Kültür Sanat Edebiyat Şiir

şehir efsanelerinde bugün...inanmayın böyle şeylere.
kendi yoksa eğer hayal bile olamaz.

uzun zamandır aynaya bakmadım.

"Hiç sormadın ama pişman olduğum üç şey vardı; ben hazırdım, seni seviyordum ve herkese meydan okuyabilirdim, önüme çıkan herkese!"

Ölümü ve hayatı yanyana düşünmesini ne zaman öğrenir çocuklar?
A.Erhan

Heceleme beni artık Allah’ım
Bırak okunaksız kalayım
Kaderimin hepsi pek iyi olmasın varsın
Bak, ömrüm eriyor işte
Çocukluk fotoğrafımdaki kardan adam gibi yanı başımda
Bak, ilkokul talebesi kalbimden
Yine karne parası istiyorlar
Bir gecekonduda oturuyor kalbim oysa
Yağmur yağdıkça
Bir gecekondunun damı gibi içine doğru ağlıyor

Saçlarımda dolunay taneleri eriyor
Saçlarımda bir kızılderili reisi
Oturmuş barış çubuğu tüttürüyor
İsmi: Mehtapta öpüşen iki sevgili
Kalbim küs oysa, kalbim yalnız bir kovboy
Nedense şimdi evinden çok uzakta

Saçlarım düşler görüyor
Rengarenk uçan balonlar havalanıyor her telinden
Saçlarımda kiraz bahçeleri
Salıncak kuruyor dallarına çocuklar
Hep ben düşüyorum, hep ben,
Ben:
İsmim kara bereli iki çocuktan biri
Ben çocuklardan biri,
Fazla yaramaz.
Ne zaman ağlasa
İskambil kupası damlıyor gözlerinden
Rest diyor hep, rest. Ne demekse?
Ben çocuklardan biri,
Fazla yaşamaz
Ne bir sarmanı var okşayacak
Ne zamanı.
Zamanı sarışın bir kedi olarak yarat baştan Allah’ım
Bırak okşayayım.
Esirge ve bağışla beni gerçekten
Bırak düşlerimde kaybolayım.

Bir boş beşik hikayesinin olmayan çocuğuyum.
Kanadı kırılan kartal da benim beddua etsem.
Bir ağıt olarak yak beni Allah’ım
Parmaklarına kına olayım hayatın.
Affet bu siyah ve transparan duayı.
Ben zaten gecenin arka cebinde falçatayım.

Didem Madak

İki şeyi bilmek istiyorum. (Belki aynı şeyi iki kere bilmek
istiyordum.) Duvarların rengi neydi? Derimin rengi neydi?
Dokunuyorum duvarlara; parmak uçlarımla, avuçlarımla,
dilimle dokunuyorum. Duvarların bir rengi olmalı. Ama hiçbir
duvarcının, hiçbir ressamın ve bu bu rengi bildiğini sanmam. Adı
yoktu bu rengin, kimyası yoktu. Belki renksizliğin rengiydi bu.
Çürüyen bir bedenin kokusuydu duvarların rengi...

Adımdan gayrısını bilmiyorum.
A. TELLİ

"Dünya ıstırap dolu olsa da yaşama sevinci çoğu zaman ağır basar...."
H.Keller

bir de sorunsallar var.

"Tanrım iyi ki duvarları yarattın, "

BİR MEZARIN İTİRAFLARI

Ben ince uzun yüzlü düşünen bir mezardım
firengili kadınların moraran gölgeleri düşerdi üzerime

nasıl bilge bir karanlığım vardı ki
Meczup bir tarantula aşkla sığınırdı göğsüme

ibrikleri delirnirken, testiler kırırlırken
şaşırıp kalırım ortasında bütün zamanların
Güneşten korkardı loş kanaviçeleri rumi kızların
Güneşten utanırdı siyah beyaz adamlar

Ve kimseler görmezdi cüzzamlı çocukların Babil kapılarında İsa'yi beklediğini
Ve kimseler bilmezdi tirnakların etime gömülürken biraz kar yağdıgını frenk evlerine

Tanrım iyi ki duvarları yarattın,
Yoksa nasıl sığardı gövdem zemheri sinemalarına
Iyi ki duvarlar vardı
Kurtların yüreğime seğirttiği Şubat gecelerinde.
Tanrım bu sabah niçin bütün direklerde bir nerval

Ben artık bütün uçurumlarını aliyorum masalların
Şimdi nasıl delirmezdi kumaşlar
Birkere kivrimlarını görmüştü senin
Simdi nasıl Çıldırmazdı o küheylan kızıl saçların
birkere değmişti sağırsağına

Ben ince uzun yüzlü bir mezardım,
geldin bana gömüldün.