Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Yaşı yetmişte olsa bebeden bebe,
Mal mülk para pula güvenme cebe,
Rezil olan insan ne bilir tövbe,
Her insan yaşının adamı değil.

Geniştir bu dünya bu kadarmı dar,

Denizler kurumaz dağlar yıkılmaz,
Ölenle ölünmez geri bakılmaz,
Yaram tazeleme kahir çekilmez,
Olan olmuş gayrı yarına bak sen.

Sağlık huzur varsa şükür de halim,

Bir acayip dünya yol geçen hanı,
Yaratan yüce hak seni ve beni,
Ne asıllar geldi geçti değildir yeni,
Herkes gelir gider dünya yol geçen hanı.

Kimi ağlar kimi güler neşeden,

Adam değil hepsi kafadan hasta,
İnsan diyemezsin bunlara usta,
Maraşta çorumda çoktur sivasta,
Her nereye gitsen yobaz doludur.

Tek bildiğim yobaz yoldan sapanlar,

Ali torunuyum Velidir babam,
Kardeşlik dostluktur en büyük çabam,
Senin gibi nankörle olmaz merhabam,
Seni gidi yezid ömer osmanın oğlu.

Asırlardır bunca zülme dayandık,

Kesti kurbanını koydu torbaya,
Hele bak şu kendini öven harbiye,
Benim sözüm ayrım yapan zorbaya,
Irk ayrımı yapan yezit utansın.

Gerçek bir müslüman varlıkla azmaz,

Babayı unutmuş anaya özen,
Nesil bir acayip ne bu gidişat düzen,
Varsın kızsın benim sözüme kızan,
Yenge deyin uzun saçlı erkeğe.

Ne beklersin uzun saçlı erkekten,

Çok zordur çekilmez dünyanın kahri,
Herkese bal börek banada zehri,
Akar gözüm yaşı andırır nehri,
Yeter artık dünya gelme üstüme.

Elimde kırıldı tutuğum dallar,

Sağlığımda kör şeytana tapanlar,
Zıkkım geber deyip nispet yapanlar,
Çok bilmişler nankör sazan lapinler,
Ben ölünce gram gram yediler.

Sözün bilmez nankör arsız adiler,

Yapacağını yapar şeytan erinmez,
Beş para etmezle adam yerinmez,
Ne gerek telaşa yarın görünmez,
Yarın ne olacak zaman gösterir.

Haktan gelir çile hali yamana,