Osman Öcal Şiirleri - Şair Osman Öcal

Vefasız

Endamı kar gülü ey nazlı canan,
Perdelense gizim yanar vefasız.
Hayat bir busedir bedene konan,
Yaz tüterken güzüm yanar vefasız.

SENİNDİR

El kaldırdık dua ettik camide
Yaptığımız bütün dilek senindir
Adını söyledik andık hemide
Bir bükülmez varsa bilek senindir… ….Âşık gürkani

Hayalde Saadet 13.Mektup

Vurdun yüreğimi, can siperinden
Dikişi dökülen, çula döndürdün.
Her dem kan akıttın, gelir derinden
Dibi bulunmayan, göle döndürdün.

Hayalde Saadet 8.Mektup

Yanıp kavrulmuşum, odunda senin
Kaldırıp başını, bakamıyorsun.
Odunun, ocağın yok mudur senin?
Saklarsın namemi, yakamıyorsun.

KÖYLÜ GÜZELİ

Takmış helkesini geliyor suya
Gün düşmüş yüzüne okunur teni
Kız kurban olayım sendeki boya
İstetsem babandan verir mi seni?

Dünya seyirciydi, Rus senden yana;
Kesmek istediniz Türkün soyunu.
Hocalı boyandı al kızıl kana,
Unutma ermeni unutma bunu!

Bin dokuz yüz doksan iki yılının,

Çirkinin Koynunda Uyumaz Güzel (ANTONİM’Lİ ŞİİR)

İster yaz mevsimi ister kış olsun,
Varını yoğunu döksün bu kalem.
Kirpik kuru ise gözün yaş olsun,
Gerçeği sahteden söksün bu kalem.

Direniş (PANTOUM-MALEZYA KÖKENLİ)

Dik duramayan baş batar kumula
O nasıl direniş o nasıl çile
O ne azim öyle masum ve haklı
Yürekler ıslanmış sokaklar kırgın

Bacıma

Nice dertler gördük farklı biçimde,
Her kalıba derman uymuyor bacım.
Amansız bir hicran sürgün içimde,
Felek kahpelikten caymıyor bacım.

Bir Manda (GÜLCE-ÜÇGEN)

Bir
Zaman
Bir manda
Yığar göle