© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
dinini de bilmeli,
ülkesini de,
tarihini de,
müziği de,
edebiyatı da.
neden bilmeli? ?
dinini:yolunu kaybetmemek için,
ülkesini:yaşayabilmek için,
tarihini:geleceğine yön verebilmek için,
müziği:başını deli gibi sallamak için olmasa da arada bir dinlemek için,
edebiyatı:yaşadığı toplumu daha iyi anlamak için bilmeli.
en önemlisi de...her konudan haberdar olmalı ki kendini bir şey sanan dar kafalılarla karşılaştığında (hangi kesimden olursa olsun) notunu verebilecek kadar bilgisi olsun.
insan en unutkan varlık.yaratılışını ve sebebini unutan.kendini unutup yaratanı unutmaya yeltenen.görevli gelip görev bilincinden uzaklaşan.gelirken eşrefi mahlukat iken giderken nasıl gideceğine kendi karar veren ve buna inanan.esfeli safilin insanın en aşağı gelmiş hali..görüntüde insan.insanlığımızı koruyabilme duasıyla her daim...
insan bir gün çeker gider
insan su yerine sevgiyi hava yerine sevgiliyi gören canlıdır
insan düşünen ama bunun farkında olmayan,degerlendirmeyi bilmeyen bir canlıdır
insan gözünde en değerli olduyunuz insandır......
kendinden başka her şeye benzetilen.. :))
RABBİNE karşı pek nankör ve dünya malınada pek düşkündür
ben sen o biz siz onlar birde fizikçimizin dediği gibi insan görünüşlü yaratıklar
Nefes alıp verebilen trajediler arada bir mutlu olmayı da başarabilirler tabii.
Amentü
İnsan
eşref-i mahlûkattır derdi babam
bu sözün sözler içinde bir yeri vardı
ama bir eylül günü bilek damarlarımı kestiğim zaman
bu söz asıl anlamını kavradı
geçti çıvgınların, çıbanların, reklamların arasından
geçti tarih denilen tamahkâr tüccarı
kararmış rakamların yarıklarından sızarak
bu söz yüreğime kadar alçaldı
damar kesildi, kandır akacak
ama kan kesilince damardan sıcak
sımsıcak kelimeler boşandı
aşk için karnıma ve göğsüme
ölüm için yüreğime sürdüğüm ecza uçtu birden
aşk ve ölüm bana yeniden
su ve ateş ve toprak
yeniden yorumlandı.
Dilce susup
bedence konuşulan bir çağda
biliyorum kolay anlaşılmıyacak
kanatları kara fücur çiçekleri açmış olan dünyanın
yanık yağda boğulan yapıların arasında
delirmek hakkını elde bulundurmak
rahma çağdaş terimlerle yanaşmak için
bana deha değil
belgeler gerekli
kanıtlar, ifadeler, resmi mühür ve imza
gençken
peşpeşe kaç gece yıllarca
acıyan, yumuşak yerlerime yaslanıp uçardım
bilmezdim neden bazı saatler
alaturka vakitlere ayarlı
neden karpuz sergilerinde lüküs yanar
yazgı desem
kötü bir şey dokunmuş olurdu sanki dudaklarıma
Tokat
aklıma niye gelmezdi
babam onbeşli olmasa.
Meyan kökü kazarmış babam kırlarda
ben o yaşta koltuğumda kitaplar
işaret parmağımda zincir, cebimde sedef çakı
cebimde kırlangıçlar çılgınlık sayfaları
kafamda yasak düşünceler, Gide mesela.
Kar yağarken kirlenen bir şeydi benim yüzüm
her sevinç nöbetinde kusmak sunuldu bana
gecenin anlamı tıkansın diye ıslık çalar
resimli bir kitaptan çalardım hayatımı
oysa hergün
merkep kiralayıp da kazılan kökleri
Forbes firmasına satan babamdı.
Budur
işte bir daha korkmamak için korkmaz görünen korku
işte şehirleri bayındır gösteren yalan
işte mevsimlerin değiştiği yerde buharlaşan
kelepçeler, sürgünler, gençlik acılarıyla
güçbela kurduğum cümle işte bu;
ten kaygusu yüklü ağır bir haç taşımaktan
tenimin olanca ağırlığı yok oldu.
Solgun evler, ölü bir dağ, iyice solmuş dudak
bile bir bir çınlayan
ihtilal haberidir
ve gecenin gümüş ipliklerden işlenmiş oluşu
nisan ayları gelince vücudu hafifletir
şahlanan grevler için kahkahalarım küstah
bakışlarım beyaz bulutlara karşı obur
marşlara ayarlanmak hevesindeki sesim
gider şehre ve şaraba yaltaklanarak
biraz ağlayabilmek için
fotoğraflar çektirir
babam
seferberlikte mekkâredir.
İnsanın
gölgesiyle tanımlandığı bir çağda
marşlara düşer belki birkaç şey açıklamak
belki ruhların gölgesi
düşer de marşlara
mümkün olur babamı
varlık sancısıyla çağırmak:
Ezan sesi duyulmuyor
Haç dikilmiş minbere
Kâfir Yunan bayrak asmış
Camilere, her yere
Öyle ise gel kardeşim
Hep verelim elele
Patlatalım bombaları
Çanlar sussun her yerde
Çanlar sustu ve fakat
binlerce yılın yabancısı bir ses
değdi minarelere:Tanrı uludur Tanrı uludur
polistir babam
Cumhuriyetin bir kuludur
bense
anlamış değilim böyle maceralardan
ne Godiva geçer yoldan, ne bir kimse kör olur
yalnız
coşkunluğu karşısında içlendiğim şadırvan
nüfus cüzdanımda tuhaf
ekmek damgası durur
benim işim bulutlar arşınlamak gün boyu
etin ıslak tadına doğru
yavaş yavaş uyanmak
çocuk kemiklerinden yelkenler yapıp
hırsız cenazelerine bine bine
temiz döşeklerin ürpertisinden çeşme
korkak dualarından cibinlikler kurarak
dokunduğum banknotlardan tiksinmeyi itiraz
nakışsız yaşamakları
silâhlanmak sayarak
çıkardım
boğaza tıkanan lokmanın hartasını
çıkınımda güneşler halka dağıtmak için
halkı suvarmak bin saçlarımda bin ırmak
ıhtırdım caddeleri meğer ki mezarlarmış
hazırmış zaten duvar sıkılmış bir yumruğa
fly Pan-Am
drink Coca-Cola
Tutun ve yüzleştirin hayatları
biri kör batakların çırpınışında kutsal
biri serkeş ama oldukça da haklı.
Ölümler
ölümlere ulanmakta ustadır
hayatsa bir başka hayata karşı.
Orada
aşk ve çocuk
birbirine katışmaz
nasıl katışmıyorsa başaklara ağustos sıcağı
kendi tehlikesi peşinden gider insan
putların dahi damarından
aktığı güne kadar
sürdürür yorucu kovalamacayı.
Hanidir görklü dünya dünyalar içre doğan?
Nerde, hangi yöremizde zihnin
tunç surlardan berkitilmiş ülkesi
ağzı bayat suyla çalkanmış çocuğa rahim olan
parti broşürleri yoksa kafiyeler mi?
Hangi cisimdir açıkça bilmek isterim
takvim yapraklarının arasını dolduran
nedir o katı şey
ki gücü
gönlün dağdağasını durultacak?
Hayat
dört şeyle kaimdir, derdi babam
su ve ateş ve toprak.
Ve rüzgâr.
ona kendimi sonradan ben ekledim
pişirilmiş çamurun zifiri korkusunu
ham yüreğin pütürlerini geçtim
gövdemi alemlere zerkederek
varoldum kayrasıyla Varedenin
eşref-i mahlûkat
nedir bildim.
(1974)
İsmet Özel
İnsanlar rakamlara benzer, durumlarına göre değer kazanırlar.
Napoleon..
'etrafımızdaki silah sesleri duymamızı zorlaştırıyor. ama insan sesi diğer seslerden çok daha farklı. öyle bir ses ki diğer sesleri bile içine gömüyor; hatta bağırmıyorken bile, hatta fısıltıyken bile. en küçük fısıltı bile orduların sesini bastırıyor; çünkü gerçeği anlatır.'
the interpreter
tabiatın en vahşi canlısı
insanlar içinde insanlardan uzak yaşamaktayım.
insanlar gelir
insanlar gider
ben ise hala
insanlar içinde insan aramaktayım....
kendine özel ve tek..
İnsan yok,millet var!
herse kendisidir..
ama anlayanaa :))
haydi bana bye.
insanları severim,yaratandan ötürü
kıvrım kıvrım...
insanoglu yerde yaratildi ama o hayali dusunceleri ve tasavvurlariyla hep goklerde yasadi...
kimisi yapmacik kanatlarla gunumuzdeki havaciliga onculuk yaparken,kimisi de gunde bir kac defa ruhuyla o yukari alemlere yukseldi..doyma noktasina ulasti..ve rahmet dolu bulutlar halinde geriye dondu :)
baskasi tarafindan sana giydirilen suri ihtisama magrur olup kabarma! ! !
o verildigi gibi alinabilirde! ! ! !
'her yeni çocuk,tanrının insandan umudunu kesmediğinin göstergesidir'
demiş tagor...
içsoru:öyle midir ki acaba? ? ?
gucunun farkina varamayan,esref-i mahlukattan esfele safiline buyuk bir azimle inen yegane yaratik...
'GÜÇ'e doymayan en acımasız hayvan
insanmııı şimdiye kadar gördüm sayılmaz birkaçtane hariç
inansan yürümeyi bilmeyen bir varlık ne oldum delisi olmuşuz bende dahil ve insan islaiyetin doğuşunda insanmış şimdi alakalsı bile yok
'Ne garip bir oyuncak şu insan! Yürür, konuşur ve acı çeker. 70 kilodur.
Kendisine ve çevresine ait hiçbir şeyi bilmez. Bir nevi ıstırap makinesi.
İplerini başkaları çeker. Hantal ve şapşal bir robot. Neye sevinir bilinmez.
Sınırsız olan yalnız hayalleri ve acı kabiliyeti. Etten bir kafes ve aciz içinde çırpınan bir ruh.
Vücut araba akıl arabacı. Ama gözleri bağlı arabacının, arabaya hükmeden atlar..
Buda haklı: Varolmak için yokolmak lazım, parça bütüne kavuşacak ki hasret dinsin.
Bütün musiki, bütün şiir, bütün aşk, bu bir çuval kemik, bu asi ten, bu aptalca endişeler ne olacak? Ne olacağını bilen var mı?
Kader hep oynayacağı roller yükler insana ve ıslıklar. Alkış sahtekarların..'
Cemil Meriç Jurnal.3.11.1965
tabiat ananın en yaramaz çocuğu...ota, bite göre yani...
İnsan, gülümseyişiyle gözyaşı arasında gidip gelen bir sarkaçtır...
insan gunumuzde uzerinde çekici alımlı bır gıysısı olan ve bıraz dahi olsa itibarı olan yaratıklara denmektedir. fakat asıl insan bunlardan ıbaret degıldır yanlızca gosterişle ve makamla olan bır kelıme degıldır,onemlı olan karakteri mızacı ahlakı'dır. insan olabılmemenın en onemlı yolu ahlaklı durust ve bılınçlı olanlardır.
zaten bır ınsanın ahlakı war ıse o ahlak onu zırveye çıkarmaya yeter.