Çok konuşmayı sevmem ben
Az olsun öz olsun isterim.
Çok insan da sevmem ben
Az olunsun öz olunsun isterim.
Her şeyin fazlası insanı yorar,
Azı aratır,
İyiydim ben;
Rüzgarlarla bir olup, yağmurlar hasta etti beni.
Oysa ki biz çok iyi anlaşmıştık.
Gün boyu birlikte yürüyüp, toprağın kokusunu içtik.
Rüzgarın sazı eşliğinde,
Yağmurun türküsü dökülürken yüzüme,
Yoruldum kendimle ıslanmaktan;
Göz kapaklarım taşıyamıyor ağırlığımı.
Kirpiklerim kilitleniyor birbirine.
Yorgun göz bebeklerim,
İçime akıtıyor pınarlarını;
Yaprak misaliyim içinde.
Neyim mi var?
Neyim yok ki.
Neyim var ki.
Ait olmadığım yerin yamasıyım;
İkide bir dikişlerim atmakta.
Ne gidebildim, ne kalabildim
Yangınına koşup gelenler, öyle hızlı dönerler ki normal hayatlarına, bakakalırsın... Oysaki yangın sönmemiş, daha da büyümektedir. Bu hayatta, herkes kendi yangınını kendi taşır omuzlarında...Sevgi Gül İlkaN
Tamam da.
Ben, kuşu öldüğü için ağlayan bir insanım.
Kuşumu oğlum diye seviyordum.
Uyanır uyanmaz hemen
Suyuna, yemine bakıp
Kafesini temizliyordum.
Ömrümün dudaklarını çatlatıp
İçinde hicran ırmağı akıtan
Beline kırmızı kabuk bağlayıp
Allı duvaklı acıya gönderen
Tabutunu gelin arabası yapıp
Azrail'e nefesimi sürdüren
Bazen sen olup
Kendimi unutuyorum.
Kendimi hiç hatırlamayıp
Sen olup kalsam
Bu acı geçer mi ki?..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!