Yücel Özkü Şiirleri - Şair Yücel Özkü

HÜZÜN ESİYOR
İçimde hüzünler esiyor
Mevsim sonbahar
Her yanımı sarıyor hüzünlü efkâr
Göçmen turnalar gibi gittin

HÜZÜNLÜ BİR BALKAN GÜLÜ
Bir gül gördüm
Bir de güller gülü Dimitrina
Bağrıma değdi geçmedi öyle
Gönlüme düştü Sofya'dan

HÜZÜN YAĞIYOR BUGÜN
Sana serhat şehrinde yazıyorum
Hüzünlü bir sonbahar yağmurunda
Yüreğim parça parça düşüyor satır aralarına
Kelimeler bu sonbaharda hüzünlü

İNCİLER
Bir beyaz kağıt var
Bir de onu yazan kalem
Ve yürekten dökülür inci diye
Kimi sevgi

İNCİ TANESİ
İnci yazarım sana her gece
Ay düşer pencereme sessizce
Yel dokunur zülüflerine bensiz
İnci dökülür her geceye sensiz

İNSANLIK ÖLÜYOR
İnsanlık öldü mü dedim
Dedi ki hergün diri diri ölüyoruz
Ekranlarda haber diye geçiyoruz
Dünya böyle olunca

IRAK
Tarif edemem bir bakışta
Telli turnalar gibi uçarı
Nazlı tutumuyla beklenmedik
Aydan düşmüş bir lavinya gibi

KAÇAĞIM
Ben bir sevda kaçağıyım
Doğduğumdan beri yoldayım
Kendimden biliyorum bunu
Ruhum bende kendini arar

KALAKALMAK
Bak şu feleğin işine canım
Bilinmez diyarlarda kalakaldık
Gönlümüz yaban eller sardı
Bakakalmak nasıl bir iş

KALEMİM YAZAR
Sensiz güzleri yazdım
Senli sevdalar artık hüzün eker
Her satırda aslında seni yazdım
Herkes anladı seni sevdiğimi