Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Yıllardır kanayan yaramız ihmal,
Sana köylü desem çıban gücenir.
Doğalgazın yoksa kömürün ithal,
Sana köylü desem soban gücenir.

Yufka arasına omaç mı dürdün,

İNCİTMEZ

Ben şairi merhametli bilirim
Hakkın yarattığı canı incitmez
Nefsine sahiptir diline hâkim
Hayatında bir insanı incitmez… …….Âşık Gürkan

Yâr Yanımda Olmayınca (Go Vat-Kamboçya)

Bir gün murad almayanın dili lâldır hâl perişan,
Hem dertlidir hem divane zindan olur bütün cihan.
Gülmek benim neyime ki; yâr yanımda olmayınca.

SÖZÜ KAÇIRMA

Dinle deli gönül ahu zarımı
Çoğa talip olup azı kaçırma
Eşikte çürümek yiğit kârı mı?
Bahar da tükendi yazı kaçırma...........Osman Öcal

Be hey gafil bu ne haldir,
Göz kestirir alan eldir,
Boynunda ip altına at;
Yaz kenara tebligattır.

Yenen nane iz bırakır,

Akıl düşünden yoksun ziyan var dimağlarda;
Sis kondurmuş karanlık omzuma konan yüke.
Dört yanım kahpe dünya sinsi sinsi çağlar da,
Taşkın akan nehirler can suyu vermez köke.
Makamsız türküleri sineme çeke çeke,
Kan tomurcuklarını açar gördüm dağlarda.

Özümüzde aleviyle közlenen,
Bir düşünün esasıdır özlenen.
Birlik kapısına vurulan kilit
Yıllar yılı yaşanılan, izlenen.

Bir bedene tâbi ey yiğit kişi,

Gülbağında yetiştirip baldıran,
Kokusunu yayanlara aşk olsun!
Musalladan cenazeni kaldıran,
Hercaîye uyanlara aşk olsun!

En yüce duygunun gönül ikrarı,

Şamdana benzeyen ey güzel kadın,
Göğsünün üstünde yanan nar mıdır?
Cemalin ay mıdır gözlerin yıldız,
Kızarmış zülüfler kehribar mıdır?

Saçların omzunda gezinen yumak,

Sözü helva olanda ne şart tutar ne yemin,
Ar zinciri zorlarken altında çatlar zemin.

En ucube duygunun şafağından bal toplar,
Yeni nesil yeni kan her hasatta mal toplar.