manav sizce ne demek, manav size neyi çağrıştırıyor?
manav terimi Suna Soylu tarafından tarihinde eklendi
manav terimi Suna Soylu tarafından tarihinde eklendi
© Copyright Antoloji.Com 2016. Bu sayfada yer alan bilgilerin her hakkı, aksi ayrıca belirtilmediği sürece Antoloji.Com'a aittir. Sitemizde yer alan şiirlerin telif hakları şairlerin kendilerine veya yetki verdikleri kişilere aittir. Sitemiz hiç bir şekilde kâr amacı gütmemektedir ve sitemizde yer alan tüm materyaller yalnızca bilgilendirme ve eğitim amacıyla sunulmaktadır.
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Bafeus savaşı’nda Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. Ayrıca “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Osmanlı kuruluş döneminde Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerinin yeri
İznik’in etrafı dağlıktır... Bu dağlık alan Osmanlı kuruluş dönemi Vatatzes’in yerleştirdiği Kuman akritailerden kalanlarla doluydu. İznik’i korurlardı. Osman bey dönemi ihtida ettikleri kesin. Menderes’te de varlardı. Pachymeres’in bahsettiği Paflagonya ve Menderes’ten gelen sürpriz desteğinde bunlar olduğunu sanıyorum. “Yerel göçebe Türkmenler ile beraber Osman Gazi’nin kuvvetleri çoğunlukla uzaklardan, Pachymeres’e göre Paflagonya’dan (Kastamonu yöresi) ve Menderes’ten gazâ-doyum için gelen garip Türkmenler’di. (Garip Türkmen ve kızıl börk giyme ve farklılaşma, akıncılık tabirleri çok önemli) Bunlar kızıl börk giyip savaşçı olarak ayrıcalık kazanıyor, böylece göçebe topluluğunda farklılaşma, çoban ve akıncılık ayırımcılığı ortaya çıkıyordu.”
Manavlar ve Kıpçaklarla ilişkileri açısından önerebileceğim kaynakçalar
BATI ANADOLU'DAKİ TÜRK YAYILIŞINA KARŞI BİZANS İMPARATORLUĞU'NUN KUMAN-ALAN TOPLULUKLARINI BALKANLARDAN ANADOLU'YA NAKLETMESİ, Yusuf Ayönü
,
YALAKOVA'DAN YALOVA'YA Prof. Dr. Halil İnalcık Anısına Yalova Tarihi Araştırmaları, Yalova İli Köyleri Sözlü Tarih ve Kültür Envanterleri Kitabı Bağlamında Yalova’da Bulunan Manav Köyleri, Cihan Yalvar
,
ANADOLU’DA SON TÜRK İSKÂNI: İZNİK İMPARATORLUĞU’NDA KUMAN-KIPÇAKLAR VE YALOVA KAZIMİYE (YORTAN) İLE ELMALIK (SARUHANLI) KÖYLERİNDEKİ VARLIKLARI, Cihan Yalvar
,
Türk Tarihi Araştırmaları Dergisi / Journal of Turkish History Researches, Yıl/Vol.6, Sayı/No.1 Bahar/Spring 2021 ISSN (çevrimiçi): 2459-0185 ISSN (basılı): 2548-091X Moğol İstilası Karşısında İznik Rum İmparatorluğu: III. Ioannes Vatatzes Dönemi Hüseyin ŞEN
,
BİZANS'IN ANADOLU'YA YERLEŞTİRDİĞİ SON TÜRKLER, Adil Yılmaz
,
Bizans Ordusunda Ücretli Türk Askerler (XI.-XII. Yüzyıllar)”, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S.25, 2009, s.53-69
,
VASARY, Istvan, Kumanlar ve Tatarlar Osmanlı Öncesi Balkanlar’da Doğulu Askerler (1185-1365), 2. Baskı, çev. Ali Cevat Akkoyunlu, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2015
,
TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA OĞUZCA DIŞI DİL UNSURLARI, Ali Akar
,
Öçalan, M., "Sakarya-İzmit Yöresi Yerleşik Türkleri (Manav) Ağızlarında Ötümsüz Patlayıcı Ünsüz Değişmeleri
,
Manav Türkleri/Kırımın Gazetesi, Doç. Dr. Celil Bozkurt
,
Geyikdere Köyü Mezarlığında Bulunan Orta Asya Tipindeki bir Taş Heykel, Adil Yılmaz
,
TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA ñ >y DEĞİŞMESİ Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Dr. Himmet Biray Özel Sayısı, Ankara 1999, s.99-105
,
Acar, Kenan (2010). Kuzeybatı Anadolu Manav Türkmen Ağızları Üzerine Birkaç Not
,
Yıldız Yalçındağ, Elifnur (2024). "Kosova ve Kuzey Makedonya Türk Ağızlarında Kıpçakça Fonetik Unsurlar Üzerine Bir Değerlendirme"
,
“The Cumans in the Empire of Nicaea” , Korobeinikov, Dimitr
,
Cumans in the Latin Empire of Constantinople, Uzelac A
,
BARTIN VE YÖRESİ AĞIZLARINDAKİ LEHÇE TABAKALAŞMASI, Zeynep Korkmaz
,
Georg Ostrogorski, Bizans Devleti Tarihi
,
İnalcık Halil, devlet-i Aliyye-1
,
Akdes, Nimet Kurat, IV-XVIII. Yüzyıllarda Karadeniz Kuzeyindeki Türk Kavimleri ve Devletleri, TTK Yayınevi, Ankara, 1972
,
Bithynia between Byzantines and the Seljuk State of Nicaea, Dimitri KOROBEINIKOV, Düzce Sempozyumu
,
Bizans döneminde Anadolu'da Kuzey Türklerinin yerleşim alanları (Peçenekler, Kuman-Kıpçaklar ve Uzlar) Northern Turkic settlements in the Byzatine period Anatolia (Pechenegs, Cumans and Uzes), OSMAN DOĞUKAN ZORBEY ÖZTUNÇ, Yüksek Lisans Tezi
,
GAGAVUZ TÜRKÇESİ İLE KOCAELİ YERLİ (MANAV) AĞIZLARI ARASINDAKİ PARALELLİKLER, 2022, VI. Uluslararası Türklerin Dünyası Sosyal Bilimler Sempozyumu, PARALLELS BETWEEN GAGAVUZ TURKISH AND KOCAELİ NATİVE TURK (MANAV) DİALECTS, Kenan Acar, 2022, VI. International Turkish World Social Sciences Symposium
,
Kıpçak uruk ve boyları üzerine bir inceleme / A study on Kypchak clans and tribes, HAŞİM ÖZEL, Ege Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Türk Tarihi Ana Bilim Dalı, Onaylı Yüksek Lisans Tezi, 2017, Ege University / Institute of Social Sciences / Turkish History Department, Approved Master's Thesis, 2017
,
Yeditepe Üniversitesi Tarih Bölümü, "Doğu Marmara Bölgesindeki Kıpçaklar", Adil Yılmaz, Uluslararası "Dünya Tarihinde Kıpçaklar" Sempozyumu
,
Yeditepe Üniversitesi Tarih Bölümü, Kastamonu Bölgesinde Kıpçaklar Doç. Dr. Mehmet KILDIROĞLU, Uluslararası "Dünya Tarihinde Kıpçaklar" Sempozyumu
,
The Byzantine Turks (1204-1461), Rustam Shukurov
,
Deşt-i Kıpçak’tan Bizans Sarayına: Syrgiannes Paleologos Philanthropenos Komnenos (1290-1334), Cihan Yalvar, Prof. Dr. Halil İnalcık’ın Mirası: Osmanlı Devletinin Kuruluşundan Cumhuriyet Türkiye’sine Uluslararası Tarih Araştırmaları Sempozyumu
,
Kıpçaklar; Bozkır’ın Sarışın Türkleri Belgeseli, Tarih Tv
,
Bursa Harmancık'ta yüzlerce yıllık koç başlı mezar taşı bulundu, bursadabugün
,
Konuralp Gazi ve Düzce Tarihi Sempozyumu, 23-24 Kasım 2018, Düzce, bildiriler / yayına hazırlayanlar Ali Ertuğrul, Fırat Yaşa. Bursa'nın Dağ Yöresi Yörükleri : Demirkaynak Dede aynası ile Konuralp aynası arasında bir mukayese, Celil Bozkurt. Türk Tarih Kurumu. 2020. ss.658
,
Sinop ve Yöresi Ağızlarında Kıpçak Türkçesi Dil Unsurları, Ergün Acar
,
Kumanlar ve Macaristan, Özütürk, TRT Belgeseli
,
The Chobanids of Kastamonu Politics, Patronage and Religion in Thirteenth-Century Anatolia, Bruno De Nicola
,
Dimitri KOROBEINIKOV, THE CUMANS IN PAPHLAGONIA
Manavlar ve Kıpçaklarla ilişkileri açısından önerebileceğim kaynakçalar
BATI ANADOLU'DAKİ TÜRK YAYILIŞINA KARŞI BİZANS İMPARATORLUĞU'NUN KUMAN-ALAN TOPLULUKLARINI BALKANLARDAN ANADOLU'YA NAKLETMESİ, Yusuf Ayönü
,
YALAKOVA'DAN YALOVA'YA Prof. Dr. Halil İnalcık Anısına Yalova Tarihi Araştırmaları, Yalova İli Köyleri Sözlü Tarih ve Kültür Envanterleri Kitabı Bağlamında Yalova’da Bulunan Manav Köyleri, Cihan Yalvar
,
ANADOLU’DA SON TÜRK İSKÂNI: İZNİK İMPARATORLUĞU’NDA KUMAN-KIPÇAKLAR VE YALOVA KAZIMİYE (YORTAN) İLE ELMALIK (SARUHANLI) KÖYLERİNDEKİ VARLIKLARI, Cihan Yalvar
,
Türk Tarihi Araştırmaları Dergisi / Journal of Turkish History Researches, Yıl/Vol.6, Sayı/No.1 Bahar/Spring 2021 ISSN (çevrimiçi): 2459-0185 ISSN (basılı): 2548-091X Moğol İstilası Karşısında İznik Rum İmparatorluğu: III. Ioannes Vatatzes Dönemi Hüseyin ŞEN
,
BİZANS'IN ANADOLU'YA YERLEŞTİRDİĞİ SON TÜRKLER, Adil Yılmaz
,
Bizans Ordusunda Ücretli Türk Askerler (XI.-XII. Yüzyıllar)”, Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, S.25, 2009, s.53-69
,
VASARY, Istvan, Kumanlar ve Tatarlar Osmanlı Öncesi Balkanlar’da Doğulu Askerler (1185-1365), 2. Baskı, çev. Ali Cevat Akkoyunlu, Yapı Kredi Yayınları, İstanbul, 2015
,
TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA OĞUZCA DIŞI DİL UNSURLARI, Ali Akar
,
Öçalan, M., "Sakarya-İzmit Yöresi Yerleşik Türkleri (Manav) Ağızlarında Ötümsüz Patlayıcı Ünsüz Değişmeleri
,
Manav Türkleri/Kırımın Gazetesi, Doç. Dr. Celil Bozkurt
,
Geyikdere Köyü Mezarlığında Bulunan Orta Asya Tipindeki bir Taş Heykel, Adil Yılmaz
,
TÜRKİYE TÜRKÇESİ AĞIZLARINDA ñ >y DEĞİŞMESİ Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, Dr. Himmet Biray Özel Sayısı, Ankara 1999, s.99-105
,
Acar, Kenan (2010). Kuzeybatı Anadolu Manav Türkmen Ağızları Üzerine Birkaç Not
,
Yıldız Yalçındağ, Elifnur (2024). "Kosova ve Kuzey Makedonya Türk Ağızlarında Kıpçakça Fonetik Unsurlar Üzerine Bir Değerlendirme"
,
“The Cumans in the Empire of Nicaea” , Korobeinikov, Dimitr
,
Cumans in the Latin Empire of Constantinople, Uzelac A
,
BARTIN VE YÖRESİ AĞIZLARINDAKİ LEHÇE TABAKALAŞMASI, Zeynep Korkmaz
,
Georg Ostrogorski, Bizans Devleti Tarihi
,
İnalcık Halil, devlet-i Aliyye-1
,
Akdes, Nimet Kurat, IV-XVIII. Yüzyıllarda Karadeniz Kuzeyindeki Türk Kavimleri ve Devletleri, TTK Yayınevi, Ankara, 1972
,
Bithynia between Byzantines and the Seljuk State of Nicaea, Dimitri KOROBEINIKOV, Düzce Sempozyumu
,
Bizans döneminde Anadolu'da Kuzey Türklerinin yerleşim alanları (Peçenekler, Kuman-Kıpçaklar ve Uzlar) Northern Turkic settlements in the Byzatine period Anatolia (Pechenegs, Cumans and Uzes), OSMAN DOĞUKAN ZORBEY ÖZTUNÇ, Yüksek Lisans Tezi
,
GAGAVUZ TÜRKÇESİ İLE KOCAELİ YERLİ (MANAV) AĞIZLARI ARASINDAKİ PARALELLİKLER, 2022, VI. Uluslararası Türklerin Dünyası Sosyal Bilimler Sempozyumu, PARALLELS BETWEEN GAGAVUZ TURKISH AND KOCAELİ NATİVE TURK (MANAV) DİALECTS, Kenan Acar, 2022, VI. International Turkish World Social Sciences Symposium
,
Kıpçak uruk ve boyları üzerine bir inceleme / A study on Kypchak clans and tribes, HAŞİM ÖZEL, Ege Üniversitesi / Sosyal Bilimler Enstitüsü / Türk Tarihi Ana Bilim Dalı, Onaylı Yüksek Lisans Tezi, 2017, Ege University / Institute of Social Sciences / Turkish History Department, Approved Master's Thesis, 2017
,
Yeditepe Üniversitesi Tarih Bölümü, "Doğu Marmara Bölgesindeki Kıpçaklar", Adil Yılmaz, Uluslararası "Dünya Tarihinde Kıpçaklar" Sempozyumu
,
Yeditepe Üniversitesi Tarih Bölümü, Kastamonu Bölgesinde Kıpçaklar Doç. Dr. Mehmet KILDIROĞLU, Uluslararası "Dünya Tarihinde Kıpçaklar" Sempozyumu
,
The Byzantine Turks (1204-1461), Rustam Shukurov
,
Deşt-i Kıpçak’tan Bizans Sarayına: Syrgiannes Paleologos Philanthropenos Komnenos (1290-1334), Cihan Yalvar, Prof. Dr. Halil İnalcık’ın Mirası: Osmanlı Devletinin Kuruluşundan Cumhuriyet Türkiye’sine Uluslararası Tarih Araştırmaları Sempozyumu
,
Kıpçaklar; Bozkır’ın Sarışın Türkleri Belgeseli, Tarih Tv
,
Bursa Harmancık'ta yüzlerce yıllık koç başlı mezar taşı bulundu, bursadabugün
,
Konuralp Gazi ve Düzce Tarihi Sempozyumu, 23-24 Kasım 2018, Düzce, bildiriler / yayına hazırlayanlar Ali Ertuğrul, Fırat Yaşa. Bursa'nın Dağ Yöresi Yörükleri : Demirkaynak Dede aynası ile Konuralp aynası arasında bir mukayese, Celil Bozkurt. Türk Tarih Kurumu. 2020. ss.658
,
Sinop ve Yöresi Ağızlarında Kıpçak Türkçesi Dil Unsurları, Ergün Acar
,
Kumanlar ve Macaristan, Özütürk, TRT Belgeseli
,
The Chobanids of Kastamonu Politics, Patronage and Religion in Thirteenth-Century Anatolia, Bruno De Nicola
,
Dimitri KOROBEINIKOV, THE CUMANS IN PAPHLAGONIA
Akbaş köpeği (Çoban köpeği)
Mizaç: Zeki, cesur, sadık, bağımsız Türkiye’ye Orta Asya’dan getirilmiştir. Orta Asya’da hayvancılık yapan yarı göçebe topluluklarla beraber göçebe yaşam süren ve hayvan sürülerini koruma görevi olan akbaş köpekler daha sonra bu toplulukların yerleşik hayata geçmesiyle birlikte çoban köpeği rolünü tekrar üstlenmiştir. Esas olarak Eskişehir’e özgü bir ırk olan akbaş köpekler Emirdağ, Sivrihisar ve bazen de Polatlı-Haymana bölgesinde görülürler. Akbaş köpeklerin kökeninin 3000 yıl önceye kadar eskiye dayanmakta olduğu düşünülmektedir. Nadir bir ırk olan akbaş köpeklerin görünümü dışında en belirgin özellikleri sadık, farkındalığı yüksek ve zeki köpekler olmalarıdır. Çok sosyal bir ırk olmayan akbaş köpekler ne utangaç ne de agresif değillerdir, dengeli bir mizaca sahiptirler.?
?Havlama eğilimleri orta düzeydedir,?
?Köpeklere nazaran kedilerle daha iyi anlaşırlar. Çocuklarla ilişkisi orta düzeydedir. Yabancılara karşı şüpheyle yaklaşırlar ancak saldırganlık sergilemezler.?
?Tehlikeli durumları önceden sezinleme kabiliyetine sahiptirler,?
?Kendi başına düşünerek hareket etmeleri kimi zaman avantaj kimi zaman da dezavantaja dönüşebilir. ?Uyum sağlama konusunda başarılıdırlar ve apartman dairelerinde bile yaşayabilirler,
Zeki köpekler olsalar da başlarına buyruk, özgür ruhlu olmaları eğitimlerini zorlaştırabilir.
Çoban köpeği (Akbaş) tarihçesi üzerine derin araştırmalarım sonucunda Karatatarların İlhanlılar ile Anadolu'ya getirdiği yazıyor. Muhtemelen Bolu'da, Eskişehir'de, Ankara'da Manavların bir grup ataları oldular. Karatatar ne derseniz Türk ve Moğol kabilelerinin birlikte Anadolu'ya göçmesi ile süregelen topluluk.
Akbaş köpeği (Çoban köpeği)
Mizaç: Zeki, cesur, sadık, bağımsız Türkiye’ye Orta Asya’dan getirilmiştir. Orta Asya’da hayvancılık yapan yarı göçebe topluluklarla beraber göçebe yaşam süren ve hayvan sürülerini koruma görevi olan akbaş köpekler daha sonra bu toplulukların yerleşik hayata geçmesiyle birlikte çoban köpeği rolünü tekrar üstlenmiştir. Esas olarak Eskişehir’e özgü bir ırk olan akbaş köpekler Emirdağ, Sivrihisar ve bazen de Polatlı-Haymana bölgesinde görülürler. Akbaş köpeklerin kökeninin 3000 yıl önceye kadar eskiye dayanmakta olduğu düşünülmektedir. Nadir bir ırk olan akbaş köpeklerin görünümü dışında en belirgin özellikleri sadık, farkındalığı yüksek ve zeki köpekler olmalarıdır. Çok sosyal bir ırk olmayan akbaş köpekler ne utangaç ne de agresif değillerdir, dengeli bir mizaca sahiptirler.?
?Havlama eğilimleri orta düzeydedir,?
?Köpeklere nazaran kedilerle daha iyi anlaşırlar. Çocuklarla ilişkisi orta düzeydedir. Yabancılara karşı şüpheyle yaklaşırlar ancak saldırganlık sergilemezler.?
?Tehlikeli durumları önceden sezinleme kabiliyetine sahiptirler,?
?Kendi başına düşünerek hareket etmeleri kimi zaman avantaj kimi zaman da dezavantaja dönüşebilir. ?Uyum sağlama konusunda başarılıdırlar ve apartman dairelerinde bile yaşayabilirler,
Zeki köpekler olsalar da başlarına buyruk, özgür ruhlu olmaları eğitimlerini zorlaştırabilir.
Çoban köpeği (Akbaş) tarihçesi üzerine derin araştırmalarım sonucunda Karatatarların İlhanlılar ile Anadolu'ya getirdiği yazıyor. Muhtemelen Bolu'da, Eskişehir'de, Ankara'da Manavların bir grup ataları oldular. Karatatar ne derseniz Türk ve Moğol kabilelerinin birlikte Anadolu'ya göçmesi ile süregelen topluluk.
Akbaş köpeği (Çoban köpeği)
Mizaç: Zeki, cesur, sadık, bağımsız Türkiye’ye Orta Asya’dan getirilmiştir. Orta Asya’da hayvancılık yapan yarı göçebe topluluklarla beraber göçebe yaşam süren ve hayvan sürülerini koruma görevi olan akbaş köpekler daha sonra bu toplulukların yerleşik hayata geçmesiyle birlikte çoban köpeği rolünü tekrar üstlenmiştir. Esas olarak Eskişehir’e özgü bir ırk olan akbaş köpekler Emirdağ, Sivrihisar ve bazen de Polatlı-Haymana bölgesinde görülürler. Akbaş köpeklerin kökeninin 3000 yıl önceye kadar eskiye dayanmakta olduğu düşünülmektedir. Nadir bir ırk olan akbaş köpeklerin görünümü dışında en belirgin özellikleri sadık, farkındalığı yüksek ve zeki köpekler olmalarıdır. Çok sosyal bir ırk olmayan akbaş köpekler ne utangaç ne de agresif değillerdir, dengeli bir mizaca sahiptirler.?
?Havlama eğilimleri orta düzeydedir,?
?Köpeklere nazaran kedilerle daha iyi anlaşırlar. Çocuklarla ilişkisi orta düzeydedir. Yabancılara karşı şüpheyle yaklaşırlar ancak saldırganlık sergilemezler.?
?Tehlikeli durumları önceden sezinleme kabiliyetine sahiptirler,?
?Kendi başına düşünerek hareket etmeleri kimi zaman avantaj kimi zaman da dezavantaja dönüşebilir. ?Uyum sağlama konusunda başarılıdırlar ve apartman dairelerinde bile yaşayabilirler,
Zeki köpekler olsalar da başlarına buyruk, özgür ruhlu olmaları eğitimlerini zorlaştırabilir.
Çoban köpeği (Akbaş) tarihçesi üzerine derin araştırmalarım sonucunda Karatatarların İlhanlılar ile Anadolu'ya getirdiği yazıyor. Muhtemelen Bolu'da, Eskişehir'de, Ankara'da Manavların bir grup ataları oldular. Karatatar ne derseniz Türk ve Moğol kabilelerinin birlikte Anadolu'ya göçmesi ile süregelen topluluk.
Akbaş köpeği (Çoban köpeği)
Mizaç: Zeki, cesur, sadık, bağımsız Türkiye’ye Orta Asya’dan getirilmiştir. Orta Asya’da hayvancılık yapan yarı göçebe topluluklarla beraber göçebe yaşam süren ve hayvan sürülerini koruma görevi olan akbaş köpekler daha sonra bu toplulukların yerleşik hayata geçmesiyle birlikte çoban köpeği rolünü tekrar üstlenmiştir. Esas olarak Eskişehir’e özgü bir ırk olan akbaş köpekler Emirdağ, Sivrihisar ve bazen de Polatlı-Haymana bölgesinde görülürler. Akbaş köpeklerin kökeninin 3000 yıl önceye kadar eskiye dayanmakta olduğu düşünülmektedir. Nadir bir ırk olan akbaş köpeklerin görünümü dışında en belirgin özellikleri sadık, farkındalığı yüksek ve zeki köpekler olmalarıdır. Çok sosyal bir ırk olmayan akbaş köpekler ne utangaç ne de agresif değillerdir, dengeli bir mizaca sahiptirler.?
?Havlama eğilimleri orta düzeydedir,?
?Köpeklere nazaran kedilerle daha iyi anlaşırlar. Çocuklarla ilişkisi orta düzeydedir. Yabancılara karşı şüpheyle yaklaşırlar ancak saldırganlık sergilemezler.?
?Tehlikeli durumları önceden sezinleme kabiliyetine sahiptirler,?
?Kendi başına düşünerek hareket etmeleri kimi zaman avantaj kimi zaman da dezavantaja dönüşebilir. ?Uyum sağlama konusunda başarılıdırlar ve apartman dairelerinde bile yaşayabilirler,
Zeki köpekler olsalar da başlarına buyruk, özgür ruhlu olmaları eğitimlerini zorlaştırabilir.
Çoban köpeği (Akbaş) tarihçesi üzerine derin araştırmalarım sonucunda Karatatarların İlhanlılar ile Anadolu'ya getirdiği yazıyor. Muhtemelen Bolu'da, Eskişehir'de, Ankara'da Manavların bir grup ataları oldular. Karatatar ne derseniz Türk ve Moğol kabilelerinin birlikte Anadolu'ya göçmesi ile süregelen topluluk.
Akbaş köpeği (Çoban köpeği)
Mizaç: Zeki, cesur, sadık, bağımsız Türkiye’ye Orta Asya’dan getirilmiştir. Orta Asya’da hayvancılık yapan yarı göçebe topluluklarla beraber göçebe yaşam süren ve hayvan sürülerini koruma görevi olan akbaş köpekler daha sonra bu toplulukların yerleşik hayata geçmesiyle birlikte çoban köpeği rolünü tekrar üstlenmiştir. Esas olarak Eskişehir’e özgü bir ırk olan akbaş köpekler Emirdağ, Sivrihisar ve bazen de Polatlı-Haymana bölgesinde görülürler. Akbaş köpeklerin kökeninin 3000 yıl önceye kadar eskiye dayanmakta olduğu düşünülmektedir. Nadir bir ırk olan akbaş köpeklerin görünümü dışında en belirgin özellikleri sadık, farkındalığı yüksek ve zeki köpekler olmalarıdır. Çok sosyal bir ırk olmayan akbaş köpekler ne utangaç ne de agresif değillerdir, dengeli bir mizaca sahiptirler.?
?Havlama eğilimleri orta düzeydedir,?
?Köpeklere nazaran kedilerle daha iyi anlaşırlar. Çocuklarla ilişkisi orta düzeydedir. Yabancılara karşı şüpheyle yaklaşırlar ancak saldırganlık sergilemezler.?
?Tehlikeli durumları önceden sezinleme kabiliyetine sahiptirler,?
?Kendi başına düşünerek hareket etmeleri kimi zaman avantaj kimi zaman da dezavantaja dönüşebilir. ?Uyum sağlama konusunda başarılıdırlar ve apartman dairelerinde bile yaşayabilirler,
Zeki köpekler olsalar da başlarına buyruk, özgür ruhlu olmaları eğitimlerini zorlaştırabilir.
Çoban köpeği (Akbaş) tarihçesi üzerine derin araştırmalarım sonucunda Karatatarların İlhanlılar ile Anadolu'ya getirdiği yazıyor. Muhtemelen Bolu'da, Eskişehir'de, Ankara'da Manavların bir grup ataları oldular. Karatatar ne derseniz Türk ve Moğol kabilelerinin birlikte Anadolu'ya göçmesi ile süregelen topluluk.
Manav Mutfağı
Manavlar kendilerine has tatlı ve yemekleriyle bilinmektedirler, bu tatlıların en bilindiği Akçakoca yöresi Manav Türklerine özgü Melengüççeği tatlısıdır. Bunun yanında Manavlarca Mancarlı Pidenin yapıldığı bilinmektedir. Manavlar otlardan yapılan yiyeceklere Mancar ve çeşitli Otlara Mancar veya Manca demektedirler. Mancar-Manca Latince kökenli bir ada sahiptir kelimenin kökeni İtalyanca'da Mangia veya Latince'de Mancare olarak bilinmektedir. Ayrıca Manavlar tarafından yapılan Malay'da meşhurdur. Çoğunlukla Mısır Unundan yapılan bir tür yiyecektir. Ayrıca Manavlarca Anadolu mutfağının çoğunda olduğu gibi Keşkekte yapılmaktadır. Bunun yanında Dartı veya Ciğce'de Manav mutfağına dahildir. Keş Manavlarca eski yıllarda sıkça tüketilmekle birlikte günümüzde kullanımı azalmıştır. İçecek olarak ise Komposto (Hoşaf) ve Ayran, Kızılcık Şerbeti sayılabilir. Komposto için tercih edilen meyveler çoğunlukla: Elma, Armut, Ayva, Eriktir.
Kışlık hazırlıklarda ise; Pekmez, Tarhana, Salçalar, Meyve kuruları ve kendi tuzlu suyunda uzun süre bekletilmiş sert Peynirler yapılmaktadır. Bu kıvamdaki Peynirler közde veya tavada kızartılıp tüketilir.
Her evde kışlık olarak Tarhana, Kuskus, Elma, Erik, Armut vs., Yazdan yapılmış Peynirler bulunur. Kavurmalar pek çok aile tarafından toprak küplere yazdan basılır.
Pekmez (pancar, şekerkamışı, elma, armut, üzüm vb. meyvelerden elde edilen tatlı) hemen hemen her evde bulunur. Enerji kaynağıdır. Manavlar tarafından çoğunlukla Kışın soğukta özellikle yenir.
Çorbalar: Kesme çorbası Dımbıl çorbası Umaç Çorbası Erişte Çorbası Tarhana Çorbası Mancarlı Çorbalar ve Mancar yemekleri
Özellikle Gözleme, Cizleme ve Bazlamaç, Yufka'da Manavlarca sıklıkla yapılmaktadır.
Kabak Tatlısı ise özellikle Manav Türklerinin sıklıkla yediği tatlılardandır. Etli Nohut, Kaldirek, Bulgur Pilavı, Mantar, Dolma, Ebegümeci, Pideler, Üre (Darı) tatlısı , Sütlaç, İncir Sütlaçı, Şerbetsiz Nazlı, Bulgurlu Börek, Düdük Makarna, Turşu Biber Kızartması, Cevizli Gözleme, Yumurtalı Mantı, Soğan Dolması, Sütlü Nuriye, Etli Erik, Höşmerim Manav Mutfağının vazgeçilmez yiyecekleridir.
manavlar (osmanlıca: ????, romanize: manav, yunanca: µ???ß, romanize: manav, bulgarca: ?????, romanize: manav), manavlar veya manav türkleri; kuzeybatı anadolu'da yaşayan hanefi sünni yerleşik türk halkıdır. manavlar günümüzde çoğunlukla kıpçak, peçenek ve oğuzların soyundan gelmektedirler.
sakarya, bilecik, balıkesir, bursa, çanakkale, kocaeli, eskişehir, bolu ve düzce illerinde yaşayan manavlara "yerli" de denilmektedir. yerleşik manavlar, sakarya ve izmit illerindeki nüfusun %60’ını, balkan- rumeli bölgelerinden ve kafkaslardan göç eden türkler, nüfusun %20’sini, iç göçle başka kentlerimizden bölgeye gelenler ise nüfusun %20’sini oluşturmaktadır. bölgenin sanayi bakımından gelişmişliğine koşut olarak iç göçle bölgeye yerleşimin fazla olması bu oranları son yıllarda kısmen değiştirse de bu değişiklik %5-10 aralığındadır.
köken
manavlık, anadolu'da yerleşik hayata ilk geçen türk boylarını tanımlamada kullanılan bir sıfat olup 13.-20. yüzyıllarda yerleşik hayata geçmiş ve göçebeliğe devam eden yörük-türkmenlerden ve türkçe konuşan rumeli muhâcirlerinden ayırmak için daha çok kullanılmaya başlanmıştır. anadolu'ya moğol ve selçuklu tehlikesinden dolayı latinler, bizans ve iznik imparatorluğu döneminde yerleşen ve yerleştirilen kuman, uz, peçenek toplulukları manavların oluşumunda önemli etkiye sahiptir.
çeşitli türk ve yabancı türkolog ve tarihçilere göre manavların ilk tabakası bizanslılar tarafından balkanlar'dan batı anadolu'ya tampon maksatlı yerleştirilmiş kuman, peçenek, uzlara dayanır. ikinci katmanı ise selçuklu dönemi yerleşmiş türkmen veya yörük halk oluşturur. balkanlardan tampon amaçlı kuzeybatı anadolu ve batı anadolu'ya yerleştirilmiş kuman, peçenek, ve oğuzlar zaman içinde iç içe geçmiş ve manavları oluşturmuşlardır.
muharrem öçalan'da bir bildirisinde manavların kökenini bizansın balkanlar’dan getirttiği türk kitlesine bağlamaktadır. bu teze göre “bizans kralı tarafından anadolu'yu doğudan gelen akınlardan korumak amacıyla balkanlar'dan getirilip yerleştirilen sayısı azımsanmayacak kadar peçenek, kıpçak, kuman, uz topluluğu da vardı. bizans kayıtlarına göre, müslüman türkler anadolu’ya gelmeden önce de türkçe konuşan binlerce insan anadolu'da yaşamaktaydı. buna göre manavlar, bu türklerin devamıdır.”
moğolların deşt-i kıpçak topraklarına akınları sonucu balkanlara yönelmiş bir grup kuman-kıpçağın; latin ve iznik imparatorluğu hizmetine girdiği bilinmektedir. iznik imparatorluğu bu kuman grubunu selçuklu ve moğol tehdidine karşı kullanmış ve topraklarına yerleştirmiştir. doğu'dan gelen tehditlere karşı tampon maksatlı iznik imparatorluğu topraklarına yerleştirilmiş bu kuman-kıpçak grubunun oğuzlarla kaynaşarak manavları oluşturduğu'da düşünülmektedir.
manavların şivesi
manavların çoğu tarafından türkiye türkçesine kıpçak etkisi olarak kabul edilen ? (ñ = ng) sesinin y sesine dönüşmesi kullanılmaktadırlar örnek : unuy (onun, izmit taşköprü kayalar, ) atıy (atın) bu değişimler kuzey batı kıpçak grubundan olan karaylar'da da görülmektedir.
p/>f değişimleri kirfik (kirpik) ve ç/>ş değişimleri'de manav ağızlarında görülmektedir.
manavlarda arka ve orta damak ünsüzü “ñ” korunmuştur örnek : savolu? (sağolun, sakarya adapazarı salmanlı),
a?nadalım (anlatalım, kocaeli kandıra sakallar);
kövün (köyün, izmit taşköprü nezirler).
manav türkmen ağızlarının bir bölümünde bugün moldova’da yaşayan oğuz kökenli gagavuz türkçesinde ve bizim rumeli ağızlarımızda gördüğümüz yuvarlak ünlü daralmalarına rastlanır. ilk hecedeki o’lar u, ö’ler ü olur:
undan (ondan, balıkesir gönen bostancı) ;
düğele (döverler, sakarya kaynarca büyükyanık), udürüz (öğütürüz, düzce çilimli kuşoğlu) kude (köyde, kocaeli kandıra nefsikaymaz).
bu kelimelerdeki daralmalar, türkiye türkçesi ağızları üzerindeki kıpçak türkçesi etkisi olarak açıklanır. gerçekten de bugünkü kazan tatar ve başkurt türk şivelerinde bu olay karakteristiktir: yol > yul , köz (göz) > küz vb.
bazı manav ağızlarında sonuncu yerine sonku-songu denilmektedir günümüz kazan tatarcasında ise'de songı (sonuncu) anlamına gelir. (kocaeli kandıra)
manav ağızlarında ki bir diğer kıpçak etkisi ğ/>v değişimleridir örnek avız-avuz (ağız), bavırma-bavurma (bağırma), suvan-sovan (soğan). bir başka kuman etkisi ise hece sonu ünsüz çiftlerinin arasında ünlü türemesi şeklindedir. kocaeli kandıra’nın hacılar ve katçalı köylerinde “ilk” kelimesinin telâffuzu “ilik” şeklindedir (ilk >ilik). aynı ses olayını sakarya’da çift > çifit örneğinde de görüyoruz: bi çifit öküz (bir çift öküz, sakarya geyve sarıgazi). bu ses olayı; tatar, kazak, kırgız, başkurt kıpçak türk şivelerinde de yoğun olarak görülür: ?alk > ?alık ilk > elek vb. ali karamanlıoğlu’nun kıpçak türkçesiyle ilgili eserinde oğuzname’den naklen verdiği bilgiye göre milâdın ilk yıllarında kafkasya’da yaşayan kuman-kıpçak türkleri 11. asrın başlarında karadeniz’in kuzeyini işgal etmiş, 1061’de rusları mağlûp etmişler, 1078’de edirne’yi kuşatarak bizansla savaşmışlardır. 11.-13. asırlar arasında rusya’nın güneyi ile doğu avrupa’daki birçok ülke (deşt-i kıpçak coğrafyası başta olmak üzere. ukrayna, romanya, macaristan ve polonya) moğol işgaline uğramıştır. moğollardan kaçan kumanlar ise makedonya ve bulgaristan olmak üzere dağılmışlar ayrıca bizans-iznik-latin imparatorluklarında yarı köylü-yarı asker olarak istanbul boğazı-sinop-menderes vadisi arası bir hatta yerleşmişlerdir. işte rumeli ağızlarımızda ve bu arada (yerli türk) manav ağızlarının bir kısmındaki o/>u/ ö/>ü daralmalarını bu dönemdeki kıpçak etkisine bağlamak mümkündür osmanlı oğuz türklerinin rumeli’ye geçişi 14. yüzyılda (1352 yılında orhan gazi’nin oğlu süleyman paşa ile) olmuşsa da bu bilgi durumu değiştirmez. çünkü buralarda kalan kıpçak unsurlarının ya da onlardan etkilenmiş olan diğer yerli unsurların bir etkisinden söz etmek mümkündür.
kandıra manav türkmenlerin'de “geliyor” anlamında yaygın olarak kullanılan şekiller, rumeli ağızlarının bir kısmı ve batı karadeniz ağızlarında olduğu gibi “geliya, geleya” vb. dir. ege bölgesindeki yörük türkmenlere ait olan bu fiil çekimi, kardeş manav türkmenlerinin şuur altında saklanmış olmalıdır.
bu ağızlar bazen türkçenin eski dönemlerindeki ses, şekil ve anlamları bile koruyabilmektedir. bunun en açık örneği “yavuz” kelimesiyle ilgilidir. bugün “yavuz” şeklinde ve iyi, güzel vb. olumlu bir anlama sahip olan bu kelimenin eski türkçedeki ilk biçimi “yabız” şeklindedir ve tam tersine “kötü” anlamındadır. genel türkçede önemli ölçüde ses ve anlam alanı değişikliğine uğramıştır. oysa bu kelime kocaeli’nin kandıra ilçesinde eski türkçedeki şekliyle (“yabız”) varlığını sürdürerek (olumlu anlamdaki “yavuz” biçimine paralel olarak) yaşamaktadır. ancak “yavuz”un aksine, olumsuzluk barındıran bir anlama sahiptir. özellikle erkeklerin saçını limon, yağ vb. sıvılarla parlayacak şekilde yatırarak taradıklarında onları kınamak için yüz ekşitilerek “ne yabız olmuşsun” vb. sözler söylenir. buradaki kelimenin ilk biçimindeki olumsuzluk anlamı sınırlı da olsa sürmektedir.
eski türkçenin izlerini taşıyan bir başka kelime ise “edivermek” kelimesindedir. manav türkmen ağızlarında “söylemek, anlatmak vb.” kelimelere paralel olarak birinden naklen söylenen sözler için “ayşe edivadi” vb. ifadeler vardır. buradaki “etmek” fiili, bildiğimiz (“yapmak” anlamındaki) “etmek” fiili değil, eski türkçeden beri çoğunlukla oğuz dışı şivelerde görülen “ayıtmak” / “eyitmek” fiilidir.
öte yandan yazı dilinde e’li olan “yemek, demek, vermek” gibi bazı fiillerin çeşitli manav ağızlarında i’li olması da eski türkçenin bu ağızlardaki izleri gibi görünmektedir: yimesi (yemesi, düzce çilimli sarımeşe), temin itmek, dimişle (balıkesir gönen bostancı), dirdi (derdi, balıkesir gönen babayaka) vb.
bölge'de diyalektolojik yapıda etkili olan bir unsur olarak kıpçaklara işaret etmesi, yöreden derlediğimiz metinlerde ve yöre ile ilgili diğer çalışmalarda rastlanan; ñ/>y, ğ-g,/>v, y/>c ses değişmelerine ilişkin örneklerle de desteklenmektedir. manav şivelerinde karakteristik bir ünsüz değişmesi olan “r” ünsüzünün düşmesi oldukça yaygındır. öte yandan bölge ağızlarında görülen ? > g ötümlüleşmesi de tam bir oğuz özelliğidir: garış («karış»), gavra vb. bu ağızlarda eski türkçede bulunup türkiye türkçesinin yazı dilinde değişmiş olan bazı unsurları korumaktadır. balıkesir gönen’deki alca («alacağız»), gelcek («gelecek») vb. a/e’siz gelecek zaman şekilleri ise batı anadolu yörük türkmen ağızlarının izlerini taşımaktadır. daha ilgi çekicisi, ana türkçeden milâda yakın yıllarda koparak ayrı bir lehçe olarak gelişmiş olan ve bugün türkiye türkçesine ve hattâ diğer şivelere (anlaşılırlık bakımından) çok uzak olan çuvaş türklerindeki ve bu arada bir altay dili olan moğolcadaki bir ses denkliğinin yansımasının kandıra manav türkmenlerinin bir kısmında korunmuş olmasıdır. çuvaş türkçesi ve moğolcadaki “r” sesi, türkiye türkçesinde ki “z” sesine denktir: dokuz : tähhär, kız : hır vb. bunun yazı dilimizdeki geniş zamanın olumlu ve olumsuz çekimindeki –ar/-maz karşıtlığı ve kudurmak/kuduz örnekleri vardır. ancak “kömür” kelimesine paralel olarak olarak kandıra’da sınırlı da olsa görülen ve türkiye türkçesi yazı dilinde bulunmayan (aynı anlamdaki) “kömüz” kelimesi, bize çuvaş türkçesini hatırlatmaktadır.
dağ yöresinin kadim türkleri: manavlar
büyük selçuklu hükümdarı alparslan’ın bizans imparatoru romen diyojen karşısında kazandığı malazgirt zaferi, anadolu’nun türkleşmesi için bir milat kabul edilir. zaferin hemen ardından anadolu’ya başlayan yoğun türk göçleri, periyodik olarak devam etmiş ve zamanla anadolu’nun türkleştirilmesiyle sonuçlanmıştır. anadolu’nun değişik bölgelerine yayılan türk boyları, başlangıçta beylik halinde örgütlenirken zamanla anadolu selçuklu ve osmanlı gibi devasa devletler kurmuştur.
dağ yöresi, türklerin batıya doğru göçlerinde bir uç bölge olması hasebiyle stratejik bir öneme sahip olmuştur. bölge, uzun zaman bizans devleti tarafından kontrol edilmiş ve türk göçlerine karşı bir direnç merkezi olmuştur. ancak doğudan sürekli olarak gelen türk göçleri, bizans’ın direncini kırmış ve bölge zamanla türk hâkimiyetine geçmiştir. araştırmalar, dağ yöresi’nde oğuz türkleri dışında kıpçak, peçenek ve kırgız türklerinin de varlığını ortaya koymuştur.
dağ yöresinde meskûn birçok köy, dikkat çekici bir şekilde kendilerini “manav” olarak tanımlar. manav, sürekli hareket halinde olan yörüklerden farklı olarak yerleşik hayata geçmiş türkmenleri belirten bir kimliktir. yörenin osmanlı kuruluş coğrafyasında yer almasına karşın manav kimliğinin osmanlıyı kuran kayı veya karakeçili kimliğinin önüne geçmesi dikkat çekicidir. yörede birçok türk boyuna ait damgalar bulunmasına karşın henüz kayı damgalarına rastlanmaması bu yargıyı güçlendiren bir argümandır.
peki, kimdir manavlar?
manavlar hakkında yapılan akademik araştırmalar henüz çok yetersizdir. mevcut araştırmalar da daha çok manavların dil ve edebiyatları üzerine yoğunlaşmıştır. tarihte hun, bulgar, peçenek, kıpçak ve sabir gibi türklerin değişik amaçlarla bizans topraklarına yerleştirildiğini biliyoruz. hatta bizans’ın bu savaşçı türklerden lejyonlar oluşturduğu ve bu lejyonlarda önemli türk komutanların yetiştiği kaynaklarda zikredilir. arkeolog adil yılmaz, günümüzdeki manavların iznik rum devleti’nin 13 yüzyılda doğu sınırına güvenlik gerekçesiyle yerleştirdiği kıpçak (kuman) türklerinin torunları olduğu kanaatindedir. yılmaz’a göre, iznik rum devleti hükümdarı ıonnes ııı. vatatzes, istanbul’u haçlılardan almak amacıyla değişik ittifaklar kurarken, doğudan gelebilecek selçuklu, türkmen ve moğol saldırılarına karşı da kıpçakların iskân edildiği sahayı bir tampon bölge olarak kullanmak istemişti.
günümüzde manavlar, bursa, balıkesir, çanakkale, bilecik, sakarya, kocaeli, bolu, düzce ve eskişehir illerinde yaşamaktadır. manav türklerin yaşadığı bölge, iznik rum devleti’nin kıpçakları yerleştirdiği bölgeler ile hemen hemen örtüşmektedir. ciddi bir manav kütlesine sahip dağ yöresi de iznik rum devleti’nin oluşturduğu güvenlik şeridinde stratejik bir bölgeydi.
geçtiğimiz yıl harmancık’ın alutça kırsalında metruk bir mezarlıkta keşfettiğimiz koç başı figürlü mezar taşlarının bölgedeki kıpçak varlığını kanıtladığını duyurmuştuk. bunun yanı sıra yöremizde ve civar bölgelerde yaşayan bazı ailelerin “kapçak” (kıpçak) soyadını taşıması, yöremizdeki manav-kıpçak bağlantısını kuran önemli argümanlardır. dolayısıyla dağ yöresi’ndeki manav türklerinin, osmanlı’yı kuran kayı-karakeçili türklerinden çok daha önce yöremizde yurt tutan kıpçaklar olduğunu söyleyebiliriz.
doç. dr. celil bozkurt
Dağ yöresinin kadim Türkleri: Manavlar
Büyük Selçuklu Hükümdarı Alparslan’ın Bizans İmparatoru Romen Diyojen karşısında kazandığı Malazgirt Zaferi, Anadolu’nun Türkleşmesi için bir milat kabul edilir. Zaferin hemen ardından Anadolu’ya başlayan yoğun Türk göçleri, periyodik olarak devam etmiş ve zamanla Anadolu’nun Türkleştirilmesiyle sonuçlanmıştır. Anadolu’nun değişik bölgelerine yayılan Türk boyları, başlangıçta beylik halinde örgütlenirken zamanla Anadolu Selçuklu ve Osmanlı gibi devasa devletler kurmuştur.
Dağ Yöresi, Türklerin batıya doğru göçlerinde bir uç bölge olması hasebiyle stratejik bir öneme sahip olmuştur. Bölge, uzun zaman Bizans Devleti tarafından kontrol edilmiş ve Türk göçlerine karşı bir direnç merkezi olmuştur. Ancak doğudan sürekli olarak gelen Türk göçleri, Bizans’ın direncini kırmış ve bölge zamanla Türk hâkimiyetine geçmiştir. Araştırmalar, Dağ Yöresi’nde Oğuz Türkleri dışında Kıpçak, Peçenek ve Kırgız Türklerinin de varlığını ortaya koymuştur.
Koç başı figürlü mezar taşı
Dağ Yöresinde meskûn birçok köy, dikkat çekici bir şekilde kendilerini “manav” olarak tanımlar. Yörenin Osmanlı kuruluş coğrafyasında yer almasına karşın manav kimliğinin Osmanlıyı kuran kayı veya Karakeçili kimliğinin önüne geçmesi dikkat çekicidir. Yörede birçok Türk boyuna ait damgalar bulunmasına karşın henüz Kayı damgalarına rastlanmaması bu yargıyı güçlendiren bir argümandır.
Türkiye’de Manavların yaşadığı şehirler
Peki, kimdir manavlar?
Manavlar hakkında yapılan akademik araştırmalar henüz çok yetersizdir. Mevcut araştırmalar da daha çok manavların dil ve edebiyatları üzerine yoğunlaşmıştır. Tarihte Hun, Bulgar, Peçenek, Kıpçak ve Sabir gibi Türklerin değişik amaçlarla Bizans topraklarına yerleştirildiğini biliyoruz. Hatta Bizans’ın bu savaşçı Türklerden lejyonlar oluşturduğu ve bu lejyonlarda önemli Türk komutanların yetiştiği kaynaklarda zikredilir. Arkeolog Adil Yılmaz, günümüzdeki manavların İznik Rum Devleti’nin 13. Yüzyılda doğu sınırına güvenlik gerekçesiyle yerleştirdiği Kıpçak (Kuman) Türklerinin torunları olduğu kanaatindedir. Yılmaz’a göre, İznik Rum Devleti Hükümdarı Ionnes III. Vatatzes, İstanbul’u Haçlılardan almak amacıyla değişik ittifaklar kurarken, doğudan gelebilecek Selçuklu, Türkmen ve Moğol saldırılarına karşı da Kıpçakların iskân edildiği sahayı bir tampon bölge olarak kullanmak istemişti.
Günümüzde manavlar, Bursa, Balıkesir, Çanakkale, Bilecik, Sakarya, Kocaeli, Bolu ve Eskişehir, Düzce illerinde yaşamaktadır. Manav Türklerin yaşadığı bölge, İznik Rum Devleti’nin Kıpçakları yerleştirdiği bölgeler ile hemen hemen örtüşmektedir. Ciddi bir Manav kütlesine sahip Dağ Yöresi de İznik Rum Devleti’nin oluşturduğu güvenlik şeridinde stratejik bir bölgeydi.
Geçtiğimiz yıl Harmancık’ın Alutça kırsalında metruk bir mezarlıkta keşfettiğimiz koç başı figürlü mezar taşlarının bölgedeki Kıpçak varlığını kanıtladığını duyurmuştuk. Bunun yanı sıra yöremizde ve civar bölgelerde yaşayan bazı ailelerin “Kapçak” (Kıpçak) soyadını taşıması, yöremizdeki manav-Kıpçak bağlantısını kuran önemli argümanlardır. Dolayısıyla Dağ Yöresi’ndeki manav Türklerinin, Osmanlı’yı kuran Kayı-Karakeçili Türklerinden çok daha önce yöremizde yurt tutan Kıpçaklar olduğunu söyleyebiliriz.
Manavların Kimliği
Manavlar kaynaklarda farklı şekillerde açıklanmışlardır. Bu farklılığın sebebi kimilerinin Manavlar ile diğer grupların farkını dilde, kimilerinin yerleşim şeklinde, kimilerinin kökende görmeleridir;
Muharrem Öçalan’ın bir Yörük’ün ağzından yaptığı derlemeye göre ise Manav: “Yörüğün yörümeyenine Manav deriz.” biçimindedir. Benzer bir ifade de Işıl Altun’un yaptığı bir derlemede karşımıza çıkmaktadır. “Orta-Asya’dan, Batı Anadolu’ya gelen Türk, Türkmen, Yörük. Oturursa Manav, gezerse Yörük.” Manavların Türkmen olduğu kanaati hemen pek çok kaynakta ortak görüş olmakla birlikte Balıkesir’deki Manavlara bu durum sorulduğunda Manavların Türkmen olmadıklarını, Türkmenlerin Aleviler olduğunu ifade etmektedirler.
Manavların bulundukları bölgelere nerelerden geldikleri konusu da araştırmacılar tarafından farklı şekillerde açıklanmıştır. Türk Dil Kurumunun sözlüğünde “genellikle Romanya ve Bulgaristan’dan göç etmiş kimse.” Bandırma İlçesinde Manavlar adlı çalışmasında Serdar Bombacı Manavları uzun süredir yerleşik olan ve tarımla uğraşan yerli toplum olarak tanımlamaktadır. Bu toplumun oraya Kuzey Kafkasya, Bulgaristan ve Yugoslavya’dan geldiklerini öne sürmekte ve M.Ö. Misya topluluklarında yaşayan halkla, Kutalmış oğlu Süleyman Bey’in 1076 yılında bu bölgeyi fethetmesinden sonra gelen Türkmen topluluklarının kaynaşmasıyla oluşan melez bir topluluk olduklarını ifade etmektedir. Ancak Manavların Romanya, Bulgaristan, Yunanistan gibi herhangi bir bölgeden göç etmiş olmaları pek de mümkün değildir. Manavların gerek yemek kültürleri, gerek dil özellikleri, halk edebiyatı ve halk bilimi ürünleri incelendiğinde Muhacirler yani göçmenler ile herhangi bir ilişki kurulamamıştır.
Manav adı verilen Türk topluluklarına Cevdet Türkay’ın çalışmasına göre Antalya civarında rastlanmaktadır. Türkay bu toplulukların aslen Yörük olduklarını ortaya koymakla birlikte “Manavlar, Manavlı, Manavlu, Manavlar Perakendesi” adlarıyla anıldıklarını ifade eder. Manavların yerleşim yerlerini de İçel, Saruhan, Alaiye Sancakları olarak bildirir. Ancak az önce de belirtildiği üzere Türkay bu Manavların Yörük olduğunu öne sürmektedir. Bu da Manav isimli bu cemaatlerin bugün Manav dediğimiz topluluklar ile ilgisi olmayabileceği düşüncesini doğurmaktadır. Yine de bu konuda kesin bir şey söylemek mümkün görünmemektedir.
Manavların Türk boylarından geldikleri görüşü oldukça yaygın olmakla birlikte farklı görüşler de öne sürülmüştür. Bu görüşlerden biri de Manavların Rum oldukları görüşüdür. “Manav denilenler yalnız Rum’dan dönüp İslâm’a giren ve artık Türk olanlar değil, Rumların tamamı olmaktadır.”
Daha çok Batı Anadolu’da yerleşmiş bulunan Manavların buraya ne zaman geldiği sorusu da eldeki verilerden yararlanarak açıklanmaya çalışılmıştır. Manavların Batı Anadolu’ya 1291 yılından önce gelmiş olabileceği kanısı ise yaygın bir görüştür. Bunun sebebi ise Yıldırım Bayezıd döneminde yapılan İstanbul kuşatması sonrasında Bizans İmparatorluğu ile yapılan antlaşma gereği Sirkeci’de bir Türk mahallesi kurulmuştur. Bu mahalleye yerleştirilenlerin ise Göynük ve Taraklı’daki 760 hane olduğu belirtilmiştir. Bu bilgi doğrultusunda Manavların Anadolu’ya 13. yüzyıl öncesinde gelmiş olmaları kuvvetli ihtimaldir.
Ayrıca Muharrem Öçalan’ın bir paneldeki bildirisine göre; “Bizans kralı tarafından Anadolu’yu doğudan gelen akınlardan korumak amacıyla Balkanlardan getirilip yerleştirilenlerin sayısı azımsanmayacak kadar Peçenek-Kıpçak-Kuman-Uz topluluğu da vardı. Bizans kayıtlarına göre, Müslüman-Türkler Anadolu’ya gelmeden önce de Türkçe konuşan binlerce insan Anadolu’da yaşamaktaydı. Buna göre Manavlar, bu Türklerin devamıdır.” Öçalan bu görüşü ifade etmekle birlikte bunun kesin olmadığını belirtmiştir.
Kontların ,Düklerin ,prenslerin ve soğan beylerin yaşadığı , dokunulmazlıklarının olduğu soylu bir yer ..
Bknz. Manav ; Genellikle Romanya ve Bulgaristan dan göç etmiş kimse.
Manavın haçı, Sahateni ile Naeni yolunun tam ortasında bağların yakınında bir yerde, üzeri İncil'de geçen karakterler ve İslami çiçek motifleriyle bezenmiş, 4 metre yüksekliğinde, yekpare taştan yontulmuş 6-7 ton ağırlığında bir türbe.
Etrâfına diklemesine 240 santimetre yanlamasına 153 santimetre olan 4 sütun dikilen haç geçme usulüyle yontularak oturtulmuş çerçeve ile de desteklenmiş olup hâlen ayaktadır. 1846 senesinde Gheorghe Dimitrie Bibescu devrinde inşâsı tamamlanan türbenin haçı üzerinde Gheorghe Dimitrie Bibescu'nun ismi de kazınmış olup bu denli büyük bir yontma haçın Romanya'nın başka hiçbir yerinde olmadığı tahmin edilmektedir.
Breazalı papaz Costache Dinu Cârjanın oğlu Ioan Postelnicu tarafından Breaza'nın Badeni köyünden usta Iordache Vrabie'ye yontturulan haçın yörenin zengin bir tüccarı tarafından ısmarlandığı söylenir. Diğer bir rivâyete göre Tisauludan Ghica isimli bir hanımefendi Manava keşişlik mertebesini atfetmek için türbenin inşâa masrafları üstlenmiştir.
Türbenin hazırlanışı ve dev haçın dikilişi ile taş işçiliği hakkındaki hâtıralara Corneliu Ştefan'ın 1981 senesinde yayınladığı 'Expeditie la apa vie kitapında yer verilmiştir. Birinci Dünya Harbine kadar yaşamış olan ve kendisi de taşların taşınmasında çalışmış olan bir Badenili işçinin dediğine göre, Istrita ormanında büyük bir meşeyi devirip birkaç gün petrole batırmışlar ve sağlamlaşması için zincirlerle sarmışlar ortasına bağladıkları öküzler sâyesinde ağacı testere gibi kullanarak haçın kalıbını kesmişler. Haç, 16 çift öküze bağlanarak taşınabilmiş. Buzaulu papaz Mihai Stanciu bu hadiselerin hepsine şahitlik etmiş ve notlar almıştır. Ona göre, türbenin yapıldığı yer Ionita Cârjan'ın babası Vispeşti köylü papaz Costache Dinu Cârjan'ın arazisine yapıldı. Türbede yatan Manav Selim Costache Dinu Cârjan'ın kızı Maria ile 1844 senesinde evlenmişti. Selim Anadolu'dan gelmiş zengin bir tüccardı. 1841 senesinde Eflak’a gelmişti ve Moldova’ya gitmeye çalışırken aşırı soğuktan donmak üzereyken onu bulan Costache Dinu Cârjan'ın bir yakını Greceanca'da tedâvisi yaptırdı ve kalacak yerini temin etti. Yöre insanının âdeti olan kış vakti hal hatır sorma için akrabasına giden Maria ile Selim orada tanışırlar. Evlenmek icâp eder, Selim’in sevgisi o kadar kuvvetlidir ki kızın hatrı için vaftiz olur. Tüccarlığı bırakıp orada güzel eşi Maria ile yaşamaya karar verirler. Vaftiznâmesindeki bilgilere göre, Selim o vakitler 24 yaşında idi, Gheorghe ismiyle vaftiz edilen Selim, o kadar yakışıklı ve temiz kalpliydi ki elinden her iş geliyordu. Ailelerin karşı çıkmalarına rağmen 23 Nisan 1844 günü hayatlarını birleştirdiler. Maria'ya çeyiz hediyesi olarak Boğdan yolu üzerinde bir arazi alıp han yaptıran Gheorghe peşinden baba olur ve kızları Dobra doğar.
Papaz Mihai Stanescu'ya göre türbeye Manavın haçı isminin verilmesi iki sebebi vardır; türbeyi yaptıran Papaz Costache Dinu Cârjanın damadı ile Gheorghe'nin kayınbiraderi Ionita Cârjan. Haç üzerinde "Bir Manav daha göklere gitti, bir Manav gider bir Manav gelir" yazılıdır. Kuzeydeki sütunlarda çocuklarının ismi yazılıdır.
*Ek not : Bulgaristan veya Romanya'da Anadolu'dan Gelen Tüccar veya Müslüman Türke Manav veya Manaf adı verilir.
Türk dil kurulumu Manav Türkü terimini şu şekilde açıklıyor : Balkanlardan göç etmiş, genellikle Marmara bölgesinde yaşayan bir topluluk, Yerli halk.