Veysel Şimşek Şiirleri - Şair Veysel Şimşek

Yıllar yılı uğraşırım bir hayli,
Akıl almaz bizim dostlar uzaylı,
Kendini beğenenlerden acayip huylu,
Bu aralar dosta giden yol bozuk.

İş değişir araya çıkar girince,

Bilmemki iyi gün bilmemki darsa,
İnsan isen biraz mantığın varsa,
Şaşırırım dar günümde dost halim sorsa,
Dar günde belli olur dost ile düşman.

Eller güler oynar sende bakarsın,

Dostum,canım dedim bastım bağrıma,
Yaraladı beni gitti ağrıma,
Yapayalnız kaldım elim böğrüme,
Beni yaralayan dostun kurşunu.

Ters düş çıkarına yüzüne bakmaz,

Ne yapsın vede neylesin,
Dostu olmayan adam.
Derdini kime söylesin,
Dostu olmayan adam.

Gelen olmaz garip kalır,

Dostum dedim seni bağrıma bastım,
Bazen ne söylesen bile hep sustum,
İnan en son sözlerinden kan kustum,
Dostum sana dert yanmaya gerek yok.

Dostum senden hiç sırrımı saklamam,

Arasan bulunmaz eski insanlar,
Azgın nesil dost olmaktan ne anlar,
Düşünmez kimseyi kendini yanlar,
Hainlere diyeceğim bu kadar.

Dönmüş gözü düşmüş nefsin peşine,

Öyle insan varki öküzden öküz,
Öküzlere öküz demeye dilim varmıyor.
Sanki dersin gerçek öküzle ikiz,
Öküzlere öküz demeye dilim varmıyor.

Yaşarken görünen gerçekler ayan,

Şu dünyada şunu bildim öğrendim,
Doğruya dürüstte değer verilmez.
Yaşarken yaşayan görenim kendim,
Doğruya dürüstte değer verilmez.

Doğru insan kovulurmuş dokuz köyden,

Sadece deliyemi denirmiş deli,
Bazende akıllı şaşırır yolu,
Benimde etrafım deliyle dolu,
Anladımki; delininnde delisi varmış.

Anlaşıldı bir terslik var işimde,

Bülbül dilli hele bak şu katıra,
O günler tekpaştan kaldı hatıra,
Çözemem bir türlü benzer ne türe,
Sarhoş desem değil deli Yücelim.

Yoktur onun aklı ile arası,