Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Ayrılık kahrın çeken
Soldum yar tomur iken
Ben gülü düşler idim
Bahçamı sardı diken..

Düşler güzel, ama olmayacak düşlere sarılmak insanı yorar.

Üniversite sadece anfi derslik hoca değil.En başta herkes bir iş sahibi olmak amacıyla girer ama öğrenmek isteyen hayata dair çok şey öğrenir.Bazıları ise sirk sanıp soytarılık yaparlar, doğru.Yök gibi bir kurumun olması ise bu ülkenin utancıdır, öyle olmalı.Üniversitede polisin bulunması ne kadar yanllışsa, işi gücü kavga hır gür olan insanların, üniversiteye sadace bunu için gelmeleri de bir o kadar talihsizliktir.

Memleketimden sonra en çok sevdiğim şehir.

Acı olgunlaştırır insanları.Fakat acı çekenleri hepsi olgunlaşmaz tabiy.Bir de biber acı değildir yakıcıdır.

Tura deyin.Hep tura gelir.

Dost dostu hiçbir durumda satmaz.Satmaya yakın olan şey arkadaşlık olabilir belki, Diyecem amma..Bu hariçten gazel okumak olur.Bu ancak kıçım o bahsettiğin dara düştüğünde anlaşılacak bir şey herhalde.

Okuma yazma öğrenen çocuklara, dağ, yağmur gibi örneklerle öğretilen dilimizin nadide benzersiz harfi.

Güle bülbül konmuş binbir naz ile
Sevdasın söyler bir hoş avaz ile
Gelirdim ey güzel ben de yaz ile
Bırakmadı geleyim ecel beni..

Dün bir adam gördüm sokakta
Akşam vakitleriydi
Elleri ceplerinde, bakışları yerde
Elbiseleri yırtık pırtık
Yamalı bir kaç yerinden
Saçı sakaı bir birine karışmış
Yürüdü yolun sonundaki banka oturdu
Güvercinleri seyretti bir ara
Bir gülümseme belirdi yorgun gözlerinde aniden
Sonra başını kaldırıp
Yolun başına baktı, bakakaldı.
Bir iki damla yaş süzüldü gözlerinden
Birisini bekliyordu belki
Gelmeyeceğini bilerekten.
Rengi griye dönmüş
Beyaz ceketine sildi gözlerini.
Başını çevirip bana baktı aniden
Kilitlendi bakışlarımız
Bir gülümseme belirdi
Çizgi çizgi yüzünde
O da anlamıştı kesin
O adam bendim
Ya da ben o adamım
Kim bilir..
Hayatın çatlak aynasından
Birbirimizi süzdük o akşam.

Sevmek bir ömür harcamaktır
Harcayacaksın..