Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Istanbul'da Atakoy ile Yesilkoy'un arasinda yer alan semtin adidir. Carsisi, parki ve spor klubuyle unludur... Guzel, sakin bir yerdir. Bu ozellikleriyle insana tam bir emekli bolgesi dedirtir...

4 Nisan Cumartesi Günü
Saat: 17:45-18:15 Arası

YILDIZ TEKNİK ÜNİVERSİTESİ ÖNÜNDEN STADIMIZA KADAR YOLUN HER İKİ TARAFINDA ELLERİMİZDE MEŞALELERLE
TAKIMIMIZI KARŞILIYORUZ VE KENDİLERİNE YOL BOYU EŞLİK EDİYORUZ.

TÜM BEŞİKTAŞLILARI MEŞALELERİYLE TAKIMIMIZI “ŞAMPİYONLUK YOLUNDA” MOTİVE ETMEK ADINA “HEPİMİZİN ORGANİZASYONU”NA DAVET EDİYORUZ.

ÇARŞI.

Ankara'yi her seye ragmen bir kez daha I. Melih Gokcek'in (Sahi ya kacinci oldu bu) , Istanbul'u yine Kadir Topbas'in kazandigi secimdir.

Izmir ise gavurluguna bu secimin sonunda da devam ediyor hala... Ya da bilinen tabirle, Garp cephesinde yeni bir sey yok...

Haberturk'de yazilar yazmaya baslayan bir kose yazari...

Bunu Nedir'e kazandiran arkadasin altini doldurmmasini istedigim terimdir. Aliskanlik ne demek bilirim ama, baslikta gectigi gibi zorunlu aliskanliklar ne demektir, terimi ekleyen arkadas ne dusunmustur bunu eklerken hic bir fikrim yok dogrusu.

Bir aciklamasi vardir elbet diyor, huzurlarinizdan hurmetlerle ayriliyorum.

27 mart 2009 bildirisi;

Ben bir tiyatro oyuncusuyum. Bütün dünyam tiyatrodur. gücümü sahne ışıklarından alırım.

Ben bir sahne işçisiyim, bir ağır işçi. Işim gereği gece-gündüz çalışırım; buradan sizlere en güzel, en doğru, en çağdaş ve gerçekçi bir oyunla ulaşmak için. Bir oyun, bir oyun daha, bir oyun daha… Böyle mutlu geçer ömrüm, yeter ki siz burada olun ve birlikte kotaralım oyunumuzu. Birlikte gülelim, birlikte ağlayalım, Birlikte coşalım, şaşalım, sevinelim ve birlikte düşünelim. Oyunun sonunda tiyatronun o vazgeçilmez gizemi içinden, alkışlarınızla, birlikte uyanalım. Güzel bir oyun sonrasının tatlı yorgunluğu içinde zevkle göz göze gelelim.

Bu gece oyunumuzu her zaman olduğu gibi gene sizin şerefinize oynuyoruz ve 27 Mart Dünya Tiyatro Günü’nü birlikte kutluyoruz. Bize katıldığınız için sonsuz teşekkürler.

Simdi biraz dertleşelim: Son yıllarda Türk tiyatrosu adına olumlu - olumsuz pek çok konuşmalar yapılıyor.

Kimileri seyircinin giderek düzeysiz komedilere şartlandırıldığını, helehele özel tiyatroların, gişe kaygısı nedeniyle, ucuz prodüksiyonlarla yetinmek zorunda kaldıklarını, bunun da sanatsal bir erozyon olduğunu savunuyor. Kısmen doğru olabilir ama tüm yokluklara karşın sanat heyecanı ile hala perde açabilen özel tiyatro yapımcılarımızın ve sanatçılarımızın verdikleri mücadele göz ardı edilemez.

Bazılarıysa, “güldürü, güldürü, güldürü! ” diyor. “Seyirci artık gülmek istiyor, düşünmek istemiyor” diyerek seyircilerimizi küçümsüyor.

Gene bazıları da, “maaşlı memurdan sanatçı olmaz” diye ödenekli tiyatrolarımızı hedef alıyor. Oysa onların “ana tiyatro” niteliğini ve Türk tiyatrosu’nun kurucusu olduğunu unutuyor. Oradan yetişen birbirinden değerli büyük sanatçıların varlığını görmüyor.

Bazı güzel insanlar da başlangıçtan bu yana Türk tiyatro sanatçılarının içinde çok büyük yetenekler olduğunu savunuyor ki aynı kanıdayım.

En ilginç olanı da, bazı çok bilirler, “artık hiç kimse tiyatro yazmıyor, tiyatro yazarlarımıza ne oldu? ” diye bir yanılgıdan yola çıkıyor. Bu çok önemli; çünkü yazarsız tiyatro olmaz. Bence bunu birlikte çözeceğiz, ama önce yazarlarımızı dinleyerek. Cünkü çok değerli ve büyük tiyatro yazarlarımız var.

Bu arada bazı tiyatro severlerimiz, “ah nerede o eski tiyatrolar, o eski oyunlar, o eski tiyatro sanatçıları! ” diye yerinip yerinip duruyor. Oysa çevreye dikkatle baksalar gençleri görecekler. Bir değişimin, bir gelişimin yaşandığını fark edecekler. Genç tiyatrocular iş başında! .. Hepsi de yetenekli, yürekli ve cesur. Bir araya gelip kendi özgün tiyatrolarını kuruyorlar. Yazıyorlar, oynuyorlar ve devamlı perde açıyorlar. Ben onlara “safkan tiyatrocular” diyorum. Ve gene diyorum ki, günümüzün sanal ortamlarına karşın, Türk tiyatrosu tüm gerçekliğiyle dimdik ayakta. Yeni ve çağdaş bir Türk tiyatrosu hızla kendini bütünlerken, taptaze ve kararlı bir “Jön Türk” tiyatronun müjdesini veriyor. Coğu tabuları yıkan bu özgür soluklu tiyatronun temelinde insanoğlunun gerçekleri var. Ama her şeyden öte, ülkemizin ve ülkemiz insanının iç güzelliği, kadirbilirliği, kaderciliği ama
en umutsuz anlarda bile, o şaşmaz iradesi, kararlılığı ve sağlamlığı var.

“Sanatçı alnında ışığı hisseden insandır,” diyor büyük önder… Bizler o ışığı sizlerden alıyoruz.

Ve dünya durdukça, kim ne derse desin, her söze verilecek en doğru cevap buradan olacaktır, Tiyatro sahnelerinden. Cünkü sizler buradasınız.

O halde çalsın son ziller! Açılsın perdeler!

Nedret Güvenç.

Her yilin 27 Mart'inda kutlanan gundur kendileri.

Diger onemli gunlerden bir farki vardir. Ornegin sevgililer gununde sevgilinize, anneler gununde annenize, babalar gununde babaniza, dogum gunlerinde doganiniza falan hediyeler alir, bir sekilde zarara girersiniz. Ama, Dunya Tiyatro Gunu'nde pek cok tiyatroya bedava gidebilirsiniz. :)

Bana yazdiklarimin bazilari tarafindan anlasilmadigini gosteren terimdir.

Bir de ona buna ukalalik yapanlarin, akil verenlerin, senden adam olmaz, hoca olmaz diyenlerin varligini gostermistir bizlere.

Ibretle izliyoruz efendim...

Karabuk ile ilgili bir son dakika gelismesinin yasandigi secimlerdi.

Daha once 14 oy farkiyle AKP'li baskan adayinin kazandigi secim diye aciklanan Karabuk Belediye Baskanligi secimini, 577 oy farkiyle MHP'li adayin kazandigi aciklanmistir...

Adaylarin aldiklari oylar soyledir:

MHP: 19.898
AKP: 19.321

Baskan secilen Sayin Rafet Vergili'yi burdan kutluyoruz efendim...

En ilginclerinden bir tanesinin memleketim olan Karabuk'te yasandigi secimlerdir efendim.

Karabuk'te Belediye Baskanligi secimini kazanan AKP'li baskan adayi 19.230 alirken, secimden ikinci olarak cikan MHP'li baskan adayi, 19.216 oy almis, yani AKP'li adayndan sadece 14 oy eksik almistir.

Tabi bu bilgilerin kesinligi henuz teyit edilmemistir.