İnsanı ayrıştıran din, dil, ülkesi değil penceresinden nasıl gördüğüdür.
Beni herkes görebilir… Ancak sadece biri tanıyacak.Çünkü tanımak,ilahi bir tanıklığın,zamansız bir buluşmanın iç sesidir.– k.i. (kalbimin içinden)?si=vpnTQaL8MbuDxhSY
ruh keman çalışıyorsa dudaklar kalbi öptüğündendir.kelimelerin uykusu kaçtığında
öyle hislere bulaşırsın ki,Ne bir dile, ne de bir yüreğe sığar.Sadece taşınır, sessizce,elekten geçer gibi usulca,bir gülümsemenin kıyısında…Huri Çalışkan
?si=6mMycNjX7IyHkfsb
Bazı hisler vardır…Ne anlatılır birine, ne de geçer içinden.Sadece taşınır sessizce,bir gülümsemenin kıyısında… Huri Çalışkan
Kalbimde bir yer var,soğuk bir sandalye gibi — hep sana ayrılmış.Ama…ama sen yoksun.“Ve işte o an, içimde bir sandalye daha kırılıyor.”( protezli sandalye, şiirinden...''
Kalbimin ardiyesini boşalttım — artık kendimi yerleştiriyorum yuvama.,, zamanın kalbi...şiirinden ''
Halbuki;gün doğmuştu…ve umutlar da doğacaktı,eğer içimizde geceyi inatla tutmasaydık.
Bazen bir pencere kenarı yeter,bir fincan çay,ve susarak anlaştığın kendin.Dünya çalkalanırken dışarıda,bir derin nefes, bir tebessüm, bir “iyi ki” fısıltısıyeniden kurar içimizdeki huzur evini.Çünkü en çok huzurmuş meğer,bir insanın kendi içindekendine rastlamak...— Tarçın Kokulu Muhabbetler
Görünen, senin izlediğin…Gerçekler ise, kendi bildiğim.İnsanı ayrıştıran; din, dil, ülkesi değil…penceresinden nasıl gördüğüdür.”Huri Ç.
Beni herkes görebilir… Ancak sadece biri tanıyacak.
Çünkü tanımak,
ilahi bir tanıklığın,
zamansız bir buluşmanın iç sesidir.
– k.i. (kalbimin içinden)
?si=vpnTQaL8MbuDxhSY
ruh keman çalışıyorsa dudaklar kalbi öptüğündendir.
kelimelerin uykusu kaçtığında
öyle hislere bulaşırsın ki,
Ne bir dile, ne de bir yüreğe sığar.
Sadece taşınır, sessizce,
elekten geçer gibi usulca,
bir gülümsemenin kıyısında…
Huri Çalışkan
?si=6mMycNjX7IyHkfsb
Bazı hisler vardır…
Ne anlatılır birine, ne de geçer içinden.
Sadece taşınır sessizce,
bir gülümsemenin kıyısında… Huri Çalışkan
Kalbimde bir yer var,
soğuk bir sandalye gibi — hep sana ayrılmış.
Ama…
ama sen yoksun.
“Ve işte o an, içimde bir sandalye daha kırılıyor.”
( protezli sandalye, şiirinden...''
Kalbimin ardiyesini boşalttım — artık kendimi yerleştiriyorum yuvama.
,, zamanın kalbi...şiirinden ''
Halbuki;
gün doğmuştu…
ve umutlar da doğacaktı,
eğer içimizde geceyi inatla tutmasaydık.
Bazen bir pencere kenarı yeter,
bir fincan çay,
ve susarak anlaştığın kendin.
Dünya çalkalanırken dışarıda,
bir derin nefes, bir tebessüm, bir “iyi ki” fısıltısı
yeniden kurar içimizdeki huzur evini.
Çünkü en çok huzurmuş meğer,
bir insanın kendi içinde
kendine rastlamak...
— Tarçın Kokulu Muhabbetler
Görünen, senin izlediğin…
Gerçekler ise, kendi bildiğim.
İnsanı ayrıştıran; din, dil, ülkesi değil…
penceresinden nasıl gördüğüdür.”
Huri Ç.