Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

GÖZLERİN DOKUNDUĞU
Gözlerin gördüğünden üşüyor bedenim
Güneşler battı ufaktan
Şimdi ayaza kaldık
Sözlerin yankısı kaldı benden

GÖZLER KALBİN AYNASI
Kimseye diyemedim sensizliğimi
Dilimden önce gönlüm sustu
Kırık dökük cümleleri içime biriktirdim
Yanlızlığımı dinledim bir başıma

GÜLÜM
Var olsan da bir olmasan da
Artık mevsimde görünüyor
Acı, hüzün
Bulutlar ağladıkça

GÜN BATIMI
Gün batımı gibi kıpkızılsın
Baktıracak kadar alımlı
Bir o kadar da güzel

Şimdi baktığım yerde olmasan bile

GÜNE BİR SÖZ DÜŞTÜ


Kalbimin ritmini değiştiren bir gülüşün var, bir de ince belin nasıl sevmeyeyim senin endamını

GÜN EKSİLMESİN
Ne geçen zamana hükmüm geçer
Ne anılar unutulur
Ne de ahkâm kesilir
Gelip giden zamana

GÜNEŞ
Koklayıp sarmalamak ister
Dokunmak ister
Öpmek ister hiç sussuz kalır mı,
Hangi çiçek güneşini görmeden yaşar ki

GÜZ
Ve güz geldi tüm hüznüyle
Dünya güneşli günleri yitiriyor usul usul.
İnsanın içini ürperten telaşlı bir seferi var bulutların
Göğün maviliğinde bulutlar hazırlanıyor
Yağmur ha yağdı yağacak

GÜZ GÜLLERİ
Seni gördüğüm zaman
Şiirler söylenir içimde
Güz güller açılır
Elimde değil gözlerim arar seni

HABERİN OLSUN
Memleket yanıyor,
Esma memleket yanıyor!
Dağ taş demeden alev sarmış,
Serçeler ağaçsız kalmış.