© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Sesinin her bir tınısına, ağzından çıkacak her bir kelimeye muhtaçlığımın acizliğiyle, her karanlık gecenin bu sefer olmayan sabahına gözlerimi açtım işte; yaşamaktan hâllice...
Gözümün değdiği her yerde Sen'li bir serap,
Yüreğim bir Sen dolu,
Kalbimin her bir atışında bir Sen çırpınıyorsun...
İki gözümün çiçeği;
Bu, Sana son sefer bu şekilde hitap edişim...
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; annen vefat ettiği vakitten uzun bir zaman sonra seni aradığımda bana sitem etmiştin. Ben ne düşünürsem düşüneyim yanında olduğumu hissetmek isteyeceğinden bahsetmiştin. Bugün de bana bahsettiğin "yanlış anlaşılmak" konusundan bi haber Seni aradım. Seni ararken niyetim şuydu ki, eğer ki kötü bir haber aldıysan ve moralin bozuksa yanında olabilmek, her ne kadar terk edilmiş bir adam hissiyatında olsam da... Ama bu hissiyatı bir kenara bırakıp sadece bir derdin varsa derdini paylaşmak istedim, kötü günde yanında olabilmek. Ve sonrasında da seni ve süreci anladığımı Sana ifade edebilmek, bu konuda kendini kötü hissettiğin ya da suçladığın bir konu varsa Seni rahatlatmak, "anlaşıldığının huzurunu yaşatmak." Lakin şu an hiç olmadığım kadar sinirliyim biliyor musun¿ Ve anlamsız... Birşeyi ben yanlış ifade etmiş olabilirim ya da sen yanlış anlamış olabilirsin; senin savunduğun iletişim kanalını kullanarak kendimi ifade etmemi anlamaman, "kendimi anlatmama gerek dahi olmadığını" düşünmeme rağmen beni anlamak istememen beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, Sen özelinde... Bir de umursamaz tavırların; bu da kırdı... Bensizliğe alışmak istiyor ya da duygularını dindirmek istiyor olabilirsin. Ama bunu benim sana sarf etmeyeceğim, sarf etmeyi bırak, aklımdan dahi geçirmeyeceğim sözlerin arkasına sığınarak yapmamalısın; çünkü Senin bunu kendi kararınla yapacak özgüvene sahip olduğunu düşünüyorum, benim kesinlikle kasdetmediğim birşeyin arkasına sığınmana gerek yok! Ve tekrar ediyorum; ben sana ne bu şekilde sözler sarf edecek ne de bunları aklımdan geçirecek kadar şeref yoksunu, kişinin hatırasına değer vermeyecek bir insan değilim! "Ne oldum değil ne olacağım?" diyecekmişsin; Seni aradığımda içimden geçenler ile senin kendini inandırdıkların karşısında sarf ettiğin sözler/inatçılığın ve tavrın bana tam olarak bunu düşündürdü. En son da dediğim gibi "Benim hakkım Sana helal, Senin hakkın da bana haram olsun, olsun ki bana inanmak istemediklerinle Allah katında yüzleşesin; konu mahşer gününe dahi dayansa geride hoş bir sada bırakmak önemli..."
Bir şey daha; "Sen bana değer verseydin..." diyorsun ya, beni tanıdığın kadarıyla "Ben Sana değer vermesem, beni her seferinde Sensizlik ile sınayan Seni arar mıydım, ettiğim tüm o beylik duruşları bir kenara bırakıp kötü günündeysen yanında olabilmek düşüncesiyle¿¿¿"
Seni Allah'a emanet ediyorum; Seni bir daha görebilmek için değil, iyi ol, kılına da zarar gelmesin, ayağına da taş değmesin diye. Ben hayatından usulca çekiliyorum, uykunun altında kalsın, güzel başlayıp kötü biten bir rüya der, geçersin.
İki gözümün çiçeği;
Bu, Sana son sefer bu şekilde hitap edişim...
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; annen vefat ettiği vakitten uzun bir zaman sonra seni aradığımda bana sitem etmiştin. Ben ne düşünürsem düşüneyim yanında olduğumu hissetmek isteyeceğinden bahsetmiştin. Bugün de bana bahsettiğin "yanlış anlaşılmak" konusundan bi haber Seni aradım. Seni ararken niyetim şuydu ki, eğer ki kötü bir haber aldıysan ve moralin bozuksa yanında olabilmek, her ne kadar terk edilmiş bir adam hissiyatında olsam da... Ama bu hissiyatı bir kenara bırakıp sadece bir derdin varsa derdini paylaşmak istedim, kötü günde yanında olabilmek. Ve sonrasında da seni ve süreci anladığımı Sana ifade edebilmek, bu konuda kendini kötü hissettiğin ya da suçladığın bir konu varsa Seni rahatlatmak, "anlaşıldığının huzurunu yaşatmak." Lakin şu an hiç olmadığım kadar sinirliyim biliyor musun¿ Ve anlamsız... Birşeyi ben yanlış ifade etmiş olabilirim ya da sen yanlış anlamış olabilirsin; senin savunduğun iletişim kanalını kullanarak kendimi ifade etmemi anlamaman, "kendimi anlatmama gerek dahi olmadığını" düşünmeme rağmen beni anlamak istememen beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, Sen özelinde... Bir de umursamaz tavırların; bu da kırdı... Bensizliğe alışmak istiyor ya da duygularını dindirmek istiyor olabilirsin. Ama bunu benim sana sarf etmeyeceğim, sarf etmeyi bırak, aklımdan dahi geçirmeyeceğim sözlerin arkasına sığınarak yapmamalısın; çünkü Senin bunu kendi kararınla yapacak özgüvene sahip olduğunu düşünüyorum, benim kesinlikle kasdetmediğim birşeyin arkasına sığınmana gerek yok! Ve tekrar ediyorum; ben sana ne bu şekilde sözler sarf edecek ne de bunları aklımdan geçirecek kadar ..., kişinin hatırasına değer vermeyecek bir insan değilim! "Ne oldum değil ne olacağım?" diyecekmişsin; Seni aradığımda içimden geçenler ile senin kendini inandırdıkların karşısında sarf ettiğin sözler/inatçılığın ve tavrın bana tam olarak bunu düşündürdü. En son da dediğim gibi "Benim hakkım Sana helal, Senin hakkın da bana haram olsun, olsun ki bana inanmak istemediklerinle Allah katında yüzleşesin; konu mahşer gününe dahi dayansa geride hoş bir sada bırakmak önemli..."
Bir şey daha; "Sen bana değer verseydin..." diyorsun ya, beni tanıdığın kadarıyla "Ben Sana değer vermesem, beni her seferinde Sensizlik ile sınayan Seni arar mıydım, ettiğim tüm o beylik duruşları bir kenara bırakıp kötü günündeysen yanında olabilmek düşüncesiyle¿¿¿"
Seni Allah'a emanet ediyorum; Seni bir daha görebilmek için değil, iyi ol, kılına da zarar gelmesin, ayağına da taş değmesin diye. Ben hayatından usulca çekiliyorum, uykunun altında kalsın, bir rüya gördüm der, geçersin.
İki gözümün çiçeği;
Bu, Sana son sefer bu şekilde hitap edişim...
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; annen vefat ettiği vakitten uzun bir zaman sonra seni aradığımda bana sitem etmiştin. Ben ne düşünürsem düşüneyim yanında olduğumu hissetmek isteyeceğinden bahsetmiştin. Bugün de bana bahsettiğin "yanlış anlaşılmak" konusundan bi haber Seni aradım. Seni ararken niyetim şuydu ki, eğer ki kötü bir haber aldıysan ve moralin bozuksa yanında olabilmek, her ne kadar terk edilmiş bir adam hissiyatında olsam da... Ama bu hissiyatı bir kenara bırakıp sadece bir derdin varsa derdini paylaşmak istedim, kötü günde yanında olabilmek. Ve sonrasında da seni ve süreci anladığımı Sana ifade edebilmek, bu konuda kendini kötü hissettiğin ya da suçladığın bir konu varsa Seni rahatlatmak, "anlaşıldığının huzurunu yaşatmak." Lakin şu an hiç olmadığım kadar sinirliyim biliyor musun¿ Ve anlamsız... Birşeyi ben yanlış ifade etmiş olabilirim ya da sen yanlış anlamış olabilirsin; senin savunduğun iletişim kanalını kullanarak kendimi ifade etmemi anlamaman, "kendimi anlatmama gerek dahi olmadığını" düşünmeme rağmen beni anlamak istememen beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, Sen özelinde... Bir de umursamaz tavırların; bu da kırdı... Bensizliğe alışmak istiyor ya da duygularını dindirmek istiyor olabilirsin. Ama bunu benim sana sarf etmeyeceğim, sarf etmeyi bırak, aklımdan dahi geçirmeyeceğim sözlerin arkasına sığınarak yapmamalısın; çünkü Senin bunu kendi kararınla yapacak özgüvene sahip olduğunu düşünüyorum, benim kesinlikle kasdetmediğim birşeyin arkasına sığınmana gerek yok! Ve tekrar ediyorum; ben sana ne bu şekilde sözler sarf edecek ne de bunları aklımdan geçirecek kadar karaktersiz, kişinin hatırasına değer vermeyecek bir insan değilim! "Ne oldum değil ne olacağım?" diyecekmişsin; Seni aradığımda içimden geçenler ile senin kendini inandırdıkların karşısında sarf ettiğin sözler/inatçılığın ve tavrın bana tam olarak bunu düşündürdü. En son da dediğim gibi "Benim hakkım Sana helal, Senin hakkın da bana haram olsun, olsun ki bana inanmak istemediklerinle Allah katında yüzleşesin; konu mahşer gününe dahi dayansa geride hoş bir sada bırakmak önemli..."
Bir şey daha; "Sen bana değer verseydin..." diyorsun ya, beni tanıdığın kadarıyla "Ben Sana değer vermesem, beni her seferinde Sensizlik ile sınayan Seni arar mıydım, ettiğim tüm o beylik duruşları bir kenara bırakıp kötü günündeysen yanında olabilmek düşüncesiyle¿¿¿"
Seni Allah'a emanet ediyorum; Seni bir daha görebilmek için değil, iyi ol, kılına da zarar gelmesin, ayağına da taş değmesin diye. Ben hayatından usulca çekiliyorum, uykunun altında kalsın, bir rüya gördüm der, geçersin.
İki gözümün çiçeği;
Bu, Sana son sefer bu şekilde hitap edişim...
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; annen vefat ettiği vakitten uzun bir zaman sonra seni aradığımda bana sitem etmiştin. Ben ne düşünürsem düşüneyim yanında olduğumu hissetmek isteyeceğinden bahsetmiştin. Bugün de bana bahsettiğin "yanlış anlaşılmak" konusundan bi haber Seni aradım. Seni ararken niyetim şuydu ki, eğer ki kötü bir haber aldıysan ve moralin bozuksa yanında olabilmek, her ne kadar terk edilmiş bir adam hissiyatında olsam da... Ama bu hissiyatı bir kenara bırakıp sadece bir derdin varsa derdini paylaşmak istedim, kötü günde yanında olabilmek. Ve sonrasında da seni ve süreci anladığımı Sana ifade edebilmek, bu konuda kendini kötü hissettiğin ya da suçladığın bir konu varsa Seni rahatlatmak, "anlaşıldığının huzurunu yaşatmak." Lakin şu an hiç olmadığım kadar sinirliyim biliyor musun¿ Ve anlamsız... Birşeyi ben yanlış ifade etmiş olabilirim ya da sen yanlış anlamış olabilirsin; senin savunduğun iletişim kanalını kullanarak kendimi ifade etmemi anlamaman, "kendimi anlatmama gerek dahi olmadığını" düşünmeme rağmen beni anlamak istememen beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, Sen özelinde... Bir de umursamaz tavırların; bu da kırdı... Bensizliğe alışmak istiyor ya da duygularını dindirmek istiyor olabilirsin. Ama bunu benim sana sarf etmeyeceğim, sarf etmeyi bırak, aklımdan dahi geçirmeyeceğim sözlerin arkasına sığınarak yapmamalısın; çünkü Senin bunu kendi kararınla yapacak özgüvene sahip olduğunu düşünüyorum, benim kesinlikle kasdetmediğim birşeyin arkasına sığınmana gerek yok! Ve tekrar ediyorum; ben sana ne bu şekilde sözler sarf edecek ne de bunları aklımdan geçirecek kadar şeref yoksunu, kişinin hatırasına değer vermeyecek bir insan değilim! "Ne oldum değil ne olacağım?" diyecekmişsin; Seni aradığımda içimden geçenler ile senin kendini inandırdıkların karşısında sarf ettiğin sözler/inatçılığın ve tavrın bana tam olarak bunu düşündürdü. En son da dediğim gibi "Benim hakkım Sana helal, Senin hakkın da bana haram olsun, olsun ki bana inanmak istemediklerinle Allah katında yüzleşesin; konu mahşer gününe dahi dayansa geride hoş bir sada bırakmak önemli..."
Bir şey daha; "Sen bana değer verseydin..." diyorsun ya, beni tanıdığın kadarıyla "Ben Sana değer vermesem, beni her seferinde Sensizlik ile sınayan Seni arar mıydım, ettiğim tüm o beylik duruşları bir kenara bırakıp kötü günündeysen yanında olabilmek düşüncesiyle¿¿¿"
Seni Allah'a emanet ediyorum; Seni bir daha görebilmek için değil, iyi ol, kılına da zarar gelmesin, ayağına da taş değmesin diye. Ben hayatından usulca çekiliyorum, uykunun altında kalsın, bir rüya gördüm der, geçersin.
İki gözümün çiçeği;
Bu, Sana son sefer bu şekilde hitap edişim...
Allah rahmet eylesin, mekanı cennet olsun; annen vefat ettiği vakitten uzun bir zaman sonra seni aradığımda bana sitem etmiştin. Ben ne düşünürsem düşüneyim yanında olduğumu hissetmek isteyeceğinden bahsetmiştin. Bugün de bana bahsettiğin "yanlış anlaşılmak" konusundan bi haber Seni aradım. Seni ararken niyetim şuydu ki, eğer ki kötü bir haber aldıysan ve moralin bozuksa yanında olabilmek, her ne kadar terk edilmiş bir adam hissiyatında olsam da... Ama bu hissiyatı bir kenara bırakıp sadece bir derdin varsa derdini paylaşmak istedim, kötü günde yanında olabilmek. Ve sonrasında da seni ve süreci anladığımı Sana ifade edebilmek, bu konuda kendini kötü hissettiğin ya da suçladığın bir konu varsa Seni rahatlatmak, "anlaşıldığının huzurunu yaşatmak." Lakin şu an hiç olmadığım kadar sinirliyim biliyor musun¿ Ve anlamsız... Birşeyi ben yanlış ifade etmiş olabilirim ya da sen yanlış anlamış olabilirsin; senin savunduğun iletişim kanalını kullanarak kendimi ifade etmemi anlamaman, "kendimi anlatmama gerek dahi olmadığını" düşünmeme rağmen beni anlamak istememen beni ziyadesiyle hayal kırıklığına uğrattı, Sen özelinde... Bir de umursamaz tavırların; bu da kırdı... Bensizliğe alışmak istiyor ya da duygularını dindirmek istiyor olabilirsin. Ama bunu benim sana sarf etmeyeceğim, sarf etmeyi bırak, aklımdan dahi geçirmeyeceğim sözlerin arkasına sığınarak yapmamalısın; çünkü Senin bunu kendi kararınla yapacak özgüvene sahip olduğunu düşünüyorum, benim kesinlikle kasdetmediğim birşeyin arkasına sığınmana gerek yok! Ve tekrar ediyorum; ben sana ne bu şekilde sözler sarf edecek ne de bunları aklımdan geçirecek kadar şeref yoksunu, kişinin hatırasına değer vermeyecek bir insan değilim! "Ne oldum değil ne olacağım?" diyecekmişsin; Seni aradığımda içimden geçenler ile senin kendini inandırdıkların karşısında sarf ettiğin sözler/inatçılığın ve tavrın bana tam olarak bunu düşündürdü. En son da dediğim gibi "Benim hakkım Sana helal, Senin hakkın da bana haram olsun, olsun ki bana inanmak istemediklerinle Allah katında yüzleşesin; konu mahşer gününe dahi dayansa geride hoş bir sada bırakmak önemli..."
Bir şey daha; "Sen bana değer verseydin..." diyorsun ya, beni tanıdığın kadarıyla "Ben Sana değer vermesem, beni her seferinde Sensizlik ile sınayan Seni arar mıydım, ettiğim tüm o beylik duruşları bir kenara bırakıp kötü günündeysen yanında olabilmek düşüncesiyle¿¿¿"
Seni Allah'a emanet ediyorum; Seni bir daha görebilmek için değil, iyi ol, kılına da zarar gelmesin, ayağına da taş değmesin diye. Ben hayatından usulca çekiliyorum, uykunun altında kalsın, bir rüya gördüm der, geçersin.
Öylesine bir burukluk var ki içimde çok şey yazasım var; lakin kalem oynatmaya mecalim yok. Ta ki kabullenmekten başka çarem olmayan Sensizlik canımı bir nebze de olsa daha az acıtana kadar gözlerimi kapatmak ve uyumak istiyorum. O uyumak dediğim nasip olsa, bu uykudan uyanmak mümkün olur mu ki; Sen/sizlik acısı içinde bir çığ gibi büyürken¿
Sen ile Sensizliğin Araf'ında, kaderim ters çevrilmiş bir kum saatinin merhametine kalmış gibi hissediyorum. Duyguları bir kenara bırakmayı başarmak ve mantığı ön plana çıkarıp, kendi hayatlarımıza çekilip varlığında yokluğunu yaşamak ağır geliyor. Bunu düşündükçe keşke varlığından bi haber olarak yaşamaya devam etseydim diyorum. O zaman Sen olmayacaktın ve ben de Sensizliğe katlanmak zorunda kalmayacaktım. Ama Sen varsın, karşımdasın ve kendini bana yasaklamak gayretindesin; zannımca da bunu başaracaksın. Ben de Senin bu tercihine saygı duyup yine acı ile yaşamayı başaracağım. Ve bu başarımız hayattaki en büyük yenilgimiz olacak; Biz'i kaybettiğimiz...
Ruhumda Seni buram buram özlememin; ancak Sana ulaşamıyor olmamın telaşesi var. Yerini yadırgayan eşyalar gibiyim... Bir sesini duysam içimdeki onca boşluk eksiksiz dolacak gibi... Onca boşluğa rağmen nefes alamamanın çaresiz çırpınışını Allah vergisi irademle bastırmaya çalışmanın hoşnutsuzluğunu yaşıyorum... Sana hissettiğim şeyin adını tam olarak koyamıyorum, kalıplara da sokmaya gerek yok zaten duyguları ve hatta istesek de o kalıplarda eğreti duracaklardır. Ama hissettiğim; bir anne misali, Seni alıp karnımın içine koymak istiyorum, o doğum sancısına razı gelip Seni doğurmamak üzere...
Herkes cennet ile ödüllendirilmek isteyedursun;
Ben, Seninle işleyebileceğim tüm günahları işleyip aynı cehennemde yanmak istiyorum!
Boğulmak kimi zaman da iliklerine kadar özlediğin birinin sesini dahi duyamadığında oluyor. İlla ki tımarhaneye kapatmalarına da gerek yok, insanın meraktan da kafayı yediği an'lar oluyor. Oluyor da oluyor; bir Sen eksik kalıyorsun şehla bakan gözlerinde can vermek istediğim...
An'a derin bakış;
Ruhumdaki tüm travmatik semptomların sebebi olarak kalbimin zindanlarında katlin vaciptir!..
Gün içerisinde odanın önünden geçtim ama başını masaya eğmiş, bir şeylerle uğraşıyordun. Akşam iş çıkışında giriş katta sesini duydum, tatlı tatlı konuşuyordun; olduğum yerde durdum ve sesinle hasret giderdim. Benim için çok uzun bir günün kısa özetini geçecek olursam; Seni içim acıyacak kadar çok özledim her bir zerresine kurban olduğum...
Ama "oyun" diye nitelendirmek zorundayız iki gözümün çiçeği... Mutluluk kavramıyla pek bağdaşmaz; bu sefer de senin kendini huzurlu hissetmen için bu "oyuna" aslında zerre istemeyerek dahil oldum. Baktım ki arama ya da yazma demeye gönlün el vermiyor ki dilin varmıyor, kalbin ile aklın arasında sıkışıp kalmışsın; dedim ki Yazan Adam her zamanki gibi uçurumdan atlamak ama ölememek sana düşer ;) Yeter ki iki gözünün çiçeği huzurlu olsun...
Ruh'a derin bakış...
Öz'ünde olan ile yüzleşme günün geldiği vakit senin pencereni güneşin aydınlatıyor olması dileklerimle. Aksi halde perdelerini kapatmış, kendini ruhunun karanlığına hapsetmiş bir adamın aydınlığa olan tutkusuna ruhunu teslim etmek zorunda kalacaksın"."
An'a derin bakış...
İki gözümün çiçeği;
Haklısın. Varlığıma değil yokluğuma alışman lazım. Haklısın. Derin sularda yüzüyoruz. Peki fark ettin mi? Gözlerinde pek de hakim olan yokluğunun gözlerime her temas edişinde can suyu bulduğunu... Peki hiç düşündün mü? Aslında sığ sularda nefes alamadığını... Peki hiç hissettin mi? Özünde olan ile savaş vermekten yorulduğunu... Bir ölmüş olanı diriltemez bir de olmuş olanı değiştiremezsin, kalbe cemre düştüğü vakit...
?si=m4G7ZdM_fMFghD_f
Kendim ile başbaşa kaldığım bir vakitte kendimi Sen'de bulmuşumdur...
Bugün kaç sefer, sırf seni görebilmek için odamdan çıktım. Ayaklarımın beni sana doğru getirdiği her vakit ciddi manada krizler çıktı ve ben alelacele geri dönmek zorunda kaldım. Seni aramak için kaç sefer elim telefona gitti bilemezsin. Bir sesini duysam sanki içimdeki o tarifsiz boşluktan eser kalmayacaktı; yapamadım. İşten çıktım, ayaklarım yine beni sana doğru getirdi. Dolaştım durdum yürüdüğümüz ve varlığınla anlam katma ihtimalinin olduğu yollarda; rast gelemedim... Güne derin bakış...
Ruhunu etinden kemiğinden ayırmak istercesine özledim seni. Canım çıktı avaz avaz, soluğumu kestim. Seni üzme ihtimalimi göze alamadım, ben de kendimden geçtim...
Güne ve hissiyata kısa bakış...
Seni öyle özledim ki içimde bir yerlerin acıdığını hissediyorum. Tek dileğim saniyelik bir denk gelişte ard arda gözlerimin "fotoğraf çek" butonuna basmak ve seni zihnime kazımaktan ibaret. Yokluğun içimde çığ gibi büyüdü ve benim o ışık hüzmesini görüp yaşama tutunmak için bir umuda ihtiyacım var...
Şu an gün gözlerimin önünde batıyor. Daha bir gün olsun batmadığı olmadığından olsa gerek pek de önem vermediğim bu an ilk defa içimde bir burukluk yarattı. Oysa ki ruhumun gökyüzü karanlık çökmek üzere, benim daha bir mutlu, daha bir huzurlu hissetmem gerekiyordu. Ama içimdeki burukluk gitgide artıyor. Damarlarımda dolaşan kanın daha bir hızlandığını ve sadece elimizi koyduğumuzda hissettiğimiz o kan basıncını dahi beynimde hissedebiliyorum. Heyecan değil; endişe/korku/bilinmezlik gibi birşey bu hissettiğim. Etrafımda onlarca insan var ama ruhum ruhuna susuyor. Sesini duyamam ve yazamam sana; çünkü bana bağlanmanın seni üzme ihtimali sana hissettiğim yoksunluktan ağır basıyor ya da basmak zorunda olduğunu kendime dikte ediyorum. Ama şunu bil; sanki (senin de dediğin gibi) 40 yıldır sana sarılıyormuşcasına seni özlüyorum...
Yine kendimi seni düşünürken buldum (Ne ara aklımdan çıktığını dahi bilmiyorum...) Ben çiçekleri çok severim; çünkü onlar en zararsız, en narin canlılar benim gözümde. Bulundukları ortamı güzelleştirmekten başka hiçbir zararları¿ (Sen zeki bir kadınsın, bazı vurguları açıklamama gerek olmadığını düşünüyorum; kasdettiğimi benim anlatmak istediğim şekilde anlayacağına olan inancım da tam.) yok. İnsan vücudundaki en sevdiğim yapıt ise gözler; okumasını bilene gafil muhbirlik etme konusunda çok masumlar. Ahhh iki gözümün çiçeği; anlıyorsun değil mi neden iki gözümün çiçeği olduğu...
An'lık hissiyata derin bakış... İçimde uhde kaldı. Yanımdaydın, boncuk gözlerinden yaşlar süzülürken (Avcumun içine bir hayli yakışan) yanaklarına, ürkek dokunuşlarla gözyaşlarını silmek isterdim; ruhunun kapılarını ardına kadar açtığın o an ruhuna temas edebilmek, ruhumun kıraç toprağının ruhunun pınarına olan açlığını ruhuna fısıldayabilmek için... "Kendine gel!" komutuyla peçeteyi gözlerine götürdüğün an'da ise, görüş açından flu bir replikle çıkmamla birlikte gözyaşlarınla ıslanan parmaklarımı bir yankesici profesyonelliğiyle dudaklarıma götürüp duygularının tadına varmayı, hissiyatının benim pek de vakıf olmadığım küçük ölçü birimleriyle, usul usul kanıma karışıp tüm bedenime yayılmasını dilerdim...
Bir gün denk gelirsen (Ve olur da hâlâ benimle iletişim hâlindeysen) korkma. Deli değilim; ama sana deli oluyorum.
Dünyada hacim olarak kapladığım anlamsız varlığımdan an ve an uzaklaştığını ruhumun bedenimden çekilmesinden anlıyorum. İçimde tarifsiz bir huzursuzluk var; kerahat vaktinin derin sessizliğinde karanlıklar içinde otururken saatin tik tak sesi dahi beni rahatsız ediyor. Oysa gözlerimi yeni güne açtığımda aklımdan hiç çıkmayan Sen ile salgılanan, ismini dahi bilmediğim onlarca mutluluk hormonuyla bir tık daha yorgun uyandığım gün benim için yeniden doğmak gibiydi. Şu an ise ruhsal olarak yaşadığım stresten uzaklaşmak namına uyumaya ihtiyacım var, gözlerim düşüyor ve Sen'in varlığınla anlam kazanacak Pazartesi sabahına kadar uyanmak istemiyorum...
Ceren ne demek benim ismim cerende
Bence ceren saflığı ve doğayı çağrıştırıyor ve takma isim olarak ceronimo deniliyor sürekli ^-^ kızım olsa adını ceren koyarım.
İnsanlara ne anlatırsan anlat.
Ama kendini anlatma.
Bilirim, anlamazlar.
BU KADAR GÜZEL OLAN BİR İSMİN ANLAMI NASIL BOYLE OLABİLİR
CEREN YAVRU CEYLAN DEMEKTİR.FAKAT CER HECESİ AYNI ZAMANDA ÇEKMEK ANLAMINA GELİR.YANİ ÇEKİCİ KADIN DİYEDE BİLİNİR.
ceren ben demek serkan demek :) aşk kadını demek...... güzel gözlü narin ürkek demek....kısaca ceylan yavrusu demek.... ceylan ki o kadar ürkek bi hayvandır.. yavrusunu artık siz düsünün :)
çok sevdiğm kızımın adıdır.
Ceren; yara demektir. İnsanın içinde açılan kocaman bir yara. Tanju Okan'ın da dediği gibi; KADINIM'dır Ceren. Aşk'tır, sevgidir, hayatın bütünüdür... Yeşil renktir Ceren, Ceylandır aslında kimi zaman da.......
söylenildiğinde farklı bi eda çağrıştıran nadir isimlerden. belkide bana öyle geliyodur bilmiyorum. zaten hayatta bildiğim emin olduğum bi kaç şeyden biride bu isimden birine çok aşık olduğum...
Benim ismimde ceren ceren ismi çok çok beğeniliyor ama ben de çok çok seviyorum çokkkkkk güzel isim ceren arkadaşların dediği gibi ceylan yavrusu anlamında ve babam da bana diyor ki keçi yavrusu hıhı çok komik ama benim annem var o da ceylan yani benim 2. annem sayılır çünkü ben ceylan yavrusuyumm cerenlere ve büyüklerimi öpüyorum cerenle unutmayın biz bir ceylan yavrusuyuzz ve bizi her kez çokkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkkk seviyor sakın kimseye küsmeyin bize kötü derler yani ceren ismini hiççççççççççççççççççççççççççççççççççç sevmezleerr sizleri çok ama çok seviyorum CEREN ler bu size armağan olarak gelsin istiyorummm sizi çok seven ceren KÖSE