Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Adı yok gecenin ıssız ve derin
Derin düşüncelere gebe hareketsiz gölgeler
Gölgesiz yıldızlar, hava serin
Serinlemez bir türlü alev alev yüreğim
Yüreğimi okşayan: Gelinliğini giyinen
Giyinse de cilvesine boyun eğmiş kaderin

Su
Yandı,
Yürekler
İçip kandı.
Kanı kanımca,
Bir bebek uyandı,

Çanağında Türk’ün aşı
Bozuluyorsun irecep
Nerene vurdular taşı
Sızılıyorsun irecep

Hamamdaki bit misali

Ata yurdum-Tanrı dağım-Yağıdaki Türkistan
Bengi Turan-Öksüz kalmış-Şuracıkta bir diyar
Asil kurdum-Gök bayrağım-Doğudaki Türkistan
Tuğ kaldıran-Kurşun almış-Bin belayı bir sayar

Türkmen eli-Sıla Kerkük-Kurdu boğulan bora

Gönülde sevdasın maziden kalan,
Seni lüzumsuzdan sayan utansın.
Sendedir gençliğim ey Hasanoğlan,
Severken sevdadan cayan utansın.

Yıllar sonra hasretini çekerek,

Göç tutmaz yaylalar kır yonca değil,
Su vermez susuza oy Karacoğlan.
Ötmüyor bülbüller gül gonca değil,
Her kaş bir kirpiğe yay Karacoğlan.

Dağıldı obası Türkmen elinin,

Âleme nizam için titretirken cihanı
Elinde kalan maşa Türk’ün son imtihanı

Yüz yılları deviren vazgeçilmez bir bela
Doksan dokuz hainin yüzü buna müptela

Onaylı düşmanlık asırlık miras,
Anguttan hatırlı kazınız var mı?
Nedir bu kindarlık ne bu ihtiras,
Daha bundan gayri cazınız var mı?

Üstü ayran altı şarap masalar,

Yalansın

Duydum ki yüreğin incinmiş yine,
Kahrolup kendine gelemeyesin.
Canım dediklerin kanlı yaş olsun,
Çağlasın gözünden silemeyesin.

Türk cihana teşrif edenden beri
Nankörlerin kralını görmüştür
Ulu Atatürk’le Cengiz Han gibi
Nicesinin defterini dürmüştür

Dost tutmayız asla çürüğü hamı