Şehirlerin Nefesi terimi Demlenmiş Şiirler tarafından 30.09.2025 tarihinde eklendi
Çanakkale’nin nefesi...Denizin iki kıtayı birleştirdiği yerde başlar. Rüzgâr, Gelibolu sırtlarında bir zamanlar susmuş ama unutulmamış cümleleri taşır. Her taş, bir tanıktır burada. Her dalga, bir hatırayı kıyıya bırakır. Toprak, sadece bedenleri değil, birlikte kalabilmenin izlerini saklar. Çanakkale’nin nefesi, savaşın değil, dayanışmanın şiiridir. Bir milletin sessizce birbirine yaslandığı ve zamanın bile eğildiği bir direniştir.
Ayvalık’ın nefesi, zeytin dallarının gölgesinde başlar rüzgâr, eski taş evlerin duvarlarına birlikte yaşanmış zamanları işler. Deniz, sabahları tuzla değil, umutla yıkanır burada. Her dalga, bir dostluğu taşır ve her sokak, birlikte kurulan sofraların yankısıdır. Ayvalık’ın nefesi, birlikte kalabilmenin şiiridir.
Şehir, yaşayan bir organizma gibidir, biz onun hücreleriyiz.
Çay tarlasının sabah sisiyle başlar Rize’nin nefesi.Her yaprak, bir dua gibi toplanır;yağmur sessizce işler, yeşilin en koyu tenine.
Her şehir, kendi kalbinden çıkan bir nefes taşır.Kimi deniz kokar, kimi toprağında gül.Kimi de göçlerin sessizliğini taşır,kimi medeniyetlerin iziniŞehirlerin nefesi, yaşayanların kalbiyle atarPeki ya Sizin Şehrinizin kalp atışı nasıl?
Çanakkale’nin nefesi...
Denizin iki kıtayı birleştirdiği yerde başlar.
Rüzgâr, Gelibolu sırtlarında
bir zamanlar susmuş ama unutulmamış cümleleri taşır.
Her taş, bir tanıktır burada.
Her dalga, bir hatırayı kıyıya bırakır.
Toprak, sadece bedenleri değil,
birlikte kalabilmenin izlerini saklar.
Çanakkale’nin nefesi,
savaşın değil, dayanışmanın şiiridir.
Bir milletin sessizce birbirine yaslandığı
ve zamanın bile eğildiği bir direniştir.
Ayvalık’ın nefesi,
zeytin dallarının gölgesinde başlar
rüzgâr, eski taş evlerin duvarlarına
birlikte yaşanmış zamanları işler.
Deniz, sabahları tuzla değil,
umutla yıkanır burada.
Her dalga, bir dostluğu taşır
ve her sokak,
birlikte kurulan sofraların yankısıdır.
Ayvalık’ın nefesi,
birlikte kalabilmenin şiiridir.
Şehir, yaşayan bir organizma gibidir, biz onun hücreleriyiz.
Çay tarlasının sabah sisiyle başlar Rize’nin nefesi.
Her yaprak, bir dua gibi toplanır;
yağmur sessizce işler, yeşilin en koyu tenine.
Her şehir, kendi kalbinden çıkan bir nefes taşır.
Kimi deniz kokar, kimi toprağında gül.
Kimi de göçlerin sessizliğini taşır,
kimi medeniyetlerin izini
Şehirlerin nefesi, yaşayanların kalbiyle atar
Peki ya Sizin Şehrinizin kalp atışı nasıl?