Kültür Sanat Edebiyat Şiir

ANKA...


'Yine ben...
Her döndüğünde yanı başında olmanı istediğin hayalin 'dedi...


ve yine yoktu orda sabahın ilk ışığını karşılarken göz bebeklerim...


Oysa 'varım ben! ! ! ' dedi.


'Gerçeğim! ! 'dedi


'Mümkünüm! ! ! 'dedi...


ve hiç yankılanmadı sesi bir daha odamın duvarlarında....


Dedi ki o...'sabret...devam et hayal etmeye..umud et'


'Katlan 'dedi...


'Dayan ' dedi


'Vazgeçme çok yakın 'dedi...


ve öylece gitti hecelerim,henüz bulmamışken anlamını mısralarımda...


'Sev ' dedi...


'Çok sev ' dedi...


ve 'yan ' dedi, 'sen sade yan'...


ve ben doğarım küllerinden dedi sevdiğim kadın...


ya da ben öyle anladım....


E.A.D.

Quasimodo;

kel kör kambur adam..

Esmeralda;

gözleri perdeli güzel..gönül gözlü..Quasimodo'ya kalbini,ruhunu,canını verir..kelini körünü kamburunu sever..kalbi öpülesi bin ömür..

Quasimodo şımarır Esmeral'dasını üzer..kendisini daha önce görmeyen keşfetmeyen çöl kadınlarına kapılır..gerçeği onlarda aramaya başlar..yolunu şaşırır..elleri kirlenir..gören diğer gözü körelir..ruhu kirlenir..şiiri kirlenir..

çünkü hayat;

Elif gibi dimdik değildir..

Esmeralda gönül gözlü güzel..yine olsa yine Qasimodo'yu sever..

çünkü; kıyak adamdır o..dünya kıyaklısı..

ölümsüz aşk :)

uzaklık insanın içindeki duyguda saklıdır

nehrin yeşile çalan yanı sarıya duran diğer yanı
gece şiir incir ve zeytin
suyun geceye yakınlığı..

'anlam'

nöbet ertesi..
serin bir sabahta söyleşi yapmak..

erkeklere çelme atma özgürlüğüyle kazanılmış çocuk zaferleri..

Lâl Su
ve dahi
çocukluğu..

Cennet sahnelerinden..işaretlerinden..

Ben dostlarımı ne kalbimle ne de aklımla severim
Olur ya..
Kalp durur..
Akıl unutur..
Ben dostlarımı ruhumla severim..
O ne durur ne de unutur..

Mevlana..


Ruh üşümez kalpdir üşüyen akıldır üşüten..