© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
İşte bu beni en çok korkutan şey,
Helede öldüğünde millet biran evvel toprağın altına koymak için, bir kürek kum atmak için birbiriyle yarışıyorya, gördüğümde bu manzarayı her seferinde şimdiden ölüyorum ben.
Ölüm soğuk, ölüm kötü, ölmek sevdiklerine dokunamamak demek.
ölüm güzel şey, budur perde ardından haber
hiç güzel olmasaydı ölürmüydü peygamber
yeter ki sonrasına hazırlıklı olalım
sürekli varoluşumuzu sorgulatan, soğuk, iğrenç sürprizleri çağrıştıran kötü bir terimdir ölüm!
niye halis ölsün ki, niye? daha ömrünün tomurcuğundaydı! bak bebeği ortada kaldı! gerçi, doğal seleksiyon denilen faşizan tanımı kalbi delindiğinde öğrenmişti! ama ölüm, bıraksaydın lan biraz, çocuğunun keyfini çıkarsaydı, okula yazdırsaydı, saçını örseydi!
(varoluşsal psikoterapiden de, ölümden de nefret ediyorum)
gidişini hatırlıyorum, gizli gizli sevinmiştim(fazla bencilce) çünkü öleceğini hissetmiştim! buna tanık olmak istemiyordum. ona alışmakta istemiyordum! gitti ve öldü!
(bu bencilliğimi, kendimle yüzleşemem olarak algılama! ölüm korkusunu aşalı çok oldu. gitti ve öldü!)
şairden mülhem, üzüntümüzde süreklilik arz etmedi be halis, caz müziği gibi geldi, geçti!
kırmızı, dümbük gömlekli(dümbüğe çok gülerdi) çocuk! gitti ve öldü.
sonsuzluk ülkesinde kendine iyi bak halis, gözlerinden öperim.
ölmek boyut değiştirmek, ikici bi hayata başlamak..birde ölmeden ölmek var oda hakikatı görmek.hakikatı görmek insanı öldürür dehşete düşürür eğer bizler hakikatı görseydik bu dünyada ölürdük ve bedenen öldükten sonrada yaşardık..
bazen ölümdem hiç korkmam çünkü yapacak bi şey yok geldimi gitmez seni alır götürür bu da bi hakikattır hakikatı değiştiremediğimiz için bende olayı kabullenmiş bulunuyorum ve yapacak bişeyim olmadığı için korkmanında bi anlamının olmadığına inanıyorum ya olayın ciddiyetinde değilim yada gerçekten ölüm beni korkutmuyor.. endişelendiğim tek nokta hakkın huzuruna nasıl çıkacağım rabbim yardımcımız olsun onu çok seviyorum..
partağı aşkın balına
bandıkça bandım bir su ver...
Ben varsam Ölüm yok.Ölüm varsa Ben yokum.
onun içindir ki yaşarken yaşadıgım nefes aldıgım sürece ÖLÜM YOK
Ecel
Yetişir boğuştuğum gece gündüz ecelle;
Allah Rahim ve Rahman, Allah Aziz ve Celle...
En iyisi uyurken gitmek bence, ben boyle olecegim gor bak....neden biliyormusun, cunku ha melek ha ben.... sen inanmazsin ama oyle
Her türlüsü zordur zannımca...
'Ölüm güzeldir,ölüm güzel olmasaydı hiç ölürmüydü peygamber'
Necip fazıl'ın şiir'i ama tam olarak bilmiyorum
şaşırdım kaldım nasıl atsam adım
gün kasvet gece kasvet
bulutlar sisler içinde bunaldım
gök mavisine hasret
olmuyor seni düşünmemek Tanrım
ummamak senden medet
suyun dibine indi ayaklarım
suyun dibinde zulmet
Kalmadı ümidin soluk ve cılız
ışığında bereket
Ve ÖLÜM kapımda kişner sabırsız
bir at oldu nihayet
yaşarken kimsenin umursamadığı inanlar ölünce gündemin ortasına oturur. hele olağandışı bir ölümse günlerce, aylarca hatta yıllarca konuşulur. bütün sanatçıların meşhur oldukları en parlak dönemleri ölüm anlarıdır. hiç satmayanlar bile öldükten sonra kısa bir süre için bile olsa en çok satanlar listesine girer. hatta özel derlemeler yapılıp piyasaya sürülür. bütün hayatlarını sefalet içinde geçirip öldükten sonra eserleri astronomik fiyatlara satılan pek çok sanatçı vardır. ölüler her zaman sevilir. bütün suçları affedilir.
nasıl bişey olduğunu merak ettiğim.....
ama öğrenmek için herhangi bir çaba safr etmediğim....
yaşıyor olmamızın tek ispatıdır ölüm
_____________________________________________________
____________________dinleyici06__________________
kelebeğin kanat çırpışını iliklerinzde hissetmektir! ! !
ölüm bebce yokoluş doğmadan önceki durum
bir annenin gözyaşları
babanın yakarışları..
bir kaçtanede eş dostun iyi insandı nur içinde yatsın...
demesiyle arkada bırakılan kişilerdir asıl ölüm...
ölen mechulde kalır ama ölenden geriye kalanlar.. işte asıl felaket onlar için başlar...
doğumkadar olağan sonun başlangıcı bir kavram
ölum er gec insanın başina gelcekter
mesela bi soz vardı her canlı ölümu tadacaktır
gercekten doğru bir söz
ben hep çok çekici gelmiştir...yeni bir başlangıçtır bitmeyene..
'HER CANLI ÖLÜMÜ TADACAKTIR..! '
Al-imran Suresi..185.ayet
ölüm kacınılmaz son ama ölüme nekadar hazırız bunun idrakıyla yaşamak lazım ölüm bizeler gelmeden bizlerin ölüme kendimizi hazırlamamızlazım diye düşünüyorum herşeyin hayırlısı
ölüm bir kısmı insanlar için bir kurtuluş
Ölüm güzel şey,budur perde ardından haber,
Hiç güzel olmasaydı,ölür müydü peygamber(S.A.V)
Rahmetli üstad Necip Fazıl demiş diyeceğini.Biz bu fani dünyadan birgün mutlaka göçeceğiz. öteye hazırlık var mı? mes'ele bu...
AKIL:yürü gel diyor,
NEFİS:geri kal diyor
MANTIK:hazır ol diyor......................
SEÇİM SİZİN............................
'Meyyit (ölümü tadmış kişi) , bedenini kimin yıkadığını, kimin kefenlediğini, namazını kimlerin kıldığını, ardından kimlerin geldiğini, lahde kimlerin indirdiğini ve kimlerin telkin verdiğini bilir.'
'Meyyitin yanında haykırıp, saçınızı başınızı yolmayın, ona eziyet edersiniz'
Ömer r.a. sordu:
Ya Rasûlullah... Hayatı olmayan cesedlere ne diye konuşursun? .
Rasûlullah aleyhisselâm şöyle cevab verdi:
Muhammed'in nefsi elinde olana yemin ederim ki, söylediklerimi siz onlardan daha iyi işitmezsiniz! ..'
Soruluyor Hz. Peygamber'e...
'Ya Rasûlullah, müminlerin hangisi daha akıllı, şuurludur? ..
Ölümle başına geleceği en çok hatırlayan ve ölümötesi hayatı için en güzel şekilde hazırlananı... İşte onlar en akıllı- şuurlu olandır...'
Gene bir başka ifadesinde şöyle buyuruyor:
'En şuurlu, ileri görüşlü insan odur ki, nefsini ilâhî hükümlere tâbi kılar ölümden sonra yararını göreceği fiîlleri yapar... Aciz de nefsinin arzularına tâbi olur, sonra da bir şeyler umar, ALLAH'dan! ..'
Yukaridaki Resullullah´in aciklamalarindan ölümün bir son olmadigini apacik anliyoruz ve bize uyarisinda ölüm ötesi icin hazirlik yapin diyor.
Ölümü düsünmeden bile korkmak yerine ölüm ötesi yasama ne yapabilirim diye arastirip gayrete gelmek lazim.
Andolsun, size kendi içinizden öyle bir peygamber gelmiştir ki, sizin sıkıntıya düşmeniz ona çok ağır gelir. O size çok düşkün, mü’minlere karşı da çok şefkatli ve merhametlidir. (Tevbe 128)
Ey ölüm!
Sana hazır olmayanlar, seni kötü göstermek için ne kadar büyük gayret harcıyorlar? Onlara sormak geliyor içimden: Siz kaç kere öldünüz? Ölümü ne kadar tanıyorsunuz? Ölümü karalamakla ne umuyorsunuz?
Sana yapılan en büyük iftira, senin bir “intikal” değil, bir “unutuluş” ve “yok oluş” olduğunu söylemektir. Bunu söyleyenler, suçluluk psikolojisiyle sana iftira ediyorlar. Mahkeme kaçağı bir suçlu gibi davranıyorlar. İlahi adalet önünde yargılanmaktansa, yok olup gitmeyi, unutuluşa terk edilmeyi tercih ediyorlar.
Dünyaya kazık çakmak için elinden geleni yapan bu tip, neden ahiret diye bir hayatın olmasını istemez ki ey ölüm? Bu uğurda, neden var oluşundan vazgeçmeye kalkar? Nedir bu tipin gözünü bu kadar korkutan, aklını bu kadar dumura uğratan, kanını tepesine sıçratan? Sahi, insan hiç yok olmayı, unutuluşa terk edilmeyi ister mi? Bu talep, insanın kendi kendisini böceklerle, sineklerle, amiplerle eşitlemesi değil de nedir? İnsan neden kendisine bu hakareti reva görür? Ebedi bir hayatın kollarında yaşamak varken, niçin “keşke toprak olup gitseydim” der?
Sebebi, vahyin “küfür” dediği şeydir değil mi ey ölüm? Sebebi tek dünyalı bir hayat yaşamaktır: tek dünyalı ve dünyacı, dünyaya meftun, dünyaya bağlı… Böyle biri öbür dünya için hiçbir şey hazırlamaz. Değil mi ama; kim inanmadığı bir dünya için bir şeyler biriktirir? Eğer inandığı halde bir şeyler hazırlamamışsa, o da ayrı bir beladır. Suyu getirenle testiyi kıranı kim bir tutar? Bu Allah’a iftira olmaz mı?
mustafa islamoğlu
En ebleh insanın bile hakkında fikir sahibi olduğu 'tek' konu..
Kaçınılmazlardan..
Ey ölüm!
Sen hep konuş. Sen konuşunca herkes susuyor. Senin sesin herkesinkinden gür çıkıyor. Ama ahir zamanda bir güruh peyda oldu: Sen konuşunca, hatta bağırınca dahi susmayan. Senin sesini bastırmak için gürültü patırtı yapan.
Bu güruh da dahil, hiç kimsenin senin elinden kaçamayacağını bilmek bizi teselli ediyor. Asıl soru şu: Bizi teselli eden şey, neden onları bunca küstahlaştırıyor?
yazının tümü için
http://www.mustafaislamoglu.com/makaleler.php? Makale_id=1091&Kat_id=7
soru işaretinden sonraki boşluğu kapatın
'Şöyle de: Siz evlerinizde olsaydınız bile üzerlerine öldürülmesi yazılmış olanlar, yine şüphesiz öldürülecekleri yerlere çıkıp giderlerdi' (Âl-i İmrân, 3/154)
'Nerede olursanız olun, tahkîm edilmiş yüksek kalelerde bile bulunsanız ölüm sizi bulur' (en-Nisâ, 4/78)
Bir gün bakarsın ki, ölüm baygınlığı gerçek olarak gelmiş 'işte bu, senin kaçıp durduğun şey' denilmiştir' (Kâf, 50/19)
'Ölümü ve öldükten sonra kemiklerin ve cesedin çürümesini hatırlayın. Ahiret hayatını isteyen dünya hayatının süsünü terk eder' (Hadis)
O beden testisi ab-ı hayatla dopdolu, bu beden testisi ise ölüm zehiri ile.
İçindekine bakarsan padişahsın, kabına bakarsan yolu yitirdin.
Mevlana
Ölen sen olunca sorun yok...... En kötüsü özlem,pişmanlık....