Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Ben Türkmen’im

Kürt diyor ki süreyim,
Zurna benim zırt benim.
Bulmadım ki vereyim,
Tapu benim yurt benim.

Davanın Adamı(!)

Oturdum hesaba, şöyle biriyle
Davanın adamı adama benzer!
Her yeri dağıtır, dilin kiriyle
Davanın adamı adama benzer!

İLK SÖZ


Muhabbet bağından yiyip üzümü,
Yıldızlar toplayıp serdik bir kere.
Güldürdü kavlimden ol Hak yüzümü,

******Ozanlar Grubu Atışması*******

*******ozanlar grubu atışma*******
Beni dinlesinler bütün aşıklar
Gönülden gönüle yol yapalımmı
Sevgi bahcesinden çiçek toplayıp

Kuru Kalabalık(Bauk Than- Birmanya)

Öyle kuru kalabalık,
Yaşar gider alık alık;
Böyle balık olur sazan.

Hayalde Saadet 7.Mektup

Dağlar pare pare, kar eyler kışın
Mecnuna yol veren, belin mi yoktur?
Har alıp yanmaya, uygundur yaşın
Ömrünü vakfeden, delin mi yoktur?

Çağrı

Dinleyin gardaşlar dinleyin hele,
Vatana sevdamız naz olmamalı.
Haykırın bu aşkı getirin dile,
Kurdun kılavuzu kaz olmamalı.

Yorgunum Hocam

Hasta bedenimi ayak taşımaz
Beni mazur görün yorgunum hocam
Kelin tırnağı yok başın kaşımaz
Perişan haldeyim durgunum hocam.......Leyla İnan

DİYORLAR


İster eşarp deyin isterse türban
Bizim oralarda örtü diyorlar
Adı ne olursa olsun be kurban

Ömrümü zay eden gönül dümeni,
Bırak bir limana bırak git beni.
Sürünür peşinde bu yorgun gemi,
Bırak bir limana bırak git beni.

Esen hazan yeli ruhumu yalar,