Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Ben karanlıktan korkarım
Aşkınla aydınlat beni
Gönlüme güller diksin ellerin
Bahçem şiirleşsin
Yandım kavruldum sensizlikten
Gel de bahar yelleri essin
Sevgin içime su serpsin
Kalbimde açtığın yara
Sensiz nasıl iyileşsin
Öpüver geçsin

BAKIŞLAR NELER SÖYLER...

Bakış...
Gönülden gönüle akış
Bakış...
Güzelliğe alkış
Bakış...
Eder sözlerle yarış
Bakış...
Aradaki buzları eritmek için ateş yakış
Bakış...
Limandan kalkış, enginlere dalış
Bakış...
Yerine göre bahar ya da kara kış
Bakış...
Yakaya karanfil, gül takış
Bakış...
İlişkilere çivi çakış
Bakış...
Dostlarla barış, düşmanlara taş atış!

Hayat sevgi ve dostlukla şahane
kin ve nefretle kötü ve de çok bayattır

SEVGİLİM ŞİİR

Sevgidir hayatımızın gökkuşağı rengi
denizimizin yakamozu, gönlümüzün ahengi
Onunla uyanırız bencillik uykusundan
onunla sıyrılırız yalnız kalma korkusundan
Aşkla dikiliriz kötünün çirkinin karşısına
Ve dayanırız güzelliğin çiçekli kapısına
Mutluluğumuz dolup taşar onunla
karlı dağları aşar, yemyeşil bağlara ulaşır
şiirin allı güllü bahçelerinde dolaşır...

Hadi dostlar el ele verelim gelin
yaşamayı edelim gelin
doruğuna çıkalım
doğrunun iyinin güzelin
Sımsıcak bir sevda soluğuyla
türküleşsin dünya
Korkma, aydınlıktır sonu her tünelin

İnsan gönlünde sevgi ve dostluk varsa insandır
yoksa eşyadan farksızdır
kullanılır atılır

İyiliğin rengi gök kuşağı gibidir
her rengi barındırır içinde
ama sadece kara yoktur
insanlığa faydası çoktur.

Dost kar yağdırmaz umduğumuz dağlara
döndürür benliğimizi
yemyeşil bahçelere bağlara

Gülüşün şiir yazdırıyor senin
Bakışın şiir
Yosun yağdırıyor gözlerin
Aşk denizime
Yakamoz güzelliğin
Deniz feneri oluyor
Kurtarıyor sisten karanlıklardan
Özlemlerimi yıldızlarla buluşturuyor
Ellerime uzanan ellerin
Kucaklıyor kalbimi
Engin bir yolculuğa çıkarıyor
Türküleşiyor duygularımın ezgisi
Kovanıma bal taşıyor sevgin
Yaşamak kokuyor gülüşünün gülü
ERHAN TIĞLI

Aşk dört yapraklı yoncadır
bencilliğin olduğu yerde yetişmez
yetişse bile hemen kurur, gelişmez