© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Yalnızlık hayatımızın her milimetre karesinde, tek başınayken de, kalabalıklar içindeyken de, sürekli sürekli bizde, içimizde olandır. Çünkü kimse tam da sizle birlikte ve siz gibi yaşayamaz ki yaşamını. Doğal bir süreçtir oysa, amma velakin kimse tarafından kabul edilmek istenmez, ötelenir çoğunlukla. Kendinin farkında olamayan insanlar, çok insanla daha az yalnız kaldığını sanarak kandırır kendini. Oysa ki, her anımızı sadece tek başımıza, yalnız yaşarız sürekli.
Yalnızlık, yaşamda bi an,
Hep yeniden başlayan..
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan..
Paylaşılmaz.
Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık paylaşılmaz
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
Özdemir Asaf
kaçamadığım,yalanlarla kandıramadığım,her gelişinde içten içe bitiren hayatımdaki en sülük arkadaşım..
ama arkadaşım işte sevmeyi öğrenmeliyim galiba...
gece solar, rüzgarın sesi kısılır... aynadaki insanla birliktesindir ve karşındaki, garip garip bakmaktadır yüzüne... yüzündeki tebessüm 'acı'yı sıfat yapmıştır kendine... başkalarının 'ben'leriyle ilgileneceğine 'bir ben vardır bende benden içeri' sözünü hatırlayıp içindeki 'ben'leri kurcalarsın... sağ elini sol omzuna, sol elini sağ omzuna koyar, kendine sarılırsın... aynalardan başka dostun yoktur ve aynalar bir gün kırılmaya mahkumdurlar... anlarsın, becerebilirsen ağlarsın
yalnızlık pusu kurar yollarımıza, bizi bekler. gidenin çıktığı kapıdan gelir. kimi zaman ömür boyu sürer, kimi zaman beş dakika. kimi zaman beklenen, özlenen olur, kimi zaman da istenmeyen. yaşamak zorunda olduğumuz beraberliğimizdir, çaresizliğimizdir. bugünümüz, yarınımızdır o. eski sevgilimizdir. en sadık yarimizdir. bizi en çok seven, bırakmamak için her yerde peşimizde olandır. giden bütün dostlar ve sevgililerin arkasından bizimle birlikte el sallayandır o. paylaşamadığımız ve bizi paylaşamayan tek şeydir. o, yalnızlık alınyazımız.
yalnızlık...
insanı, kendi kendisiyle baş başa bırakan, korkunç tatlılık..
yalnızlık sessizliğinde duyulan tek ses, göğüs kafesindeki kalp atışları..
yalnızlığı aramak.. bu kalp atışını dinleyip, onları terbiye etmek,
onları anlamaya çalışmaktır
deruni olan o sesler.. ne çok şey öğretir insana..
duymasını bilenler için,
ne çok şey terennüm eder o atışlar, o inleyişler..
anladık ki;
kalp, yalnızlıkla dinleniyor ve ancak
yalnızlıkta duyuluyor...
yalnızlık acıyı örtünmek, dünyayı yok saymaktır. dışarıda akan hayatın bir ucuna tutunamamak, kendi boş evreninizin ortasında asılı kalmaktır.boşluk, kimi zaman göz doldurur ve çokça korkutur. yalnızlık boşlugun korkutucu büyüsüne kapılmaktır. boşlukla çevrelenmek, boşlukla dolmaktır. yalnızlık, boşluk sarhoşlugudur...
bir kapı sesi, bir kurtarıcı, bir ümit için şuursuzca beklemektir yalnızlık. ses yapsın diye televizyonu hep açık tutmak, yatarken eski giyilmiş eşyalara sarılmak, kurtarılmış arındırılmış ve içinden çıklıması imkansız bir alana hapsolmaktır. kimsenin ilk arayacagı insan olmamak, çagırılacaklar listesinde adı bulunmamaktır yalnızlık. 1 etkisiz elemandır. yanlızlık başkalarının etkisiz elemanı olmaktır.
Yalnızlığın kapıları açılsın....
(kıraçtan)
Bir ağaç devrildi aniden
Bir nehrin bulandı suları
Bir kuş son nefesini verirken
Ve gördüm son yaprağı düşerken
O zaman açılsın kapıları yalnızlığın
Yalnızlığın kapıları açılsın
Bir cigara sar uzunundan
Uçup gidelim buralardan
Dök ne varsa savur ortalığa
Bir rüya çalalım zamandan
Açılsın kapıları açılsın yalnızlığın
Bütün bir dünya uyurken
Bizim dünyamız uyansın
Çal şarkını unut adımı
Farzet şimdi sen bir rüzgarsın
Açılsın kapıları açılsın yalnızlığın
Yıkılsın şu karanlık
Bizim yolumuz açılsın
Sar beni sar üşüyorum
Senle sevişmek istiyorum
Açılsın kapıları açılsın yalnızlığın
Bu gece acının karnı aç kalsın
İnsanın kendisine en yakın olan şeydir yalnızlık...
hissttiğim an boşluk derinleşmiş demektir.
Sesin,suretin olmadığı...
İnanan kişinin lugatında olmayan kelime....! !
Hiç bir zaman ' yanlızım ' terimini kullanmam;
Çünkü, yanlızlığımı paylaştığım nice ' dostlarım ' vardır...! !
Yalnızlık alıp götürür insanı dipsiz kuyulara... Geri dönülmez yollara... Sihirli sözlere aldandın... Bir hataydı yaptıkların... Şimdi yazık bize...
yalnız denilince fiziksel yalnızlık akla geliyor genelde. ama yalın bir yalnızlık demek daha doğru olur. fiziksel teklik bir yana düşünsel bir teklik ve ayrılık söz konusu.
çaresizlik
yalnızlık bence insanın kendini tanıması ve kendini rahatlıkla dinleyebilmesidir.bence insanlar bazen yalnız kalmalıdır kendini daha iyi anlayabilmek için..yalnızlıktan korkulmamalı bence...en azından yalnızken size kendinizden başka zarar verecek kimse yok ve inanın insana başkasından zarar görmektense kendisinden görmesi en az acı verenidir..
Bu masum yalnızlığımın gelişinle biteceğini biliyormusun...
Yalnızlık mı?
Gerçeği söylemek gerekirse yalnızlık;
Tek başına olmak değildir.
Düşünceler yalnız insanlara her zaman eşlik eder.
Çare bulunamayan yalnızlık başka bir şeydir.
Gerçek yalnızlık,
Karşısındaki insanın bakışlarında,
Kendini gösteren yalnızlıktır...!
En bilindik yalnızlığın tanımı buymuş, bilenler böyle derler...
yalnızım,
çünkü sen varsın,
kalabalıklar beyhude,
sen gönlüme,
sen ömrüme zararsın.....
yalnızlık
uzaklardır içten içe....hani, bir an gelir, kalabalıklarda birden büyük bir boşluk hissedersin, anlam veremediğin,hani, baktıkça bakarsın, etrafında ışıl ışıl parıldayan gözlere,hani kırmızı,pembe, hatta koyu rujların, söz dalında dansettiği dudakları izlersin,biri saçını atıverir arkaya aniden, sanarsın bir şey uçtu kulak ardımdan,hani biri bıyıklarını burar, bir mavi göze takılıp kaldığında,ve öyle bir kalabalıkta bile, bir boşluk vardır etrafında.işte benden yana yalnızlık bu nostaljide dansta...
müzikmi..? ?
Yalnızlık kendimi 'hiçbir şeye ait hissedememe' hissimdir.
nöbetlerde 5.kata uğramamak.
bosluk
Kendine zaman ayırıp benliğini şımarttığın andır...
ZuZu
Yalnızlığa dair kırık dökük mısralarım dışında, dairliğim kalmadı hayata.
Tat yok, koku yok, haz yok... bu kimsesizlik y(ç) ok bana.
Radyoda bir aşk şarkısı çıktığında değiştirmenin insanda refkleks halini aldığı zaman acısı fark edilen duygu
Hiçbirimizin istemeyeceği şey değilmidir o şey.
yalnızlık büyütür
ama yalnızlık sonra çürütür
yalnızlık..
Anladım sonu yok yalnızlığın
Hergün çoğalacak
Her zaman böyle miydi bilmiyorum
Sanki dokunulmazdı çocukken ağlamak
Alışır her insan, alışır zamanla kırılıp incinmeye
Çünkü olağan yıkılıp yıkılıp yeniden ayağa kalkmak
Yalnızlığım yollarıma pusu kurmuş beklemekte
Acılar gözlerini dikmiş üstüme nöbette
Bekliyorum bekliyorum bekliyorum
Hadi gelin üstüme korkmuyorum
Bulutlar yüklü ha yağdı ha yağacak üstümüze hasret
Yokluğunla ben başbaşayız nihayet...