Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Yıllar yılı yüreğimi kemiren
Unutulmaz bir acı
Kırk beş günlük sürece
Kırk beş günlük bekleyiş
Kırk beş günlük bir umuttu ilacı
Heyhat…

Gönül Ne Dilersin Bu Divaneden

Gönül ne dilersin bu divaneden,
Bahtına bir ömür el vermedim mi?
Sıyırıp varımı her bahaneden,
Aşk oduna hibe dal vermedim mi?

Feleğin üstüne kulun vurduğu,
Kaderden karadır boynu bükükler.
Özüyle beslenen kuğu gölünden,
Çekilen kuradır boynu bükükler.

Teninden canını alsan idamla,

Hayali derindir puslu gözlerin,
Erer mi kemale gönül yanmadan.
Dört mevsim içinde ay üçer üçer,
Uçar mı kelebek kış uyanmadan.

Yaşamın anlamı değil nafile,

Çelik olmaz bakırdan balyozdan döner murcu,
Yağmur çiğner yel döver dama düşen pabucu.

Kimi sağır kimi kör kimi lâl kimi şaşı,
Kimi şöhret peşinde kimi kandil savaşı.
Er dediğin er kalır sır kalır vermez başı;

Öğretmen

Dinimiz ilime vermiş çok önem
Âdem zamanında vardı öğretmen
Çocuk iken cahil idim o dönem
Bana birçok bilgi verdi öğretmen… ……….Âşık Gürkan

Neşeli de elin kızı neşeli,
Ateşinde çiğ yumurta pişeli,
Taze iken büyük yemin etmişti;
Bir hoş olmuş göğüsleri şişeli.

Nefes verse miski amber kokulu,

LEBDEĞMEZ

Sen ne yorgun düştün nede usandın
Haylazlığı saydın kâr deli gönül
Yeter diye uslanırdın dururdun
Olsa idi sende ar deli gönül................Âşık Gürkani

Şu dünyanın adaleti,
Kimine taç kim âleti,
Başımın sarma belası,
Bir ejderha hayaleti.

Başköşeden tapu alan,

Miskinin gönlüne girdiğim zaman,
Taptuk kapısında kula dönmüşüm.
Çiğ iken pişerek Yunus misali,
Tanrı’yla söyleşen dile dönmüşüm.

Nesimi’de yanan kor ateş iken,