Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Derinleşmiş kabuk tutmaz irinde,
Bıçak döner helvacının kirinde.
Siyasetin fitilinin ucundan,
Düşen ateş iz bırakır derinde.

Ne milletten yana ne fırkalanır,

Kaşıdıkça kanayan oynadığım siğili
İster miş’li zaman say ister isen di’li
Belki gelecek zaman sonu zorlu bir tünel
Her taşı yontulanmış yanağında şarapnel
Soyunmuş sözcüklerle koyduğumuz son tanı
Mutlak çöker her çatı bel verirken hezanı

Dinle bre dinle densiz soytarı
Tavuğa ses veren bir avuç darı
Ne hainler gördük yağı maşası
Yağdı bir yerine yağdı mart karı

Zamane düdüğü boşa takırdar

Şu vatanın bağrında günlük hain ürerken
Dolma kafalı biri destan istemiş benden
Kırmadık hatırını ilk bölümde pay verdik
Binlerce yıl kat edip başlayarak Âdem’den

İsteğine bakarak canlandırdık resmini

Ben bir işçi arıyım ne erkeğim ne dişi
Beyimden emir alıp gezerim çiçek çiçek
Tamirattan kalaya yaparım türlü işi
Var mıdır şu âlemde benden tatlı bir böcek

Ben kraliçe arıyım beyler üstü bir beyim

Bir zaman ne idin ne oldu sana,
Kovanda kışlayan bala dönmüşsün.
Açmadan koklanan goncaydın ama
Meyvesi derilmiş dala dönmüşsün.

Nerde kaldı keklik gibi sekişin,

Gün ışığı bir sevda gönlümde gül kızılı,
Eğilmiş başağından dermeye niyet ister.
Her danenin içinde pembe düşler yazılı,
El vurup okumaya kuşkusuz diyet ister.

Ah ile dolanan gün, dertlenen çile dağı

Sarılmış saçları dans eder yelde,
Bir emlik kuzusu nazlı bir sülün;
Ne yanar ne söner ne durur elde.

Mor düşlere katık eder cemalin,
Dilde ezber gözde bir nazar taşı;

Gönül divanında zay oldu aklım,
Esaret azaptan ya beter ise.
Sunayım kendine şan ile şahlık,
Düzensiz mızrapsız tel öter ise.

Eğlendi bir zaman bulak başında,

Havası Eşkıya Dağlar

Dere tepe bayır bucak,
Obalarda yanan ocak,
Hasretime çimen olmuş;
Yaylasında kucak kucak.