Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Her gün bir yerden göçmek ne iyi..
Her gün bir yere konmak ne güzel..
Bulanmadan,donmadan akmak ne hoş..
Dünle beraber gitti cancağızım
ne kadar söz varsa düne ait..
Şimdi yeni şeyler söylemak lazım..(mevlana)
es selam.

bilemedik üzerimize konaklayan bu hüznün ne yaman bir gerçeklikten dem vurduğunu..okuma işni beceremedik..bu firakın ve öteye duyulan hasretin,yüreğimizi ıslatmasından bir pay çıkaramadık..yaşadıkta anı, anın altında saklı kalan bir hikmeti okuyamadık...çok yaraladık kalbimizi..ve sonrasında kabuk bağlamış yaralardan sessizce,gizlice akan o ince sızının rengine bakamadık..kan tutardı bizi..kabuslarımızdan kaçmaya çalışsakta yakalandık.. bir eüzübesmele ferahlığıyla kaldırdık uyuyan başımızı gafletten..cesaretimizin altında saklı kalan bir gizli korkaklığımız vardıda haberdar kılmadık kimseyi.
hep bir haldi işte yaşadığımız..bir lisanın diliyle konuşamadık..beceremedik..kelimeleri sahipsiz bıraktık..aşina kılınmıştık oysa..zamanın tanıdığı,aynanın sakladığı nice hallerimiz var..bunu bildik,bu bizdik..susmalarımız bir hal..ağlayışlarımız hal...dalıp gitmelerimiz..bulup yitmelerimiz..göçüp gitmelerimiz..bir deryanın içinde medet dilemelerimiz..lisanıhal..
ve son söz muhakkak ki..
elhamdülillahi ala külli hal..

.......
perde perde veralar, ışık başka, nur başka
bir anlık visal başka, kesiksiz huzur başka
renk,koku,ses ve şekil ötelerden haberci.
hayatmı bu sürdüğün kabuğundan ezberci?
yoksa göz,görüyorum sanmanın öksesi mi?
fezada dipsiz sukut,duyulmanın sesi mi?
Rabbim, Rabbim, Yüce Rab, âlemlerin Rabbi, sen!
Sana yönelsin diye icad eden kalbi, sen!
Senden uzaklık ateş, sana yakınlık ateş!
Azap var mı âlemde fikir çilesine eş..
çilenin sahibi...

kanıyor...

....adın vuslat olmuş ömrümüzün her nefesine.
ve tüm besteler notalardan yoksun..tüm lügatler halden habersiz..ve dillerimiz lal..ve gözlerimizi ıslattık madem ki..
mademki saklı bahçemizde açan bir renksin.ve varsın..ordasın.. olmalısın.yakınsın..duasın..
.bekleyen biz, beklenen sen olmuşsun madem ki..ve madem ki..lütfuda hoş, kahrıda hoştur diye bilmek öğretildi bu cana..hiç şikayet etmek olurmu varlığına inandığımız bu yokluğuna..

çeçen mücahitler...

..muhabbetin demine eş bir sıcaklıkta olmalı, çayın rengide..

kalbe düşünce çöl demek olurda leyla, mecnunu yol ile buluşturur..sus pus eylerde aklı, diğer bir ad ile anılır leyla..artık serap olur leyla..güzel olur..güzelde değilmiş oysa..bakınca göze fer,derde derman olur leyla..
uzaktır hep leyla..vuslattır..
basamak basamak bir zirveye varışa vesile olur leyla..
leyla candırda ilk önce..
sonra bir yabancı olurda, destanlaşır dillerde.
ve hu olur..mecnuna su,rahmet olur leyla..

Ey derviş ondan bana ne getirdin
Asanın izini taşıyan diyardan,ince bir ah getirdin
Bir sabır getirdin hırkanın kokusuyla
Ve ben;
Ben sandım ki sendin O
Ne güzelde benziyormuş uzaktan gölgen,
O’nu ne çok anlatıyor
Vuslatı arzulayan sendeki gözler..

hani bir yanı vardır ya insanın..hani bir sesiz kenti..
yok yok,hani seslerin içinde boğulduğu o kalabalık şehri..hani içinden nice çağlayanlara bir enginlik arar ya insan..hani tüm siyahlarına rağmen kendi renkleriyle boyar ya düşlerini..hani deriz ya..her şeyin içinde bir şeyiz nihayetinde..her şeyi Barındıranın bir şeyi..
hani ilk önce..ilk..en önce, kelime ve anlam öğretildi ya insana..
yani öğretildiği ve tanıtıldığı kadarız.ikram edildiği kadar biliyoruz..
ve insan..
tüm büyümüş yanlarına rağmen, içindeki çocuğun bir gamze tebessümüyle yeniden oyunlar oynmayı becerir ya..
hani diyorum düşüşlerimiz,düşlerimiz varya.
bulup bulup yitirmelerimiz..aksak ruhumuzla bir dilenciye eşlik etmelerimiz...hani kaybedişlerimiz..yada kendimizi köşelerde yitirmelerimiz..bunlar,onlar,şunlar,hepsi..
hissetiklerimiz ve yaşadıklarımız kadardır..
yaptıklarımız ve yapacaklarımız vardı..
amel kadar ecir....
bulmak içinmi çıktık bu yola..?
bulupta yitirmemek için mi?
verilen sözün..o ilk sözün sırrına ermek için mi saldık ruhumuzu..?
hani derler ya; bulanlar daima arıyanlardır..ümit ile..