Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Kendi lisanıyla kendi beslenir
Zor güne anıktır doğanın dili
Ya güzellik ya gam ile süslenir
Her sese kanıktır doğanın dili

Kara bulut kabarıp da taşarken

Kanımın sahibi ey benim babam,
Sen asker ol ben yetimi oynayım.
Var olmasın bir oyuncak arabam,
Sen asker ol ben yetimi oynayım.

Bayramlarda eğilse de başımız,

Mor hayalin mavi düşün tanığı,
Ne olur bir kere duy beni beni.
Göveren dertlerin gönül yanığı,
Döndürür kendine oy beni beni.

Gözesi soğulmaz kurnasın ama,

Kan üfürür fırtına dağlar yanar fay çöker
Aklı sarhoş çobanın geviş çalar buğuru
Söz kesimi gereği başıma döner cihan
Nuru söner yıldızın gün kararır ay çöker

Uyuz tayın üstünde harap kaleler aşan

Elveda Marmara elveda çırpınan deniz
Elveda martılar elveda avına sarılan kuşa
Elveda elveda gönlümü emziren Avşa
Elveda kargülü elveda ey ince sızı
Elveda karayazı elveda mavi alazlı ihtiras
Elveda mührü kırmızı berat

Vuslat kapısını ayrık görünce,
Turnalar selamsız indi diyorlar.
Mühürlü nameyi yanık verince,
Bülbülün payını yendi diyorlar.

Sazlı gölde düşlediğin yaşamla,

Bre ürkütmüş kansızı
Bir topuklu delikanlı
Gölden avlayıp nimeti
Yer topuklu delikanlı

Koyunu çeker kasaba

Kanımızdan beslenen ipsiz dümen dönerken
Kaçıncı kez doğuşun kaç kez öldün oy oğul
Kalktı altın kadehler onca ocak sönerken
Yaktığımız meşale donup kaldı toy oğul

Güneşin yorgunluğu karanlığa yağarken

Aynalara diz vurduran cemali,
Düşlerde içilen meye benziyor,
Gülün imrencesi perişan hali,
On dördüne giren aya benziyor.

Başı bulut gönlü sevda dümeni,

Gül bahtında sır olur mu nedensiz,
Ser düşünü muammaya yol eyle.
Gecelere ne nur yağar ne de siz,
Ya bir selam gönder ya da el eyle.

İstersen kirpiğin sineme batır,