Kültür Sanat Edebiyat Şiir

Şu köseden dönünce karşına cıkacak olan camiiden Sağ tarafına hafiften dön.

Şarrrappp

Van gölü canafarı burda güneşleniyormuş:Pp

Kardeşi katil olan adam.

Bazen her şeye deydiğini bilmenizi isterim

Arjantin'i seviyorum,tangoyu asla.

Ben yalnızım, kaderim bu benim,
Dünüm yok, bugünüm yok, yarınım olmayacak.
Ben yalnızım, derdim çok benim,
Alıp başımı gitsem ne fayda yalnızlık her yerde.

Ben yalnızım, geceler bile yanımda değil,
Uykularda bile kimse yok yanımda.
Ben yalnızım, sabahlarımı sorma gitsin,
Sabahın güneşi bile yok penceremde.

Ben yalnızlım, sevgi olsa ne değişir,
Yanımda kimse olmadıkça sevmek neye yarar.
Ben yalnızım, bir yağmur damlası bile yok yanaklarımı ıslatan,
Yanaklarımı ıslatmadıktan sonra yağmur neye yarar.

Hani bir rüzgar eser ya saçları dalgalandıran,
Benim saçlarım bile yalnız, rüzgarı olmayan,
Hani insan yaşamak için nefes alır ya boğazdan,
Benim boğazım bile yalnız, nefesi olmayan...

beni de orada severler biraz
gastritim olsa azmaz, o kadarlar
bu omzumu çok silktim akşamdan
beni orada hatırlarlar biraz

sen olsan sarsılırdın ben de sarsıldım
beni orada bir karanlıklarla bırakırlar
yaprakların ordan kara boyalarla bir yağmur
beni tentelere alıştırırlar sevinçli,
kuru üzümlere ve beklemeklere.

bir g3 piyade tüfek kadar soğukum biraz
soğuk çok severim bilirsin, belki tek onu.
konuşmak çok üzdükçe ağzımda uyuyan oku.

26. kattan bir çarşafın katıl katıl katladığı
bulaşıksı kısık o tırmık rüzgârla
dudağımı kestiğimi unutturur bıyık
bot boyamdan silinirken bu buz.

en önde gidenin takılmaya fırsatı yoktur
böğürtülere sanılır belki, piçotlarına.
sonra yine o yağmurdan başlar bir tane
o kanser filmler süzülür yarıklardan
yağmur derim, yağmur, yağmur,

yağmuru komuturum arka odamdan.
o konutları komut komut komuturum
oysa komutan da kötü
oturumu üstlenmek de.
kalan sadece stratejisizlik biraz
biraz atresimleri ve buruşukluk
ağaçlara sığamamak biraz.
bir şeyi biraz çok sevmek ve gömmek
ellerini toprağa batırarak.

(...)

dinleme, bak, bakır bakır bak,
On Dakika Ara'dan elimde bir bıçak,
sırtımda bıçaklarla döndüm.
makinist öldü, gençtim sahneye)

Seyislere sonunu getiren bir at
Kapalı kamyonda sırtı dönük
Otoban sesiyle büyüdü zız zız

Dişinde yeni çiçek, iyiniyet bir at bu
Ama biraz katil, ben biliyorum
Koşarsa biri yeniden adlandırılır
Koşar o, atın biri değil çünkü.
Yeni bir çiklet gibi sever denizi
Çiğnedikçe yalnızlığını hatırlar, o suyu.
Gök olup gürleyesinin gelmediği anlarda
Bir katotoparkın akşamüstü kimsizliği olur.
Deniz der tüyleri kabararak, çok büyük,
Çok, beni boğup burnumdan getirirken suyunu.

Budur böyle At, dirilir, ki kim bilmez ki
Böyle Atlar yorgun bir durumdur
İyice eskir ki çatlasın karnı
Bilir ki o karın bir gün yarılır
Bir son yokuşa acıkır Böyle At
Çıka çıka açık kalır karnı
Kurtçuklar çıkar, ki çok küçüktür onlar
Bu yüzden çukludurlar, ok çocuklu.

(...)

Yeter ki der ki o, terli terli der ki,
Bağlantısız şeyleri kendimle hatırlarım,
Kendimi yalıtmalıyım yayım
Dayanıklı malıyım kanımın
Dur dur ak dur dur ak arım
Kendinden kurutul bir güneş ölüsünde
Saçsızlaş da çarp kendini duvara
Çarp bir atlet çenesini kendin yaparak.

Der, der o, der ki sonunda,
Geminden boşalır her gemim.
Gömdüğüm her bulut gibi öyle,
Bahsetmemek isterdim
Gösterenlerin gösteremeyeceği bir şey olarak.

Bir şey bir şey bir şeyler olarak
Sondaj biter sonra hatasıyla.
Seyis ölür At dirilir
Bir kap idrar içer
Atılır arar kamyonunu.

Bir Yılmaz Erdoğan eseridir.

Kıslar için sülenir.


-Ceylanım benim- gibi