"şunları bir araya toplayayım.
Bir güzel muhabbet edelim" diye düşündüm.
Mutfak işinden de anlarım.
Donattım sofrayı.
Bayağı uğraştım.
Hepsinin, ayrı ayrı ne
yemekten, ne içmekten
hoşlandığını iyi bilirim.
Bayağı da para gitti.
Birinin yediğini öbürü yemez.
Ötekinin içtiğini beriki içmez.
Dört kişilik sofra kurdum.
Mumları da yaktım.
Bak hepsi, Erick Satie severdi.
Hatırladım.
Müziği de ayarladım.
Geldiler.
20 yaşında ben,
35 yaşımda ben,
40 yaşımda ben ve
bugünkü ben dördümüz.
Birden yirmi yaşımı, otuz beş yaşımın karşısına oturttum.
Kırk yaşımın karşısına da, ben geçtim.
Yirmi yaşım, otuz beş yaşımı tutucu buldu.
Kırk yaşım ikisinin de salak olduğunu söyledi.
Yatıştırayım dedim.
"Sen karışma moruk" dediler. Büyük hır çıktı.
Komşular alttan üstten duvarlara vurdular.
Yirmi yaşım kırk yaşıma bardak attı.
Evin de içine ettiler.
Bende kabahat.
Ne çağırıyorsun tanımadığın adamları evine...
Şiiri Değerlendir
Baban bakan olacakta ekmek paran olmayacak.Elinle para sayamazsın ki para sayma makinen olur.Can Yücelin fotoğraf makinesi varmış.
Turistlere gezdirdiği müzelerin birinde Can Yüceli sergilemek lazım.Nesli tükenmiş adam.
Bir kaynağa dayanarak mı değildir diyorsunuz, merak ettim.
Teşekkürler.
Bu şiir Ali Poyrazogluna na ait köşe yazısıdır. Kitabında da yer almaktadır. Can Yücel e ait değildir. Can Yücel in vefatından yıllar sonra yazılmış bir yazinin ona ait olma imkanı yok. Yanılmıyorsam yazım yılı 2011 dır. Sabah gazetesinde yazmıştı bu yazıyı. Kitabından da bulabilirsiniz. Google da sorsanız bulabilirsiniz bu yazdığım bilgilere.
TÜM YORUMLAR (5)