Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Doğru olmak dürüst olmak hatamı,
Sen kimsinki çizeceksin rotamı,
Yalancıya bu şairin sitemi,
Batsın bu adalet bu düzen batsın.

Her zaman kuvvetli zayıfı vurur,

Uğrar isen nankörlerin köyüne,
Akıl almaz dünya keman yayına,
Gidersen zalimin huyu suyuna,
Bu Alemde senden iyisi olmaz.

Kimse sevmez seni doğru olursan,

Söz dinlemez çocuk çoluk torunlar,
Günden güne artar bitmez sorunlar,
Kâbus hayat umutsuzsa yarınlar,
Bu dünyaya neden geldim bilmemki.

Hiç kimseye yoktur kinim kibirim,

Hep kendini över aktan ak olur,
Durum belli söze ne gerek kalır,
Sıkışınca dar gününde yok olur,
Böyle de iki yüzlü insan olmaz ki.

Herkesden dost olmaz dostum demeyle,

Fakirlikden yoksulluktan arlanmam,
Dürüstlük gururum pekte zorlanmam,
Her parası olan adam değildir sanmam,
Gözüm gönlüm tokdur bu bana yeter.

Şükürdür bu günüme sanma naçarım,

Eşim dostum Varsa koşar parama,
Yoksa Eğer merhem olmaz yarama,
Helede bu çağda dürüst arama,
Üç kuruşa takla atan rezil çok.

Varsa paran pulun çoktur yârenler,

Cazibe gözleri aşkla yanıyor,
Göz göze gelince başım dönüyor,
Aşkın ızdırabı kalbe iniyor,
O güzele köle olasım geldi.

Mecnunum Leylayı çölde ararım,

Anlamadım ne çileli burunmuş,
Bacanakta suç yok burun sorunmuş,
Yak dedik ışığı ama erinmiş,
Nerden çıktı tuvaletin kapısı.

Ne zalimmiş tuvaletin kapısı,

Kıraçtır dağları soğuk suları,
Ölen öldü göçtü kalan sağları,
Viran olmuş bahçe bostan bağları,
Tokat Zile Çayır köyüm nerdesin.

Koyunlar melerdi kuzu melerdi,

Daha yeni çiçek açmış dalında,
Gezdirir aşığı sevda çölünde,
Bal damlıyor dudağında dilinde,
Taze ve tomurcuk güle kıyamam.

Ceylan gözlerini gözüme diker,