Kültür Sanat Edebiyat Şiir

bir mehlika sultan uğruna, gece şehrin limanından nice deryalara yelken açtık..
ama ne sevdası ile yaşadığımız sultanı bulabildik,
ne de ayrıldığımız limana geri dönebildik :))

İnsan bazen kendini nereye atacağını bilemez..
Olabilecek en kötü yere, kendini kendi içine atar..

bu dünya bir rüyadır aslında, hayra yorulması gereken..
ve yaşadığımız her an için niye hakkını ister ki bizden,
bilmiyor mu sanki mahsustan yaşadığımızı :))

alışkanlıklarımız, çoğu zaman bizi koruyan / kollayan / kendimizi güvende hissettiğimiz kalelerimiz olur..
sevmesek de, beğenmesek de yanlış olduklarını bilsek de hiç bir konuda gösteremediğimiz kararlılığı, alışkanlıklarımızı terk etmemek konusunda gösteririz.
çünkü ardından gelebilecek olandan, gelebilecek olanın belirsizliğinden..
hayatımızı altüst etmesinden, içinde bulunduğumuz karanlıktan daha beter karanlıklara itilmekten..
sıfırdan başlamaktan, pişman olmaktan, önceki durumumuzu özleyip bir daha asla geri dönememekten korkarız.

Sadece ızdırap çekmekten ibaret değildir.
Aynı zamanda, yaşadığımızın delilidir..

ellerinde MOR ojesi..
pek zordur, bilmecesi :)

Âlem içinde ne mucizeler var,
Keşfedilmeyi bekleyen seyyare gibi,
Vee bu âlemde nice nice sırlar var,
Âlem içinde, âlem gibi...

karanlık bir dünyanın, aydınlık kalabilmiş yüreklerini arıyordun aslında..
zira konuştukça azalıyordu anlatacak şeylerin.. vee anlattıkça artıyordu anlamızlıkların..
hoş bir ütopyaya ulaşmaktı belki tüm çırpınmaların..
güven duygunun oluşmasını istiyordun, yüzyıllara meydan okuyan kale surları gibi..
asil yürekler arıyordun, debelenmelerinin sonu geldiğinde sığınacak bir liman olan.
vee o limanda seni bekleyen, hasretle sana el sallayan bir zıt ruh ikizini arıyordun..
bir mucize olur da bulabilirnisin O’nu? ..ihtimal ki evet.
zira bulanlar, arayanlardır

Sözleri olmayan bir müzik çalıyor…piyano ve gitar uyum içinde, yine her zamanki büyüleyici haliyle..
Benim şehrimde akşam oluyor…
Senin şehrine giden yollarda ise gün devam ediyor…senin şehrine giden yollarda yürüyorum ben yıllardır…
Her şey yarım kalmış gibi dursa da ‘ eksikliğiyle tamamlıyor hayat ‘ insanı..
Gülümsemek gerek dediğimiz hayatlar içinde akıp gidiyoruz işte.. tüm olumsuzluklara rağmen.

bir ezgiysen hoşlukla hitap etmelisin kulağa..
bir manidar sözsen, yerleşmelisin akıllara hiç çıkmamak üzere..
bir senfoni olup besteleneceksen, bilmelisin kii 1 yanlış nota heder eder tüm eseri..
bir tablo olacaksan, hayata ve de insana dair tüm renkleri ihtiva etmelisin..
şimdi soruyorum sana, nedir ‘’ yeryüzüne düşmüş ‘’ en güzel dileğin :)