Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Vuruldukça düşe yazdım ismini
Fay benim fayımdır hasretim gibi
Yorumlarken bir güzelin resmini
Say benim sayımdır hasretim gibi

Yel eğlerken harmanlanıp öpüşen

Obamız sekiz hane,
Bir kız sevdim divane.
Al götür beni diyor,
Ne söylesem bahane.

Hay maşallah maşallah,

Kışlanın önünden gelip geçenler,
Sorun benim sevdiğimi hoş mudur?
Kurumaz mendilim umman ıslanır,
Yüreği kavrulmuş gözü yaş mıdır?

Ben ona arzuydum o bana kamber,

Sığmıyor tarife ciğer acısı,
Sessiz alaz ile yanar yüreğim.
İçten içe göynür vurur sancısı,
İnceden inceye kanar yüreğim.

Bulunsaydı herbir derdin şifası,

Her damlası altın şifaya niyet,
Kimine tadımlık kimine diyet.
Tüketenden gelmiyorsa şikâyet,
Biliniz ki bu bal Koru’nun balı.

Ovada başkadır yaylada başka,

Kanı renksiz aklı kayıp zevatın,
Boynuna zincirli tasma takmalı.
Namusunu pazar eden gavatın,
Aslı nedir kimliğine bakmalı.

İngiliz önünden artan mezenin,

Aslımızdan gocunanlar
Gocunmanız vız geliyor
Meraya salınan paytak
Ördek gidip kaz geliyor

Ekşayranın tortusundan

Şeytanla koklaşıp şeytanla yatan
Türklüğün düşmanı irecep kılı
Tükürsen yüzüne yalayıp yutan
Türklüğün düşmanı irecep kılı

Damardan özürlü kafadan sıyrık

Baharımı kara kışa döndürdü,
Dengesi bozulan mevsimler şaşkın.
Ayaz vurdu hevesimi söndürdü,
Hazanı görmeyen dal olmaz ışkın.

Ayva çiçek döktü hani yaz nerde,

Dünya ne şinanay ne de dümbelek,
Kendi kaderine kırıldı Şahan.
Boz bulanık idi duruldu Şahan;
Nerde hayat dokuz renkli kelebek.

Ne cemre bıraktı ne bahar kaldı,