Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Baharı bekleyen güzün,
Dili lal olur gündüzün,
Yine sensiz akşamdayım,
Efkâr basar çöker hüzün.

Güneşi savar doruklar,

Yine yeşillendi gönlümün dağı,
Gül domurmuş bizim elde gidelim.
Çözüldü dilimin çözüldü bağı,
Ahu gözlüm durma gelde gidelim.

Gökyüzünde katar katar turnası,

Bre dinleyin beylerim
Ergenler erip otursun
İki susar bir söylerim
Yayını gerip otursun

Kartala kanat süreni

Kimin devresisin kimin tertibi,
İlim el vermiyor yaşına senin.
İnsan öğütürsün değirmen gibi,
Kimler av olmadı taşına senin.

Kimine bey dersin kimine paşam,

Ülkü törelenmez çürük çiğitle,
Duruşu Türk olan öz gerek bize.
Kara yer üstünde yağız yiğitle,
Yoruşu Türk olan kız gerek bize.

Obada oymakta budunda ilde,

Ben vatanı vatan beni kucaklar,
Uzanıp koynunda kalasım geldi.
Şen kalsın obamız tütsün ocaklar,
Uğruna gönüllü solasım geldi.

Bir güzel muştuya sardım selamı,

Gönlüme liman yaşım bir düş ile savaşım
Gözüm kirpiğim kaşım mutluluğa davetim,
Bir sevdadır kıymetim; kıymetim yetim oğlan.

Leyli güzeller şahı derde düşür ahı
Bey kızının günahı bal katılmış şerbetim,

Od düşerken derme çatma evlere
Bazen hasret bazen keder yiğidim
Lanet olsun yamyamlara devlere
Helallik verir mi ne der yiğidim

Ne sirklerde ne aynada kaş alır

Kuzgun vurup yavrusunu yitiren
Döner döner kuzusuna meleşir
Dört mevsimi bir araya getiren
Döner döner kuzusuna meleşir

Öz canını inzivada ezenler

Bahar gibi bir sevgiye adanan
Ne kaldı hazana yaz geldi geçti
Gül açtıkça dallarından budanan
Ne kaldı hazana yaz geldi geçti

Sen mey iken çektirilen çileydim