4.kat koridorunda yatak kıyafetleriyle ayakkabasının üstüne oturan yalnız deli...(ayaklarım dondu bee kaba organı kurtarcam dıye) Renkler, renkler sade Düşler, düşler sade Kutsal bir günde ben sade Dinlerin arasında Sıkışmış insanlarla Yalvarırken Tanrı'ya İnancın kaldıysa Sesler, sesler sade İşler, işler sade Doğumgünümde ben sade_______
... daha ne kadar kalacağım içinde...boğuluyorum bu karanlıktan... çıkmalıyım...kurtulmalıyım...beyazlarımdan bile kir akıyor...elif yok bulamıyorum...gözümün gördüğü yok...işittiğim her şey kayıp...yitmişim...yitirilmişim... zamanın hangi oyuğuna gizlendi düşlerim...ben hangisindeyim... ölmeliyim...ölmeliyim...ölmeliyim...
ben, hem suçlu hem tanık, tek kişilik tiyatronun hem oyuncusu hem seyircisiydim. kendi yok oluş sürecimi izleyebiliyordum. kendimin, parça parça ortadan kalkışını seyrediyordum...
benim hayat felsefeme göre ben yalnızlığı ifade ettigi gibi bencilliğide ifade eder bence insanlar ben yerine biz kelimesini kullanmalıdır biz kelimesini kullananlar daima paylaşmayı bilenlerdir
Efendim, Arif Nihat Asya çok hassas bir noktaya parmak basıyor.. Getirin parmağınızı biz dahi birlikte basalım.. :)
''Baktım yine neyzen başı neyzenlik eder Canlar yer öpüp semâ eder şenlik eder 'Sizden olayım ben de dedim kardeşler' Bir ses dedi 'Burada (ben) diyen benlik eder.''
Karışmış suları kim ayırası..lakin el-an aklıma geldi. tam metin yadımda değil ne yazık ki.ama şöyle diyordu..
'bırak, seni anacak kadar bir parça ben kalsın bende..'
Derin Efendim.mevzû boyumuzu aşar.. Yüzme bilmeyenlere ise susmak düşer.. Sustum Efendim.. ..
En dogrusunu yapmak adina yarinlara ihtiyac duydum Nasil olur, nasil biter nasil gelisir bilmeden Gittigi ve gidecegi yere kadar. Sabretmem gerektigine inandim
takintilarim vardi benim esi benzeri olmayan husranlarım hayat hikayelerim vardi. lugatina sictigimin sözleri Belkide insan olmayi basaramadim Belkide kahpece birakildim pesin sira ezildim..
Var oldugumu bilmeden Anlamlar yukledim kendime Rayina oturmamis hayatim ve bir ben var icimde..
Bir bulut geçiyor penceremin önünden, bırakıveriyorum kendimi içine. Yumuşak, sessiz bir düşüş.. Sanki hayata, sevdaya, sana tutunuyorum. Yüzüm sesine değiyor, gülümsüyorum. Bir an dönüyorum geçmişin karanlığına. Senin olmadığın zamanlara. Sensiz olduğum, yanmadığım, yanamadığım zamanlara, Ve buradayım.. İşte yine, tam ortasında yolun. Yollar ki, belli değil nereye çıkacak sonları... Sensizliğin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.. Fark ediyorum ki, sensizlik diye bir şey yok aslında. Seni bana katalı kendimi bensiz bırakmışım bir uçurum kenarında. Sen neysen o olmuşum. Yalan demişsin yalan, Sevda demişsin sevda. Ben sen olalı, benim ölümüm olmuşum.. Bense seni, kendine bırakıyorum sevdiğim... Sana başka sözüm yok, İstersen gidersin.. Ama belki bende kalmak istersin... Ne dersin?
4.kat koridorunda yatak kıyafetleriyle ayakkabasının üstüne oturan yalnız deli...(ayaklarım dondu bee kaba organı kurtarcam dıye)
Renkler, renkler sade
Düşler, düşler sade
Kutsal bir günde ben sade
Dinlerin arasında
Sıkışmış insanlarla
Yalvarırken Tanrı'ya
İnancın kaldıysa
Sesler, sesler sade
İşler, işler sade
Doğumgünümde ben sade_______
Sırrım ben,
baskalarının yerine varlıgım gün gibi ortadadır da
kendi adıma varlığım ancak
karanlık gecenin icindeki siyah nokta kadardır.
N.B.
fıstık ezmesiyim ben!
paşam öyle söylüyoo :)
..
''..im aşkım uymaz öyle her saza,
En güzel şarkıyı bir kurşun söyler..'' S.Karakoç
..
Efendim..
''Bir yağmur bilirim, bir de kaldırım:
Biri damla damla alnıma düşer;
Diğerinde durur göğe bakarım..'' S.Karakoç
..
..
''Ben geldim geleli açmadı gökler
Ya ben bulutları anlamıyorum
Ya bulutlar benden bir şeyler bekler? S.Karakoç
..
Ben ezelden beridir hür yaşadım, hür yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış? Şaşarım!
Mehmet Akif Ersoy
enaniyet... :))))))
...
daha ne kadar kalacağım içinde...boğuluyorum bu karanlıktan...
çıkmalıyım...kurtulmalıyım...beyazlarımdan bile kir akıyor...elif yok bulamıyorum...gözümün gördüğü yok...işittiğim her şey kayıp...yitmişim...yitirilmişim...
zamanın hangi oyuğuna gizlendi düşlerim...ben hangisindeyim...
ölmeliyim...ölmeliyim...ölmeliyim...
bana sorma benim de bilmediğim gizliyi..
kan beni nedir tehlikelimi.
..şişeyi vuramam ki taşa
içinde gözyaşınız varsa..?
..
ben, hem suçlu hem tanık, tek kişilik tiyatronun hem oyuncusu hem seyircisiydim. kendi yok oluş sürecimi izleyebiliyordum. kendimin, parça parça ortadan kalkışını seyrediyordum...
.1. tekil şahıs...
benim hayat felsefeme göre ben yalnızlığı ifade ettigi gibi bencilliğide ifade eder bence insanlar ben yerine biz kelimesini kullanmalıdır biz kelimesini kullananlar daima paylaşmayı bilenlerdir
..deli gömleğinde
masum bir divane..
beni bir ben bilirim,bir de beni yaratan,
bana bir ben lazım,bir de beni anlayan....
Ben demek, kişinin bizzat kendinden söz ederken şahsını söylediğinde kullandığı sözcüktür
Örbeğin: Ben kitap okumayı çok severim
2. Ben vücudunun herhangi bir yerinde çıkan ufacık siyah leke demektir.
Örneğin: Yüzündeki ben seni daha da güzelleştiriyor.
'Ben hiçbir zaman, sana hasret duymayacak kadar yakın bulunmak istemiyorum..' R.A SCHROEDER
..
Efendim, Arif Nihat Asya çok hassas bir noktaya parmak basıyor..
Getirin parmağınızı biz dahi birlikte basalım.. :)
''Baktım yine neyzen başı neyzenlik eder
Canlar yer öpüp semâ eder şenlik eder
'Sizden olayım ben de dedim kardeşler'
Bir ses dedi 'Burada (ben) diyen benlik eder.''
Karışmış suları kim ayırası..lakin el-an aklıma geldi.
tam metin yadımda değil ne yazık ki.ama şöyle diyordu..
'bırak, seni anacak kadar bir parça ben kalsın bende..'
Derin Efendim.mevzû boyumuzu aşar..
Yüzme bilmeyenlere ise susmak düşer..
Sustum Efendim..
..
...bende değilim ki neyleyim...
En dogrusunu yapmak adina yarinlara ihtiyac duydum
Nasil olur, nasil biter nasil gelisir bilmeden
Gittigi ve gidecegi yere kadar.
Sabretmem gerektigine inandim
takintilarim vardi benim
esi benzeri olmayan husranlarım
hayat hikayelerim vardi.
lugatina sictigimin sözleri
Belkide insan olmayi basaramadim
Belkide kahpece birakildim pesin sira ezildim..
Var oldugumu bilmeden
Anlamlar yukledim kendime
Rayina oturmamis hayatim ve bir ben var icimde..
kimseden ümmîd-i feyz etmem, dilenmem perr ü bâl
kendi cevvim, kendi eflâkimde kendim tâirim.
inhinâ tavk-ı esâretten girandır boynuma;
fikri hür, irfânı hür, vicdânı hür bir şâirim.
tevfik fikret
Bir bulut geçiyor penceremin önünden, bırakıveriyorum kendimi içine.
Yumuşak, sessiz bir düşüş..
Sanki hayata, sevdaya, sana tutunuyorum.
Yüzüm sesine değiyor, gülümsüyorum.
Bir an dönüyorum geçmişin karanlığına.
Senin olmadığın zamanlara.
Sensiz olduğum, yanmadığım, yanamadığım zamanlara,
Ve buradayım..
İşte yine, tam ortasında yolun.
Yollar ki, belli değil nereye çıkacak sonları...
Sensizliğin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum..
Fark ediyorum ki, sensizlik diye bir şey yok aslında.
Seni bana katalı kendimi bensiz bırakmışım bir uçurum kenarında.
Sen neysen o olmuşum.
Yalan demişsin yalan,
Sevda demişsin sevda.
Ben sen olalı, benim ölümüm olmuşum..
Bense seni, kendine bırakıyorum sevdiğim...
Sana başka sözüm yok,
İstersen gidersin..
Ama belki bende kalmak istersin...
Ne dersin?
Ben, bizzat, şahsen, kendim yaniii
bir vakitler Recai Güllaptan
Ben
Geri çekiliyorum biraz
Güçlenip saldırmak için düzlüğe yeniden
Ama hiç bilmiyordum ki, neresinden vurulurdu bu düzlük
.
..de olan aşikar sensin
Ben hod yoğum, ol ki var sensin
Ger ben, ben isem; nesin sen ey yar! ..
Ger sen, sen isen; neyim men-i zar? .. '
Gel de cevapla efendim..gel de cevap eyle..?
ben
1) kendim,benliğim, yani herşeyiyle kendim
2) cildin herhangi bir yerinde çıkan genellikle nokta şeklinde olan iz.
sen olmadıktan sonra sevdiceğim;
ben,ben değilim...
insanın sırrıdır