Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Bilen Bilir Evi Barkı Bucağı

Bilen bilir evi barkı bucağı,
Anayurt kokulu baba ocağı,
Bağrına beleyen ana kucağı;
***Abdalınam Koru yürüsün namın,

Ödüle boğulup mutlu gününde,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.
Bir seher vaktiydi eşik önünde,
Bizim köyün adaleti dul kaldı.

Köyde birinciydi kirpiği kaşı,

KÂR DERİM


Üç sevdiğin şeyin nedir sorarsan
Ana derim baba derim yâr derim
Bundan başka daha neyi seversin

Zamanın yüzkarası şu kokuşmuş siyaset,
Semerin kaşı kırık dikiş tutmaz palanda.
Teminatsız teminat alkışlanan necaset,
Boğazlamış namusu sınırı yok yalanda.
Pohpohçuluk başa taç el davulu çalanda,
Cünüp olan yalaka basın salda bir ceset;

Koru’nun Dağlarında

Koru’nun dağlarında,
Gül biter bağlarında.
Bir güzele vuruldum,
İlk gençlik çağlarında.

Bu küllükte gelen giden eşinir,
Biri var ki tırnağını doldurur.
Tozkoparan tosun gibi şişinir,
Buharı burnunda soluyup durur.

Doyuma sarılır şekerde balda,

Dışoğuzların Gâver Hanlığına Karşı Köreşi (Gülce- Buluşma) Türkmenistan Derlemesi

Ural dağları
Tarihin gizemli girdabında;
Nice can sakladı bedeninde,
Ne savaşlar gördü,nice han yedi.

Bir Yanım 3

Bir yanımda asalaklar yol aldı,
Bir yanımda kovan da yok atan da.
Bir yanımda millet uykuya daldı,
Bir yanımda ikaz da yok çatan da.

Kara hanın kapısından girende,
Babadan iş anamızdan aş geldi.
Toz yuttuğum bahtı kara trende,
Kısmetimiz dolu gitti boş geldi.

Kuş tüyüyle yastıklarken baharı,

Gök Bayrağa

İstikbale kut
Erliğimin ülküsü,
Mutlanacaksın
Mavi göğün gök süsü.