Alışkanlıklar daima korkutur beni... Düşünki ben yaşamaya bile alışkın değilim... Kendimi kendime alıştıramadım yıllardır... Fakat şimdi sana alışıyorum... Alıştıkça özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor. Yalnız içimde garip bir korku var. Sana tüm alışmaktan değil seni kendimealıştırmaktan korkuyorum... Bir gün sana şimdi verdiklerimden daha güzelini daha değerlisini verememekten korkuyorum... Bir gün ansızın ölmekten ve seni bana olan alışkanlığınla yapayalnız bırakmaktan korkuyorum... Oysa ki her zaman ve günün her saatinde yanında olmalıyım senin... Bana alışmış olmaktan pişmanlık duyacağın bir dakikan bile olmamalı... Bütün zamanlarını zamanlarımla karıştırıp emsalsiz bir zaman bileşiminde yaşatmalıyım seni... Uykularda bile aynı rüyayı görmeliyiz. Her şeyin ve her zevkin yarısı senin olmalı, yarısı benim... 'Bana alış' demeyeceğim... Nasıl olsa alışacaksın bir gün... Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan gözlerin, o zaman en güzeli görecek bende!
Alışmak nedir aslında bence Alışmak diye bir kelimenin kullanılması birşeyleri ters getiriyor... Alışmak yerine ısınmak gelimesini kullansak daha iyi olurdu çünkü ısınmak kelimesini başka anlamlarda da kullanabiliyoruz... Alışmak alışkanlıklarımızın bir göstergesidir, bu göstergede insanlar hayat tecrübelerini sınavda kullanmaya çalışır bazıları başarılı olur bazıları olmaz.. bu alışkanlıklardan vazgeçemediğinizi ortaya çıkarır. Hayat sana o kadar darbe vurur bu alışkanlık kötü olduğunu vazgeçmen gerektiğini ama bir kere alışmışsın ve bırakamadığın için hayat durmadan sana darbeyi vuraçaktır... önemli olan güçlü insan alışkanlıklarında vaz geçendir...
'Bir şey söylerken başka birşey demek isteriz.En olmadık şeyin içinden çıkarız.Ne bileyim mesela limon şekerlerinin içine küçük maniler yazarız; derdimizi anlatırız usul usul.Vatandaşın hem ağzı tatlansın,hem beyni sulansın:öğrenmek istersen iyiyle fenayı,seyreyle bir kenardan yalan dünyayı. Olmadı. Alışacağız. Zamanla. ....''
' Ben herşeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki Ve her şeyin bir bir varolmasına o kadar alışacağım ki Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek... '
Ne kadar küçük şeyler için ağlardık... Bir tutam saç,bir oyuncak araba,bir bebek... Şimdi büyüdük... Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri... Ölümler,iflaslar savaşlar... Şimdi daha mı güçlüyüz Yoksa daha mı alışkın? Hayatı öğrenmek Alışmak mı acaba?
Kime yazılmış dertsiz kader, Kime sunulur bedelsiz zafer Yine mi hüsran yine mi ceza Bitmiyor ki elveda Kim kazandı acı çekmeden Kim başardı doğruyu görmeden Sevmeliyiz, sevilmeliyiz Dolmuyor mu çilem Düşmeden bir kere Alışmak hep çok zor geliyor Alışmak hepimize zor geliyor Sen yokken bir yanım Öbür yanım eksik kalıyor Alışmak hep çok zor geliyor
alıştım her sabah ilk işimin bu şarkıyı dinlemek olmasına... benim şarkım demeye alıştım. ilk günlerdeki heyecanım yok, benim şarkım diyorum... kanıksadım... bir zaman sonra sıkılacağım ama belki yine bırakamayacağım......
neden?
çünkü o an geldiğinde ben kudurmuştan beter olmuş olacağım............
... her gün seni orda görmeye alışacağım, elindeki mavi dosyayı görmeye... kitaplarım kadar...
alışacağım ve seni gördükçe her şey yolunda deyip rahat bir nefes almaya sonra... ona da alışacağım.
gün gelecek, yolum düşmeyecek bana göründüğün yere... ya da senin yolun düşmeyecek olur ya... bir zaman merak edeceğim, her geçişimle o sokaktan...
sonra görmemeye de alışacağım bir zaman sonra...
alışmak görmekse
başka bir şeye alışmak -o alışkanlıktan sonra-, unutmak mı demek/ değişmek mi, vazgeçmek mi, bakmamak mı görmemek mi kaybetmek mi... .
başkaları yaptığında eleştirmesi müthiş kolay ama kendimiz yaşarken elimiz kolumuz bağlı olan durum. bu senin gücüne bakmıyo, kim olduğuna da o zamana kadar inandıklarına da. alışılmayacak tek şey belki de alışmamayı öğrenmek
İnsan hiç görmediği, tanımadığı birine de alışabiliyor ve özleyebiliyormuş...))) Hayat ne garip...Daha önce başkaları bu duyguları yaşarken güleriz...Bizim başımıza gelince de çok özel duygular olurlar...)))
insan ruhunun,cebellestıgı uyum saglama ıstegının cogu zaman gerı tepması bence.en azından ben ole dusunuyorm.hıc bırseye alısamamamdan oturu.ozellıkle ayrılıga:-(
.....Zaman sen olmayınca geçmiyor,
Sen olunca da yetmiyor..
C S
şövalyenin atının kuyruğuna ve rapunzelin pabucunun tokasına... :))
Alışkanlıklar
daima korkutur beni... Düşünki ben yaşamaya
bile alışkın değilim... Kendimi kendime alıştıramadım
yıllardır... Fakat şimdi sana alışıyorum... Alıştıkça
özlemim artıyor, daha yoğunlaşıyor. Yalnız içimde
garip bir korku var. Sana tüm alışmaktan değil seni
kendimealıştırmaktan korkuyorum... Bir gün sana
şimdi verdiklerimden daha güzelini daha değerlisini
verememekten korkuyorum... Bir gün ansızın
ölmekten ve seni bana olan alışkanlığınla
yapayalnız bırakmaktan korkuyorum... Oysa ki
her zaman ve günün her saatinde yanında
olmalıyım senin... Bana alışmış olmaktan pişmanlık
duyacağın bir dakikan bile olmamalı... Bütün
zamanlarını zamanlarımla karıştırıp emsalsiz
bir zaman bileşiminde yaşatmalıyım seni...
Uykularda bile aynı rüyayı görmeliyiz. Her
şeyin ve her zevkin yarısı senin olmalı, yarısı benim...
'Bana alış' demeyeceğim... Nasıl olsa alışacaksın
bir gün... Şimdi çirkinliğimde güzellikler bulan
gözlerin, o zaman en güzeli görecek bende!
ÜMİT YAŞAR OĞUZCAN..
'Yalnızlaşmışız iyice
Üstelik de alışmışız
Hiç beklentimiz kalmamış
Dosttan bile..'
Alışmak nedir aslında bence Alışmak diye bir kelimenin kullanılması birşeyleri ters getiriyor...
Alışmak yerine ısınmak gelimesini kullansak daha iyi olurdu çünkü ısınmak kelimesini başka anlamlarda da kullanabiliyoruz...
Alışmak alışkanlıklarımızın bir göstergesidir, bu göstergede insanlar hayat tecrübelerini sınavda kullanmaya çalışır bazıları başarılı olur bazıları olmaz..
bu alışkanlıklardan vazgeçemediğinizi ortaya çıkarır. Hayat sana o kadar darbe vurur bu alışkanlık kötü olduğunu vazgeçmen gerektiğini ama bir kere alışmışsın ve bırakamadığın için hayat durmadan sana darbeyi vuraçaktır...
önemli olan güçlü insan alışkanlıklarında vaz geçendir...
alıştım yokluğuna yine
yokluğunla yetindim ama yinede
olmuyor işte,olmuyor.
alışmak çok zor birşey
vazgeçmek gibi...
Riski bazen kazanmak için, bazen de elindekini kaybetmemek için alırsın. Hayat böyle işte korkun kadar kaçar, cesaretin kadar savaşırsın!
Acım mı? Geçmedi...
Alıştım sadece.
Alışıyorum geç olsa da..
'Bir şey söylerken başka birşey demek isteriz.En olmadık şeyin içinden çıkarız.Ne bileyim mesela limon şekerlerinin içine küçük maniler yazarız; derdimizi anlatırız usul usul.Vatandaşın hem ağzı tatlansın,hem beyni sulansın:öğrenmek istersen iyiyle fenayı,seyreyle bir kenardan yalan dünyayı.
Olmadı.
Alışacağız.
Zamanla.
....''
' Ben herşeyin bir bir yok olmasına o kadar alıştım ki
Ve her şeyin bir bir varolmasına o kadar alışacağım ki
Bilirsin neler için çarpmıyor bir yürek... '
Edip Cansever
Alışırım yalancı baharlara ama; Ama yine de biri beni kandırsın yokluğunda...
varlığına alıştığım gibi yokluğuna da alışabilirim..
sınırları sen belirle ben alışarak karşılık veririm!
ve bunun ismini duruma ayak uydurma koyalım. bencillik olmasın.
Ne kadar küçük şeyler için ağlardık...
Bir tutam saç,bir oyuncak araba,bir bebek...
Şimdi büyüdük...
Çok büyük olaylar bile ağlatamıyor bizleri...
Ölümler,iflaslar savaşlar...
Şimdi daha mı güçlüyüz
Yoksa daha mı alışkın?
Hayatı öğrenmek
Alışmak mı acaba?
ALIŞMAK
Kime yazılmış dertsiz kader,
Kime sunulur bedelsiz zafer
Yine mi hüsran yine mi ceza
Bitmiyor ki elveda
Kim kazandı acı çekmeden
Kim başardı doğruyu görmeden
Sevmeliyiz, sevilmeliyiz
Dolmuyor mu çilem
Düşmeden bir kere
Alışmak hep çok zor geliyor
Alışmak hepimize zor geliyor
Sen yokken bir yanım
Öbür yanım eksik kalıyor
Alışmak hep çok zor geliyor
alışmak hissedememektir.
ne kadar çok farkındaysanız ne yaşadığınızın,
o kadar uzağındasınızdır anın...
ruh, zihinle savaşır..
zihin yenerse, insan alışır..
ama, ruh yener ise,
eskir.
kendi kendisini tüketmeye bu kadar hevesli olması ise ruh denilenin..
esas merak konusu zaten..
hamlet: yaptığı işin farkında değil mi bu adam..
horatio: alışmış, umursamıyor artık...
artık aldırmaz olmak demek...
alıştım her sabah ilk işimin bu şarkıyı dinlemek olmasına... benim şarkım demeye alıştım. ilk günlerdeki heyecanım yok, benim şarkım diyorum... kanıksadım...
bir zaman sonra sıkılacağım ama belki yine bırakamayacağım......
neden?
çünkü o an geldiğinde ben kudurmuştan beter olmuş olacağım............
...
her gün seni orda görmeye alışacağım, elindeki mavi dosyayı görmeye... kitaplarım kadar...
alışacağım ve seni gördükçe her şey yolunda deyip rahat bir nefes almaya sonra... ona da alışacağım.
gün gelecek, yolum düşmeyecek bana göründüğün yere... ya da senin yolun düşmeyecek olur ya... bir zaman merak edeceğim, her geçişimle o sokaktan...
sonra görmemeye de alışacağım bir zaman sonra...
alışmak görmekse
başka bir şeye alışmak -o alışkanlıktan sonra-, unutmak mı demek/ değişmek mi, vazgeçmek mi, bakmamak mı görmemek mi kaybetmek mi...
.
ayrıldıklarıma benziyorum yavaş yavaş.
hissetmez oldum ateşi.
alışmak ayrılığa! ..
'alışığ' (yumuşamış) 'alışmag' (yumuşamak) .
'alış' (yumuşak) . Kullanılagelen anlamıyla etimolojisi ne kadar uyumlu değilmi..
başkaları yaptığında eleştirmesi müthiş kolay ama kendimiz yaşarken elimiz kolumuz bağlı olan durum. bu senin gücüne bakmıyo, kim olduğuna da o zamana kadar inandıklarına da. alışılmayacak tek şey belki de alışmamayı öğrenmek
İnsan hiç görmediği, tanımadığı birine de alışabiliyor ve özleyebiliyormuş...)))
Hayat ne garip...Daha önce başkaları bu duyguları yaşarken güleriz...Bizim başımıza gelince de çok özel duygular olurlar...)))
fazlası zarar....
Alışmak sevmekten daha zor geliyor
Alışmak bir yara bağrımda kanıyor
Sen yoksun kollarım boşluğu sarıyor
Alıştım bir tanem alıştım sana
selami şahin doğru söylüyo
ALIŞMAK? ...
Alışmışken düşünmeye, mantıksal bağnazlıkla,
Beni bile bana ölçen paket standardlarla..
Alışmışken konuşmaya, gırtlak cambazlığıyla,
Bilgelik özentisi klişe tiradlarla...
Alışmışken çalışmaya, para prangasıyla,
Özgürlüğe satılmış güvence kaygısıyla...
Alışmışken sevdalara, sevgi adına,
Duyguları silah gibi odaklamaya...
Alışmışken dengelere, bıçak sırtında,
Referans noktaları sürekli oynamada...
Alışmışken yaşamaya, uyku mahmurluğunda,
Uyanmalı gerçeğe bir tan ağarışında...
(alıntı)
kabullenmek
en tehlikeli afyon......
insan ruhunun,cebellestıgı uyum saglama ıstegının cogu zaman gerı tepması bence.en azından ben ole dusunuyorm.hıc bırseye alısamamamdan oturu.ozellıkle ayrılıga:-(
insanın yapmak istediklerini yapmak ve 'yapma' sözünü duymamak için söylediği bir yalan :))))
insanın yapmak istediklerini yapmak ve 'yapma' sözünü duymamak için söylediği bir yalan :))))