© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Zebani....
Irk, bir canlı türünde aynı karakteri taşıyan canlıların oluşturduğu alt bölüm. Aynı türün çeşitli üyelerinden birine diğerine nazaran fenotipik bakımdan daha fazla benzer olan bireyler topluluğudur.
Irsi yol ile atalarından kendilerine geçen genetik, biyolojik vasıf ve karakterler gösteren insanlar topluluğu. İnsan ırklarının renk ve fiziki şekil esas alınarak birbirlerinden üstünlüğünü temel alan felsefeye de ırkçılık denilmiştir.(Vikipedi)
Bu tanımlardan anlaşılacağı üzere, insanların ırklarını seçmek gibi bir şansları yok. Bugün ben siyah ırka ait bir zencide olabilirdim ya da Türk değil de Kürt. Bu nedenle insanların renklerine, şekillerine, şemallerine... şunlarına bunlarına bakarak ne kendimizi onlardan üstün görelim ne de aşağılık kompleksine kapılalım. Sonuçta hepimiz Allah'ın kullarıyız.
Birilerine güvenmek tabiki güzel ama o dağlara kar da her an yağabilir.
Allah (c.c) tarafından, Cebrail (a.s.) aracılığıyla, kısaca onun emir ve yasaklarının peygamberlere bildirilmesi olayı.
pamuk
kefen
kar
tehlikelidir... adamı yer bitirir...
On kısmetle gelirmiş, birini yer dokuzunu ev sahibine bırakırmış.
10 yaşımdayken sokakta bulup eve getirdiğim, anneme saatlerce dil döktükten sonra zorla kabul ettirdiğim, ilk kedimizin ismi. Dün gibi hatırlıyorum küçücük bir yavruydu. Miyavvv miyavvvv diye peşimden eve kadar gelmişti. Dayanamadım alıp içeriye götürdüm götürmesinede kıyametleri koparmıştı annem. Çabuk git o pire torbasını bulduğun yere geri götür demişti. Ama anne o daha küçücük, çok üşümüş baksana nasıl da titiriyor. Hem acıkmıştırda. Biraz karnını doyuralım biraz da sobanın yanında ısınsın sabah olunca bırakırız. Annem, kesinlikle olmaz. Git onu bırak bulduğun yere diyor da başka birşey demiyordu. Her çocuk gibi bende ağlamaya başladım istediğimi yaptırmak için. Başardımda. Sabaha kadar kalmasına izin almıştım annemden sonunda. Ama gece uyuyamamıştım hiç, sabah olunca gidecekti benim Minnoşum. Soğuktan donacaktı belki de açlıktan ölecekti diye düşünürken uyuya kalmışım. Sabah kalktım birde ne göreyim bizim Perihan Hanım (Annem) kediyi beslemiyormu. Kedim bizden hiç ayrılmadı taki ölene kadar ama o günden beride evimizde hiç kedi eksik olmadı tam yirmi senedir. Anneme gelince o tam 20 senedir bırakın evindeki 15-20 kediyi bütün sokak kedilerini bile doyurur. Aferin bana belkide hayatımda yaptığım en güzel şey o kediyi alıp evime götürmek oldu. Eğer götürmeseydim, annem belkide hayvanları hiç sevmeyen biri olarak kalacaktı ve belkide günde 40-45 kedinin karnı doymayacaktı.
Hayatınızda geçen her gün hatta her geçen dakika birer anıdır. Geçmiştir ve bir daha geri gelmeyecektir. Anılarda kaybolup gitmek pek doğru değildir ama unutmak da çok yanlıştır. Acısıyla, tatlısıyla, iyisiyle,kötüsüyle bir hayat yaşıyoruz ve zaman hızla akıp gidiyor önemli olan çevremizdeki insanlara, biz bu dünyadan göçüp gittikten sonra, bizleri iyi şekilde anacakları güzel anılar bırakabilmektir.
Babamın 30 küsür senelik mesleğidir KERESTEcilik. Bizi kimseye muhtaç etmemiş, karnımızı doyurmuş,büyütmüş, okutmuş,.. hep bu meslek sayesinde.
Kereste: inşaat, mobilya gibi sektörlerde kullanılmak için ağaçların biçilmesi ya da işlenmesi diyebilirim.
5x10 (beşe on)
10x10 (ona on)
20x20 (yirmiye yirmi) gibi...