Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Bütün çabam, kimseye muhtaç olmadan yaşamak. Bütün umudum kendimde.

Montaigne

Kusur, görenindir.

Yeni bir zaman, yeni bir heyecan…
Bir sıçrayış
Yeni bir evre, yeni bir seviye…

Berrak ırmaklar gibi
Sıcacık,
Uzaklarda, yan yana,
Kol kola, omuz omuza…

Hayatın tüm katmanlarında
Gecesiyle gündüzüyle
Kilitlenmişliklerle
İyiye güzele

Ve yaşayarak sonbaharı
Özlemleriyle ilkbaharın
ulvî sevdaların

Yolcuyuz
Gidiciyiz
Geçiciyiz
Kalınır seninle…

Açlık
Yokluk
Dert, çile
Aşılır seninle…

Dört nala koşan atlar gibi
Seviş benimle…

“Şu An Türkiye’nin En Güvenilir Yerlerinden Biri İstanbul’dur”

Prof. Dr. Şener Üşümezsoy

“- Zekâca kimseden aşağı değildi. Tertemiz, billur gibi bir ruhu vardı. Asil heyecanları olan bir insandı. Ama hiçbir şey yapmadı.

-Niçin? Ne yüzünden?

-Ne yüzünden mi?..Oblomovluk!”

Düşünmekten kendini alıkoyamayan, ancak uygulamaya gelince bahaneler uydurup sıyrılan İlya İlyiç Oblomov’un varoluş trajedisini okurken kurtarıcının hep “aşk” olabileceğini düşündüm. Oblomov’un Olgayla tanıştığı bölüm bu yüzden çok heyecanlandırdı beni. Fakat Oblomov’un hali birini sevmesine izin vermiyordu. Sevmeye bile üşeniyordu. Bağlılık, sorumluluk, fedakarlık; bunlar onun lügatında yoktu. Bu nedenle Oblomov Olga hikayesi “Aşk hayat bulacaksa şefkatle yetinmez, onun için bir şey yapmak gerekir” sözüyle noktalandı. Ölü toprağını aşk da atamadı İlya İlyiç’in üzerinden.


-Alıntı

Yarınlar yorgun ve bezgin insanlara değil, rahatlarını terk edebilen gayretli insanlara aittir.

Cicero

Ey Hatice! Ben fakirdim; Allah beni seninle zengin kıldı.

Hz. Muhammed

Susadım… Sensedim…

Sen nasılsın?

Kırıcı olmadan konuşun, savunmaya geçmeden önce dinleyin ve her zaman rakibinizi onurunu koruyarak bırakın.


T. D. Jakes

Birinden kötü bir söz işitirsen sessiz kal, kendi vicdanı rahat bırakmasın o kişiyi…

Tolstoy