© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Bu günlerde hunharca doluyorsun gözlerime.
"..Yalnızlık her koşulda bir sığınak bulur, diyorum
Uzanıp dudağımdaki titremeyi öpüyorsun. "Ş.E
Eski bir radyonun cızırtılarını dinlerken, karanlık bir akşamda çişeleyen gökyüzüne bakarak; başka bir şehiri, başka bir hayatı ve yaşanmışlıkları düşünmek
"yalnızlık psikolojiktir / öpülünce geçer!"
artık görülmek istemiyorum.
"...b i l i n ç s i z e w r i m..."
Eski bir radyonun cızırtılarını dinlerken, karanlık bir akşamda çişeleyen gökyüzüne bakarak; başka bir şehiri, başka bir hayatı ve yaşanmışlıkları düşünmek.
Yalnızlık, bir seçim olduğunda tadından yenmez ama zorunluluk olduğunda hüzünlüdür ve çok acıtır.
Aptallar yalnızlığa pek katlanamaz; ama akıllılar bir nimet olarak görür yalnızlığı. "Zeki bir insan, yalnızlıkta, düşünceleri ve hayal gücüyle mükemmel bir eğlenceye sahiptir." der Schopenhauer. Schiller'in de dediği gibi: "Asla yalnızken yalnız değilim!"
Bir garip kimseydin bu şehirde,
Sevmezdin her akşam içenleri,
Ve kimse bilmezdi o zamanlar
Düğüm düğüm aklından geçenleri Bir esmer kız severdin,
Şiirler gibi,minyatürler gibi ince.
İçin içine sığmazdı,konuşamazdın
Çıkıp yanına gelince. Efkarını dağıtmıyor her gece,
Ard arda içtiğin sigara
Ve başıboş akan ırmaklar gibi,
Dalıp dalıp gidiyorsun yollara. Bütün sevdiklerin terkedip gitti,
Yapayalnız kaldın artık.
Dokunsalar ağlarsın çocuklar gibi,
Büyüdü gözlerinde yalnızlık. Biliyorum,böyle değildin önceleri,
Türküler söylerdin sıcak.
Şimdi bir bekar evin var karanlık
Bir odan var ağlayacak.
yavuz bülent bakiler
Ve üşüyorum hala...
Oysa kalın giyinmiştim yalnızlığı.
Sanırım eksitmişim.
Yalnızlık ; içindeki hiçbir duyguyu tam olarak yaşıyamamak, herşeyi içinde yok etmektir.
Sanıldığı gibi insan azlığı değildir.En büyük yalnızlık emeklerinin,fedakarlıklarının farkında olunmamasıdır..Farkedilmemek,flu görülmektir bi nevi..
“İnsan sadece yalnız kalabildiği sürece bütünüyle kendisi olur: Demek ki yalnızlığı sevmeyen özgürlüğü de sevmez; çünkü insan ancak yalnız kaldığında özgürdür. Baskı, her toplumun ayrılmaz arkadaşıdır.”
Arthur Schopenhauer, Yaşam Bilgeliği Üzerine Aforizmalar
Yalnızlığı çok seversek bir gün o da gider mi?..
~OGUZ ATAY~
yanlız kalmak çok zor ve yanlızlık benim adım göbek adım yani
Bakma sana bir ad verdiklerine
Yerle gök arasında bir karaltısın
Ve bütün dünya seni unutmuş
Sanki kim bilecek yaşadığını
Gelmese dallarına birkaç fakir kuş
mehmet başaran
tek başımayım, yalnız değilim!
Dipte olduğunda seni çıkaracak kimsenin olmamasıdır.
Kuru kalabalık kategori dışıdır.
*Oyy bon yolnozloğo çok sovoyorom,çoyom vo bon.
@sosyal medyada fink atarak mı yanlız kalıyorsun?
*hooo
@ho ya
Yalnızlık huzurdur. Hayatına ikinci bir kimseyi almadan rahatça kendi başına nefes alabilmektir. Kimseye ihtiyaç duymamaktır. İçinin acısını dinlemek ve kabuk bağlayan yaranı kanatmaktır...
Ömür boyu..
yalnızlık farkındalıktan ise onurlu bir seçimdir
Yalnız yapılan çoğu şey tuhaf duruyor. Uyumak, gülmek, yemek, gezmek.
Belki kitap okumak ama o da yanında bir can daha varsa daha bir güzel.
İbadet bile birlikte daha şevke getiriyor, insanı kuvvetlendiriyor. Dualarımız da bir oluyor o zaman.
Değinmek istediğim şeyi anladınız siz. Hiç geçmeyecek gibi gelen, karşıdan karşıya geçerken arabanın altında kalmak kadar ani olan bir şekilde gideceğiz burdan. Yıllarca yatakta yatsak da yine birden gelecek o. Çünkü daha önce hiç tatmadık, nasıl birden olmaz! İşte bir tekOraya yalnız gidiliyor ama oraya varana kadar aldıklarımız onlardan, işte onlar gelir bizimle. Onlar katar bize. Yalnızlık Allah'a mahsus. Çarparsa bir kez daha suratına, gözündeki gözlüğe kızma.
"yalnızlığı soruyorlar, yalnızlık, bir ovanın düz oluşu gibi bir şey"
Dışımın içe çevrilmiş hali yalnızlığım erorr veriyor ben bile ulaşamıyorum.
Ne sana, ne de bana yakın olmayan hiçbir yerdeyim...
Belli olmayan mekân ve belli olmayan bir zaman aralığına kısılmış ses gibi yankılandıkça değişiyor aşk...
Duvarlarımıza çarpıyor.
H.K.
İki kişilikti bu şehir.. sen gidince, tek ben kaldım
halk:yanlızlık tanrıya mahsustur der felsefe:insan doğuştan medenidir cemiyet içinde yaşamak için yaratılmıştır der..
O kurbağa söylenmeyeni bile duyuyordu
Çünkü elleriyle kulaklarını kapamıştı