Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Kapındayız işte koskoca bir geçmişle
Ölüler diriler düşenler dövüşenler..
Nicedir boşluğunda kimsesiz rüzgârların
Acı çığlıklar attığı cansız alanlar
Doğrular, yanlışlar..
Bir gizli dil gibi öfkenin için için
Derininde büyüdüğü dilsiz suskunluklar..

Benim bu dünyada bir yerim olmadı,
Kuytu gövdemi saymazsak eğer.
Gövdem ki varla yok arası,
Hem varlığa, hem yokluğa değer.
Ama yüreğim hiç solmadı..

Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma..

Ümit Yaşar Oğuzcan

Şimdi biz Sabahattin Ali'ye ne kadar ölmüştür diyebiliriz..

“Şimdi konuşmuyorum, seneler sonra da konuşmayacağım. Hiçbir zaman karşılarına geçip intikam almayacağım. Düştüklerinde iyi olmuş bile demeyeceğim. Benim kelimelerim sesimden çıkıp kimseye çarpmayacak. Keşke bunun anlamını biraz olsun bilseydiniz.” Sabahattin Ali

İnsan bazen,
Yalanı tanımak/tan,
Yalan/a alışmaktan!
..Zorlanıyor

Benim yenilmişliğim;
Kendime,
Yüreğime,
Sevdiklerime.
Birde..
İncitmeden sevmeye..

Dağıtalım diyorum, çocuklar.
Bu kara dumanı,
Gül alıp satmanın tamdır zamanı..

Sitede Katerina Gogou'ya ait bir şiir göremediğim için paylaşıyorum..

Bir ağaçtım ben,
Ve, kırıldım.
Kırdılar tüm dallarımı,
Çünkü tüm kayıp çoçukların
Dallarında oyunlar kurduğu bir ağaçtım,
Ve, hepsinin asılı kaldığı.

Katerina Gogou

Oysa daha acıdır, sevenler bilir bunu !
Sevginin haksızlığı,
Nefretin sillesinden..

Bilmem ki nasıl anlatsam;
Nasıl, nasıl, size derdimi!
Bir dert ki yürekler acısı,
Bir dert ki düşman başına.
Gönül yarası desem...
Değil!
Ekmek parası desem...
Değil!
Bir dert ki..

Dayanılır şey değil...