Sevmeden geçirdiğin bir günün varsa; O gün boşa geçmiştir, günden sayılmaz der şair.. Bu gün, bir kediyi sevdim, bir de çayı.. bir de şirin bebek ile kızgınlığımı. Haa bir de özlediğimi sevdim uzaktan.. Acaba günden sayılır mı :)
Neresindeyim acaba hayatın... Hangi ücra köşesinde... Hangi ümidin hangi umudun peşinde... Niye varım, niye yaşıyorum ne için acı çekiyor ne için ağlıyorum... Yaşamak acı çekmek midir yoksa bir hazırlık sınavı mı? Hayat eğer bir sınavsa bu sınavda kaç yanlış kaç doğruyu götürür. Silgim kalemimden önce bitiyorsa yanlışım mı çoktur yoksa silgi mi kalitesizdir? Hayat bir sınav değilde bir bilmece midir yoksa? Ömür denen dağdaki madenleri azar azar tüketirken can denen sermayenin kıymetini ne kadar biliyorum... Bende mi arasam acaba Nuhun gemisini kurtuluş için, yoksa kurtuluş reçetesi benim içimde mi saklı... Bizim eczanemiz ne kadar genişse o kadar rahat mı kurtuluruz bu nefis denen hastalıktan... Bıçakla söküp atabiir miyiz acaba bu uru. Yoksa vücudumuzu kaplamasını seyredip ölümden sonra sınavın sonucuna katlanmalı mıyız..
bence acabalarla yaşanmaz acaba nasıl olcak acaba şu işi yapsammı yapmasammı ya bırakın hayatta birazda riske girmesini bilin Hayat sizinle oynamasın siz hayatla oynayın ;)
evham hissiyatının en baş unsurudur.ağızdan çıktığı anda evhamın peşi sıra geleceği bilinmelidir. insanın aklını en çok yoran kelimedir bu. ayrıca osmanlıca bir sözcük olan 'acep'den türetilmiştir. en yakın ingilizce karşılığı olarak ise 'i wonder if...' kalıbı önerilebilir.
Bir bakmışım doğmuşum...bir bakmışım yaş yetmiş... Günler, yıllar...an gibi, gün gibi...akıp gitmiş... Eldeki el’den kaçmış...avuçtakiler yitmiş... Perde kapanmak üzre...meğerse oyun bitmiş... Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Yaşayıp gördükce de insanlık gitti Ay’a... Ama kimi aç! ..açık! ..kimi evsiz ve yaya... Başlarım bu hayata! ..başlarım be Dünya’a! .. Gelip geçerken yıllar...hiç kalkmadım saymaya... Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
İlk okul, Orta okul...Lise ve Akademi.. Arada sesler...sazlar, bir Şarkı – Türkü dem’i... Edinirken tahsili...kültürü ve erdemi... Yoktu hiç aklımda ki...”çoluk – çocuk evde mi? ” Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Derken Vatan’a bekçi...karda – kışda beklemek... Ha orası – burası...her yer bir Vatan demek... Çalış! çabala! kazan! ..kuruş – kuruş eklemek... Olmaz hiç dalga geçmek iş’de durup teklemek... Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Tren kaçıyor oğlum...haydi! koş da yakala... Bakma be sapa – çöpe...ha pamuk, ha Akala... Bağla başını bir kez...bağla, dön bir Çakal’a... Ama erkek - ama kız...birbirine kakala... Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Besle – besle de bekle akıl edip aysınlar... Seni büyük görüp de “baba” diye saysınlar... Hiç bekleme! umma ki...hatâ diye caysınlar... Sen tırmanıp çıkarken onlar buz’da kaysınlar... Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Vay be! neler olmuş da neler geçmiş? ..yaş yetmiş... Dedim ya...zaman akmış sanki içimden geçmiş... Anılar geri kalan...gençlik – mençlik hep gitmiş... Perde kapanmak üzre...handiyse oyun bitmiş... Göz mü kırpyım acaba? ..el mi çırptım Acaba? ..
Not: Yaş henüz 70 değilse se de kafiye açısından 70 yazılmıştır...
acaba hiç aklımdan geçmedi, asla merecedesten başka bir arabaya binmem. (2006 model, çelik cantlı, camlar filimli, kırmızı, özel plakalı, mini barlı,bagajında demlik,battaniye, küçük tüp olan)
bir acabanız yoksa bir arabanızın olma ihtimalinin var olması olagan değildir.. hep acabalarım beni hakikate götürdü.. ama hala canım abacalarım beni bir arabaya götürmedi ya da bir arabalıya :))
düşünüyorum da; acaba kürt olarak dünyaya gelseydim ve dürüst,kendi halinde,üzerinde doğduğu,büyüdüğü toprakları seven,çalışkan bir insan olsaydım acaba kimlik kartımdaki memleket hanesine bakılır bakılmaz hakkımda varılan yargılar, 'en iyi kürt ölü kürtttür! ' sözüne karşı ne hissederdimm? ? ? küskünlük? ? nefret? acı? ? acaba binbir zahmetle ve de özenle büyüttüğüm çocuğumu askere yollayan bir anne olsaydım ve çocuğum dönmeseydi askerden...ne hissederdim? ? küskünlük? ? nefret? ? acı? ? ?
Sevmeden geçirdiğin bir günün varsa;
O gün boşa geçmiştir, günden sayılmaz
der şair..
Bu gün, bir kediyi sevdim, bir de çayı.. bir de şirin bebek ile kızgınlığımı.
Haa bir de özlediğimi sevdim uzaktan..
Acaba günden sayılır mı :)
Gelmiyor mu
Gitmiyor mu
giden gelmiyor acep nedendir...
Yazdım yazdım kaydedilmedi mi acaba? :)
sustalıya benzetiyorum ben bu mereti.
Üç Vakte Kadar Gelirmisin.. :)
Şaşırmışlığı..
Doğruları kabullenememeyi..
Güvensizliği ve acizliği.
doğru yolda mıyım? yoksa doğru yola hiç mi girmedim..
Vaktinden önce anlamanın şaşkınlığı mı
Vaktinde anlamanın sevinci mi
Ya da biraz geç kalmanın
O gereksiz tedirginliği mi
Hangisi
Edip Cansever
ne zaman susacak?
Neresindeyim acaba hayatın...
Hangi ücra köşesinde...
Hangi ümidin hangi umudun peşinde...
Niye varım, niye yaşıyorum ne için acı çekiyor ne için ağlıyorum...
Yaşamak acı çekmek midir yoksa bir hazırlık sınavı mı?
Hayat eğer bir sınavsa bu sınavda kaç yanlış kaç doğruyu götürür.
Silgim kalemimden önce bitiyorsa yanlışım mı çoktur yoksa silgi mi kalitesizdir?
Hayat bir sınav değilde bir bilmece midir yoksa?
Ömür denen dağdaki madenleri azar azar tüketirken can denen sermayenin kıymetini ne kadar biliyorum...
Bende mi arasam acaba Nuhun gemisini kurtuluş için, yoksa kurtuluş reçetesi benim içimde mi saklı...
Bizim eczanemiz ne kadar genişse o kadar rahat mı kurtuluruz bu nefis denen hastalıktan...
Bıçakla söküp atabiir miyiz acaba bu uru.
Yoksa vücudumuzu kaplamasını seyredip ölümden sonra sınavın sonucuna katlanmalı mıyız..
bence acabalarla yaşanmaz
acaba nasıl olcak acaba şu işi yapsammı yapmasammı
ya bırakın hayatta birazda riske girmesini bilin Hayat sizinle oynamasın siz hayatla oynayın ;)
'acebâ' şaşırarak, tuhafına giderek
'acâyip' şaşılacak derecede şaşırtıcı olan..
kökler aynı
kelimelerin ikiside arapça
sorgulayan mı? yoksa kabullenen mi?
bir kaç gün öncesine kadar hiç acabam yoktu..
olması büyük bir azap..acabalarla yaşamak kötü
bana göre..
evham hissiyatının en baş unsurudur.ağızdan çıktığı anda evhamın peşi sıra geleceği bilinmelidir.
insanın aklını en çok yoran kelimedir bu.
ayrıca osmanlıca bir sözcük olan 'acep'den türetilmiştir. en yakın ingilizce karşılığı olarak ise 'i wonder if...' kalıbı önerilebilir.
ACABA
Bir bakmışım doğmuşum...bir bakmışım yaş yetmiş...
Günler, yıllar...an gibi, gün gibi...akıp gitmiş...
Eldeki el’den kaçmış...avuçtakiler yitmiş...
Perde kapanmak üzre...meğerse oyun bitmiş...
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Yaşayıp gördükce de insanlık gitti Ay’a...
Ama kimi aç! ..açık! ..kimi evsiz ve yaya...
Başlarım bu hayata! ..başlarım be Dünya’a! ..
Gelip geçerken yıllar...hiç kalkmadım saymaya...
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
İlk okul, Orta okul...Lise ve Akademi..
Arada sesler...sazlar, bir Şarkı – Türkü dem’i...
Edinirken tahsili...kültürü ve erdemi...
Yoktu hiç aklımda ki...”çoluk – çocuk evde mi? ”
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Derken Vatan’a bekçi...karda – kışda beklemek...
Ha orası – burası...her yer bir Vatan demek...
Çalış! çabala! kazan! ..kuruş – kuruş eklemek...
Olmaz hiç dalga geçmek iş’de durup teklemek...
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Tren kaçıyor oğlum...haydi! koş da yakala...
Bakma be sapa – çöpe...ha pamuk, ha Akala...
Bağla başını bir kez...bağla, dön bir Çakal’a...
Ama erkek - ama kız...birbirine kakala...
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Besle – besle de bekle akıl edip aysınlar...
Seni büyük görüp de “baba” diye saysınlar...
Hiç bekleme! umma ki...hatâ diye caysınlar...
Sen tırmanıp çıkarken onlar buz’da kaysınlar...
Göz mü kırptım acaba? ..el mi çırptım acaba? ..
Vay be! neler olmuş da neler geçmiş? ..yaş yetmiş...
Dedim ya...zaman akmış sanki içimden geçmiş...
Anılar geri kalan...gençlik – mençlik hep gitmiş...
Perde kapanmak üzre...handiyse oyun bitmiş...
Göz mü kırpyım acaba? ..el mi çırptım Acaba? ..
Not: Yaş henüz 70 değilse se de
kafiye açısından 70 yazılmıştır...
Dünya yaşanacak bir yer mi yok sa baki yaşamın bir imtihan mekanı mı?
minicik tereddüt hali....... :)))
dedikodu yaparken insanların ahkam kesmeye başladıkları an..
acaba böylemiydi öylemi oldu gibisinden..
acabalarla dolu bi hayat korkunççççççççççç
..boynumdaki bu tutulmanın sebebi çok çalışmak değil deee....bu 100 kişilik iç pilav sendromu muu? ... :)))
Yemin ettim senin üstüne sevmem bir daha,çekerim
ben acıyı dertleri,seveceksen beklerim bir ömür seni...
bukadar sevebilirmi insan?
acaba hiç aklımdan geçmedi, asla merecedesten başka bir arabaya binmem. (2006 model, çelik cantlı, camlar filimli, kırmızı, özel plakalı, mini barlı,bagajında demlik,battaniye, küçük tüp olan)
bir acabanız yoksa bir arabanızın olma ihtimalinin var olması olagan değildir.. hep acabalarım beni hakikate götürdü.. ama hala canım abacalarım beni bir arabaya götürmedi ya da bir arabalıya :))
düşünüyorum da;
acaba kürt olarak dünyaya gelseydim ve dürüst,kendi halinde,üzerinde doğduğu,büyüdüğü toprakları seven,çalışkan bir insan olsaydım acaba kimlik kartımdaki memleket hanesine bakılır bakılmaz hakkımda varılan yargılar, 'en iyi kürt ölü kürtttür! ' sözüne karşı ne hissederdimm? ? ? küskünlük? ? nefret? acı? ?
acaba binbir zahmetle ve de özenle büyüttüğüm çocuğumu askere yollayan bir anne olsaydım ve çocuğum dönmeseydi askerden...ne hissederdim? ? küskünlük? ? nefret? ? acı? ? ?
Uyuşturucu kafası...
Güvensizlik...
Kararsızlık...