Kültür Sanat Edebiyat Şiir

özlem sizce ne demek, özlem size neyi çağrıştırıyor?

özlem terimi Ulaş Balkır tarafından tarihinde eklendi

  • End Point
    End Point

    Çıkmaz bir vuslata sürüklenen yüreğimde sen yanıyorsun.!
    Bu gün kelimelerin tutsaklığına yer yok yüreğimde;
    İster anla ister es geç ve vur sensizliği yalnızlığıma.
    Çiğne kalabalığımı
    Tıkansın yürüyüşlerimi ve duyma ayak seslerimi gidişinin ardından

  • Liva Ak
    Liva Ak

    Özlem, çıkışı olmayan bir dehliz gibi insanı sarar.

  • Ahmet Yavaş
    Ahmet Yavaş

    Özlemek
    ??????SEN BÖYLE GÜZEL GÜLMEYİ KİMDEN ÖĞRENDİN.???????????
    Sıkıcı kış günlerinin ardından biraz rahatlamak, sevdiğim, özlediğim yüzleri görmek üzere ver elini Ankara diyerek Başkent'e geldim. Eş dost ziyaretinden sonra Yenimahalle'de sevdiğim bir arkadaşımı ziyaret ettim... Özlem giderici güzel bir 3 saatten sonra Kızılay’a hareket etmek üzere halk otobüsüne bindim. Etrafı mutlu gözlerle seyrediyordum. ??15 yıl yaşadığım şehrin sokaklarını ne çok özlemişim meğer. Görev yaptığım Yenimahalle Mustafa Kemal Lisesi'nin önünden geçerken burnumun direği sızladı. Hayalimde acı, tatlı hatıralar canlandı. Bahçesïnde ayak izlerimi arar gibi bakakaldım..??
    Geçmişin tatlı hatıralarını düşlerken Sıhhıye'ye geldiğimizi fark ettim. Otobüsümüz durdu ve yeni yolcular binmeye başladı. Oturduğum yerden tanıdık yüz arar gibi yeni binen yolculara şöyle bir baktım. Birden tanıdık bir çift siyah göz gözlerime takıldı. Yanımdan geçti. Sessizce arkamdaki koltuğa oturdu. Arkamı dönüp nereden tanıdığımı çözmeye çalıştım. Ve çözdüm. Bu 2000 li yıllarda mezun ettiğim çok sevdiğim bir kız öğrencimdi.
    Ona bakmama rağmen o oralı bile olmadı. Belli ki beni tanıyamamıştı. Sınıfta dersime katılan, dürüst seçkin bir çocuktu. Ders aralarında yanıma gelir, hal hatır sorar, tatlı tatlı gülümserdi. Beni tanımadığına bir an için üzüldüm. Oysa ben okuldaki öğretmenler arasında onun bir numarasıydım. ???????
    Ïsrarla Kendisine bakmama rağmen yine umursamadı bile. Telefonunun kulaklığını taktı. Gözlerini kapadı. Yüzünde tatlı bir gülümsemeyle müziğini dinlemeye başladı.Belli ki büyük şehrin yorduğu beynini dinlendirmeye çalışıyordu. Ben ise sessizce onu izliyordum.??
    Sesimi biraz yükselterek " Sen böyle güzel gülmeyi kimden öğrendin...? " diye sordum. Bu, okulda her gördüğümde benim ona sorduğum en sık soruydu. Siyah gözlerini kaldırır, " Annemden öğrendim " derdi.
    Sesimi yükseltince bu sefer ilgilendi, kulağından kulaklığı çıkardı ve edeplice "anlamadım efendim" dedi.??
    "Sen böyle güzel gülmeyi nereden öğrendin " sorusunu tekrarladım.?? Tanımak isteyen gözlerle bana dikkatlice baktı. " Sizi tanıyamadım efendim" dedi kibarca. ??Haklıydı. Aradan 20 yıl geçmişti. Beyazlaşmış saçlarım ve onu örten şapkama buldum tüm kabahati. Güldüm. "Lise yıllarında bu soruyu kim sorardı sana " dedim. Başını öne eğdi. Biraz düşündü. Birden gözleri parladı. Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Fısıldayarak, "Sorunuza cevap veriyorum. Bana böyle güzel gülmeyi annem öğretti, öğretmenim." dedi.??Tıkış tıkış otobüsün içinde ellerime, boynuma sarılmak istercesine baktı baktı..Ağlamaklı gözlerle "Sen benim bir numaramdın hocam" dedi .Güldüm, "Sen ise benim on numaramdın" dedim. ????
    Sevgi dolu bakışlarla gözlerimden ayırmadı gözlerini. Birbiriyle uzun bir aradan sonra karşılaşmış iki dost gibi konuştukça konuştuk. Öğretmenliğimin en derin hazzını yaşattı bana. Koca şehirde sevgisiz, susuz bırakılmış bir çiçek gibiydi. Sanki yağmur yağmış, birden canlanmıştı. O anlattı ben güldüm, ben anlattım o güldü...Onun her gülüşünde "sen bu kadar güzel gülmeyi nereden öğrendin" sorusunu sordum hep. Gülerek "annemden öğretmenim" dedi..,??
    Baktım Kızılayı çoktan geçmiş, Tandoğan gelmişiz. "Ayrılık vakti" dedim. Hafifçe omuzuna dokunarak yolunun, bahtınin açık olmasını diledim.. Eğildi elimi öptü. Teşekkür etti..Otobüsten inerken. yüreğimde evladından ayrılan bir babanın hüznü vardı.

  • Ahmet Yavaş
    Ahmet Yavaş

    Özlemek
    ??????SEN BÖYLE GÜZEL GÜLMEYİ KİMDEN ÖĞRENDİN.???????????
    Sıkıcı kış günlerinin ardından biraz rahatlamak, sevdiğim, özlediğim yüzleri görmek üzere ver elini Ankara diyerek Başkent'e geldim. Eş dost ziyaretinden sonra Yenimahalle'de sevdiğim bir arkadaşımı ziyaret ettim... Özlem giderici güzel bir 3 saatten sonra Kızılay’a hareket etmek üzere halk otobüsüne bindim. Etrafı mutlu gözlerle seyrediyordum. ??15 yıl yaşadığım şehrin sokaklarını ne çok özlemişim meğer. Görev yaptığım Yenimahalle Mustafa Kemal Lisesi'nin önünden geçerken burnumun direği sızladı. Hayalimde acı, tatlı hatıralar canlandı. Bahçesïnde ayak izlerimi arar gibi bakakaldım..??
    Geçmişin tatlı hatıralarını düşlerken Sıhhıye'ye geldiğimizi fark ettim. Otobüsümüz durdu ve yeni yolcular binmeye başladı. Oturduğum yerden tanıdık yüz arar gibi yeni binen yolculara şöyle bir baktım. Birden tanıdık bir çift siyah göz gözlerime takıldı. Yanımdan geçti. Sessizce arkamdaki koltuğa oturdu. Arkamı dönüp nereden tanıdığımı çözmeye çalıştım. Ve çözdüm. Bu 2000 li yıllarda mezun ettiğim çok sevdiğim bir kız öğrencimdi.
    Ona bakmama rağmen o oralı bile olmadı. Belli ki beni tanıyamamıştı. Sınıfta dersime katılan, dürüst seçkin bir çocuktu. Ders aralarında yanıma gelir, hal hatır sorar, tatlı tatlı gülümserdi. Beni tanımadığına bir an için üzüldüm. Oysa ben okuldaki öğretmenler arasında onun bir numarasıydım. ???????
    Ïsrarla Kendisine bakmama rağmen yine umursamadı bile. Telefonunun kulaklığını taktı. Gözlerini kapadı. Yüzünde tatlı bir gülümsemeyle müziğini dinlemeye başladı.Belli ki büyük şehrin yorduğu beynini dinlendirmeye çalışıyordu. Ben ise sessizce onu izliyordum.??
    Sesimi biraz yükselterek " Sen böyle güzel gülmeyi kimden öğrendin...? " diye sordum. Bu, okulda her gördüğümde benim ona sorduğum en sık soruydu. Siyah gözlerini kaldırır, " Annemden öğrendim " derdi.
    Sesimi yükseltince bu sefer ilgilendi, kulağından kulaklığı çıkardı ve edeplice "anlamadım efendim" dedi.??
    "Sen böyle güzel gülmeyi nereden öğrendin " sorusunu tekrarladım.?? Tanımak isteyen gözlerle bana dikkatlice baktı. " Sizi tanıyamadım efendim" dedi kibarca. ??Haklıydı. Aradan 20 yıl geçmişti. Beyazlaşmış saçlarım ve onu örten şapkama buldum tüm kabahati. Güldüm. "Lise yıllarında bu soruyu kim sorardı sana " dedim. Başını öne eğdi. Biraz düşündü. Birden gözleri parladı. Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Fısıldayarak, "Sorunuza cevap veriyorum. Bana böyle güzel gülmeyi annem öğretti, öğretmenim." dedi.??Tıkış tıkış otobüsün içinde ellerime, boynuma sarılmak istercesine baktı baktı..Ağlamaklı gözlerle "Sen benim bir numaramdın hocam" dedi .Güldüm, "Sen ise benim on numaramdın" dedim. ????
    Sevgi dolu bakışlarla gözlerimden ayırmadı gözlerini. Birbiriyle uzun bir aradan sonra karşılaşmış iki dost gibi konuştukça konuştuk. Öğretmenliğimin en derin hazzını yaşattı bana. Koca şehirde sevgisiz, susuz bırakılmış bir çiçek gibiydi. Sanki yağmur yağmış, birden canlanmıştı. O anlattı ben güldüm, ben anlattım o güldü...Onun her gülüşünde "sen bu kadar güzel gülmeyi nereden öğrendin" sorusunu sordum hep. Gülerek "annemden öğretmenim" dedi..,??
    Baktım Kızılayı çoktan geçmiş, Tandoğan gelmişiz. "Ayrılık vakti" dedim. Hafifçe omuzuna dokunarak yolunun, bahtınin açık olmasını diledim.. Eğildi elimi öptü. Teşekkür etti..Otobüsten inerken. yüreğimde evladından ayrılan bir babanın hüznü vardı.

  • Ahmet Yavaş
    Ahmet Yavaş

    Özlemek
    ??????SEN BÖYLE GÜZEL GÜLMEYİ KİMDEN ÖĞRENDİN.???????????
    Sıkıcı kış günlerinin ardından biraz rahatlamak, sevdiğim, özlediğim yüzleri görmek üzere ver elini Ankara diyerek Başkent'e geldim. Eş dost ziyaretinden sonra Yenimahalle'de sevdiğim bir arkadaşımı ziyaret ettim... Özlem giderici güzel bir 3 saatten sonra Kızılay’a hareket etmek üzere halk otobüsüne bindim. Etrafı mutlu gözlerle seyrediyordum. ??15 yıl yaşadığım şehrin sokaklarını ne çok özlemişim meğer. Görev yaptığım Yenimahalle Mustafa Kemal Lisesi'nin önünden geçerken burnumun direği sızladı. Hayalimde acı, tatlı hatıralar canlandı. Bahçesïnde ayak izlerimi arar gibi bakakaldım..??
    Geçmişin tatlı hatıralarını düşlerken Sıhhıye'ye geldiğimizi fark ettim. Otobüsümüz durdu ve yeni yolcular binmeye başladı. Oturduğum yerden tanıdık yüz arar gibi yeni binen yolculara şöyle bir baktım. Birden tanıdık bir çift siyah göz gözlerime takıldı. Yanımdan geçti. Sessizce arkamdaki koltuğa oturdu. Arkamı dönüp nereden tanıdığımı çözmeye çalıştım. Ve çözdüm. Bu 2000 li yıllarda mezun ettiğim çok sevdiğim bir kız öğrencimdi.
    Ona bakmama rağmen o oralı bile olmadı. Belli ki beni tanıyamamıştı. Sınıfta dersime katılan, dürüst seçkin bir çocuktu. Ders aralarında yanıma gelir, hal hatır sorar, tatlı tatlı gülümserdi. Beni tanımadığına bir an için üzüldüm. Oysa ben okuldaki öğretmenler arasında onun bir numarasıydım. ???????
    Ïsrarla Kendisine bakmama rağmen yine umursamadı bile. Telefonunun kulaklığını taktı. Gözlerini kapadı. Yüzünde tatlı bir gülümsemeyle müziğini dinlemeye başladı.Belli ki büyük şehrin yorduğu beynini dinlendirmeye çalışıyordu. Ben ise sessizce onu izliyordum.??
    Sesimi biraz yükselterek " Sen böyle güzel gülmeyi kimden öğrendin...? " diye sordum. Bu, okulda her gördüğümde benim ona sorduğum en sık soruydu. Siyah gözlerini kaldırır, " Annemden öğrendim " derdi.
    Sesimi yükseltince bu sefer ilgilendi, kulağından kulaklığı çıkardı ve edeplice "anlamadım efendim" dedi.??
    "Sen böyle güzel gülmeyi nereden öğrendin " sorusunu tekrarladım.?? Tanımak isteyen gözlerle bana dikkatlice baktı. " Sizi tanıyamadım efendim" dedi kibarca. ??Haklıydı. Aradan 20 yıl geçmişti. Beyazlaşmış saçlarım ve onu örten şapkama buldum tüm kabahati. Güldüm. "Lise yıllarında bu soruyu kim sorardı sana " dedim. Başını öne eğdi. Biraz düşündü. Birden gözleri parladı. Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Fısıldayarak, "Sorunuza cevap veriyorum. Bana böyle güzel gülmeyi annem öğretti, öğretmenim." dedi.??Tıkış tıkış otobüsün içinde ellerime, boynuma sarılmak istercesine baktı baktı..Ağlamaklı gözlerle "Sen benim bir numaramdın hocam" dedi .Güldüm, "Sen ise benim on numaramdın" dedim. ????
    Sevgi dolu bakışlarla gözlerimden ayırmadı gözlerini. Birbiriyle uzun bir aradan sonra karşılaşmış iki dost gibi konuştukça konuştuk. Öğretmenliğimin en derin hazzını yaşattı bana. Koca şehirde sevgisiz, susuz bırakılmış bir çiçek gibiydi. Sanki yağmur yağmış, birden canlanmıştı. O anlattı ben güldüm, ben anlattım o güldü...Onun her gülüşünde "sen bu kadar güzel gülmeyi nereden öğrendin" sorusunu sordum hep. Gülerek "annemden öğretmenim" dedi..,??
    Baktım Kızılayı çoktan geçmiş, Tandoğan gelmişiz. "Ayrılık vakti" dedim. Hafifçe omuzuna dokunarak yolunun, bahtınin açık olmasını diledim.. Eğildi elimi öptü. Teşekkür etti..Otobüsten inerken. yüreğimde evladından ayrılan bir babanın hüznü vardı.

  • Ahmet Yavaş
    Ahmet Yavaş

    ??????SEN BÖYLE GÜZEL GÜLMEYİ KİMDEN ÖĞRENDİN.???????????
    Sıkıcı kış günlerinin ardından biraz rahatlamak, sevdiğim, özlediğim yüzleri görmek üzere ver elini Ankara diyerek Başkent'e geldim. Eş dost ziyaretinden sonra Yenimahalle'de sevdiğim bir arkadaşımı ziyaret ettim... Özlem giderici güzel bir 3 saatten sonra Kızılay’a hareket etmek üzere halk otobüsüne bindim. Etrafı mutlu gözlerle seyrediyordum. ??15 yıl yaşadığım şehrin sokaklarını ne çok özlemişim meğer. Görev yaptığım Yenimahalle Mustafa Kemal Lisesi'nin önünden geçerken burnumun direği sızladı. Hayalimde acı, tatlı hatıralar canlandı. Bahçesïnde ayak izlerimi arar gibi bakakaldım..??
    Geçmişin tatlı hatıralarını düşlerken Sıhhıye'ye geldiğimizi fark ettim. Otobüsümüz durdu ve yeni yolcular binmeye başladı. Oturduğum yerden tanıdık yüz arar gibi yeni binen yolculara şöyle bir baktım. Birden tanıdık bir çift siyah göz gözlerime takıldı. Yanımdan geçti. Sessizce arkamdaki koltuğa oturdu. Arkamı dönüp nereden tanıdığımı çözmeye çalıştım. Ve çözdüm. Bu 2000 li yıllarda mezun ettiğim çok sevdiğim bir kız öğrencimdi.
    Ona bakmama rağmen o oralı bile olmadı. Belli ki beni tanıyamamıştı. Sınıfta dersime katılan, dürüst seçkin bir çocuktu. Ders aralarında yanıma gelir, hal hatır sorar, tatlı tatlı gülümserdi. Beni tanımadığına bir an için üzüldüm. Oysa ben okuldaki öğretmenler arasında onun bir numarasıydım. ???????
    Ïsrarla Kendisine bakmama rağmen yine umursamadı bile. Telefonunun kulaklığını taktı. Gözlerini kapadı. Yüzünde tatlı bir gülümsemeyle müziğini dinlemeye başladı.Belli ki büyük şehrin yorduğu beynini dinlendirmeye çalışıyordu. Ben ise sessizce onu izliyordum.??
    Sesimi biraz yükselterek " Sen böyle güzel gülmeyi kimden öğrendin...? " diye sordum. Bu, okulda her gördüğümde benim ona sorduğum en sık soruydu. Siyah gözlerini kaldırır, " Annemden öğrendim " derdi.
    Sesimi yükseltince bu sefer ilgilendi, kulağından kulaklığı çıkardı ve edeplice "anlamadım efendim" dedi.??
    "Sen böyle güzel gülmeyi nereden öğrendin " sorusunu tekrarladım.?? Tanımak isteyen gözlerle bana dikkatlice baktı. " Sizi tanıyamadım efendim" dedi kibarca. ??Haklıydı. Aradan 20 yıl geçmişti. Beyazlaşmış saçlarım ve onu örten şapkama buldum tüm kabahati. Güldüm. "Lise yıllarında bu soruyu kim sorardı sana " dedim. Başını öne eğdi. Biraz düşündü. Birden gözleri parladı. Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Fısıldayarak, "Sorunuza cevap veriyorum. Bana böyle güzel gülmeyi annem öğretti, öğretmenim." dedi.??Tıkış tıkış otobüsün içinde ellerime, boynuma sarılmak istercesine baktı baktı..Ağlamaklı gözlerle "Sen benim bir numaramdın hocam" dedi .Güldüm, "Sen ise benim on numaramdın" dedim. ????
    Sevgi dolu bakışlarla gözlerimden ayırmadı gözlerini. Birbiriyle uzun bir aradan sonra karşılaşmış iki dost gibi konuştukça konuştuk. Öğretmenliğimin en derin hazzını yaşattı bana. Koca şehirde sevgisiz, susuz bırakılmış bir çiçek gibiydi. Sanki yağmur yağmış, birden canlanmıştı. O anlattı ben güldüm, ben anlattım o güldü...Onun her gülüşünde "sen bu kadar güzel gülmeyi nereden öğrendin" sorusunu sordum hep. Gülerek "annemden öğretmenim" dedi..,??
    Baktım Kızılayı çoktan geçmiş, Tandoğan gelmişiz. "Ayrılık vakti" dedim. Hafifçe omuzuna dokunarak yolunun, bahtınin açık olmasını diledim.. Eğildi elimi öptü. Teşekkür etti..Otobüsten inerken. yüreğimde evladından ayrılan bir babanın hüznü vardı.

  • Ahmet Yavaş
    Ahmet Yavaş

    ??????SEN BÖYLE GÜZEL GÜLMEYİ KİMDEN ÖĞRENDİN.???????????
    Sıkıcı kış günlerinin ardından biraz rahatlamak, sevdiğim, özlediğim yüzleri görmek üzere ver elini Ankara diyerek Başkent'e geldim. Eş dost ziyaretinden sonra Yenimahalle'de sevdiğim bir arkadaşımı ziyaret ettim... Özlem giderici güzel bir 3 saatten sonra Kızılay’a hareket etmek üzere halk otobüsüne bindim. Etrafı mutlu gözlerle seyrediyordum. ??15 yıl yaşadığım şehrin sokaklarını ne çok özlemişim meğer. Görev yaptığım Yenimahalle Mustafa Kemal Lisesi'nin önünden geçerken burnumun direği sızladı. Hayalimde acı, tatlı hatıralar canlandı. Bahçesïnde ayak izlerimi arar gibi bakakaldım..??
    Geçmişin tatlı hatıralarını düşlerken Sıhhıye'ye geldiğimizi fark ettim. Otobüsümüz durdu ve yeni yolcular binmeye başladı. Oturduğum yerden tanıdık yüz arar gibi yeni binen yolculara şöyle bir baktım. Birden tanıdık bir çift siyah göz gözlerime takıldı. Yanımdan geçti. Sessizce arkamdaki koltuğa oturdu. Arkamı dönüp nereden tanıdığımı çözmeye çalıştım. Ve çözdüm. Bu 2000 li yıllarda mezun ettiğim çok sevdiğim bir kız öğrencimdi.
    Ona bakmama rağmen o oralı bile olmadı. Belli ki beni tanıyamamıştı. Sınıfta dersime katılan, dürüst seçkin bir çocuktu. Ders aralarında yanıma gelir, hal hatır sorar, tatlı tatlı gülümserdi. Beni tanımadığına bir an için üzüldüm. Oysa ben okuldaki öğretmenler arasında onun bir numarasıydım. ???????
    Ïsrarla Kendisine bakmama rağmen yine umursamadı bile. Telefonunun kulaklığını taktı. Gözlerini kapadı. Yüzünde tatlı bir gülümsemeyle müziğini dinlemeye başladı.Belli ki büyük şehrin yorduğu beynini dinlendirmeye çalışıyordu. Ben ise sessizce onu izliyordum.??
    Sesimi biraz yükselterek " Sen böyle güzel gülmeyi kimden öğrendin...? " diye sordum. Bu, okulda her gördüğümde benim ona sorduğum en sık soruydu. Siyah gözlerini kaldırır, " Annemden öğrendim " derdi.
    Sesimi yükseltince bu sefer ilgilendi, kulağından kulaklığı çıkardı ve edeplice "anlamadım efendim" dedi.??
    "Sen böyle güzel gülmeyi nereden öğrendin " sorusunu tekrarladım.?? Tanımak isteyen gözlerle bana dikkatlice baktı. " Sizi tanıyamadım efendim" dedi kibarca. ??Haklıydı. Aradan 20 yıl geçmişti. Beyazlaşmış saçlarım ve onu örten şapkama buldum tüm kabahati. Güldüm. "Lise yıllarında bu soruyu kim sorardı sana " dedim. Başını öne eğdi. Biraz düşündü. Birden gözleri parladı. Yüzüne bir gülümseme yayıldı. Fısıldayarak, "Sorunuza cevap veriyorum. Bana böyle güzel gülmeyi annem öğretti, öğretmenim." dedi.??Tıkış tıkış otobüsün içinde ellerime, boynuma sarılmak istercesine baktı baktı..Ağlamaklı gözlerle "Sen benim bir numaramdın hocam" dedi .Güldüm, "Sen ise benim on numaramdın" dedim. ????
    Sevgi dolu bakışlarla gözlerimden ayırmadı gözlerini. Birbiriyle uzun bir aradan sonra karşılaşmış iki dost gibi konuştukça konuştuk. Öğretmenliğimin en derin hazzını yaşattı bana. Koca şehirde sevgisiz, susuz bırakılmış bir çiçek gibiydi. Sanki yağmur yağmış, birden canlanmıştı. O anlattı ben güldüm, ben anlattım o güldü...Onun her gülüşünde "sen bu kadar güzel gülmeyi nereden öğrendin" sorusunu sordum hep. Gülerek "annemden öğretmenim" dedi..,??
    Baktım Kızılayı çoktan geçmiş, Tandoğan gelmişiz. "Ayrılık vakti" dedim. Hafifçe omuzuna dokunarak yolunun, bahtınin açık olmasını diledim.. Eğildi elimi öptü. Teşekkür etti..Otobüsten inerken. yüreğimde evladından ayrılan bir babanın hüznü vardı.

  • Tuna Kafkas
    Tuna Kafkas

    https://pin.it/18FqNQc

  • merhaba
    merhaba

    özlem: özlemek hasret kalmak v.b dir arkadaşlar ...

  • Hsbe e hrhdbbd
    Hsbe e hrhdbbd

    Ben soru soryorum sisde bilmiyorsunus dimi ozlem nedemektı

  • Es Elsiyan
    Es Elsiyan

    Özlediğin, gidip göremediğindir; ama, gidip görmek istediğin
    Özlem, gidip görememendir; ama gidip görmek istemen
    Özlediğin, gidip görmek istediğin- ama gidip göremediğin
    Özlem, gidip görmek istemen- ama, gidememen, görememen; gene de, istemen

    Özlediğin Gidip Göremediğindir-Oruç Aruoba

  • Chiron–
    Chiron–

    İnsan bir o dalda, bir bu dalda kuş misali
    Gönüller bir olmalı, zira mekan zâhiri
    Gelişlerin sevincimiz olur, gidişlerinse hüzünlerimiz
    Yokluğun derinden vuruyor, işte budur pür hâl-i melâlimiz
    Chiron

  • Deniz Daner
    Deniz Daner

    ..
    Gel benimle. Mutluluğun suç olmadığı yerlere gidelim...

  • Deniz Daner
    Deniz Daner

    ..
    Ama uzaktaydı. Uzaklığını düşündükçe ona daha da güçlü biçimde bağlanıyordum..

    ..

  • Modus Operandi
    Modus Operandi

    Günlere, kişilere, anlara, olana,olmayana değil. Durup susana. Karnı şişmiş bir parça toprağa. Güzel sûretli bir adamın kapıdan giren gölgesine...sese... hise, bir daha hissedilemeyecek olana...

  • Doğa inal
    Doğa inal

    Özlemin anlamını yazarmısınız 4. sınıf öğrencisiyim

  • Dila İstanbullu
    Dila İstanbullu

    Gecenin en siyahından daha çok kara senin kalbin.

  • Dila İstanbullu
    Dila İstanbullu

    Hayatıma giren en kötü şeydir Özlem.

  • Ahenk Leyan
    Ahenk Leyan

    Özlesen de bir şey değişmiyor özlemesende.

  • Modus Operandi
    Modus Operandi

    Taşları sevmeyen, kimseyi özlemeyen, çizgi film izlemeyen insan mı olur. Yapay zekâ mısın sen.

  • Modus Operandi
    Modus Operandi

    Özlemekten sırtım ağrıyor yeminlen. Çekilecek yük değil.

  • Arzu Kılınç
    Arzu Kılınç

    ' Şurama batan..Şurama batan özlem demeselerdi..bıçak sanırdım.! '
    ............Cemal Süreyya..................

  • Almula Erdem
    Almula Erdem

    Ne yazık ki ben bu sahneyi hatırlıyorum çok çok eskilerden :((

    Tan Taşçı - Nasıl Seveceğim (Official Video)

  • Siyah Mai
    Siyah Mai

    İskeleye yanaşan her vapurda beklediğimsin
    Bir bardak çayla edilen muhabbette vuslata erdiğim
    Sonrasında ise bir ömür hasretliğimsin...

  • Zümra Yıldız
    Zümra Yıldız

    'Bomboş bir varlık ve dopdolu bir yokluk..'

    Oruç Aruoba

  • Müteharrik Meyyit
    Müteharrik Meyyit

    İnsanca özlemler dünyaya uymuyorsa, bozuk olan dünyadır, insanca özlemler değil.

  • Afitap Afitap
    Afitap Afitap

    aklına gelince
    zamanın durması demek

  • Eylül Geldi Sonra
    Eylül Geldi Sonra

    Yol anlamıyor bekleyenin halinden... hadi bitsin şu tatil de gel artık mavilikler getir bana....Zira sensiz ne şiir şiir tadında ne de şarkı şifa ruhuma...

  • Utku Alper
    Utku Alper

    Özledim belki,
    belki sen de özledin,
    ama sadece belki!
    Belki de sadece bir an.
    Öylesine,bir şarkının içinde rastladın bana
    Selamsız geçtin notalardan
    ve geçirmemek için aklından mırıldanmadın

  • Kasabanın Cadısı
    Kasabanın Cadısı

    Saklanmadın… Ya hiç saklanmadın ya da hep bildiğim yerlere saklandın. Ya ben seni iyi tanıyordum ya da sen beni yormak istemiyordun Velhasıl bir oyunun tek ebesi oluşumun sebebisin sen Kaçarken aslında yakınlaşmak nasıl olur senden öğrendim ben. Bir gün geldi kaybettim seni Oysa hep aynı yere saklanacağından o kadar emindim ki

    Ne zaman orda olmayacağını kabullenmeye kalksam duvarlara dönüyorum yüzümü Kulağıma fısılda diye bekliyorum rakamları Arama başka yerler ne olursun O kadar alıştım ki bıraktığım yerde bulmaya Gitme ne olursun Ellerimi yüzüme son kez kapatıyorum.Son rakami söylüyorum,seni çok özlüyorum...Alinti..