat İslam'dan ve Müslümanlardan başka bir kasıt bulamıyorsunuz. İslam'ın yaşanması, ciddiye alınması rahatsız ediyor, buna irtica diyorlar. Bizzat İslam'a ve İslam'ın en doğal tezahürlerine irtica diyerek Müslümanların kutsallarına hakaret ediyorlar.
Yasin Aktay