Küçükken
Ben senin arkandan ayrılmazdım
Camdan düşersin diye.
Büyüdün
Peşinden ayrıldım
Gittin canından düştün...
Kimi sevdiysem,
Öyle kıt kanaat sevmedim;
Gerçekten çok sevdim.
Kaybettiğimde de
Öyle kıt kanaat değil
Yüreğim parçalanırcasına üzüldüm.
İçimde ağrılı bir şarkı çalıyor hep senli vakitlerde.
Gece ustura bıçak.
Gün yanığı gündüz.
Ne ilk savruluş bu nede son.
Anladım,anladım
Ahirete kadar yolum varmış.
Beni beyaz bir sayfaya sardın.
Daha ne kadar ağlamalıyım ki
Çürüyüp gitmesi için bu kefenin
Ömrümden.
Bana ödeyemeyeceğim bir borç bıraktın
Canımı vermeden...
Heveslerime baktım da
Nasıl da kaçıyorlar arkalarına bakmadan.
Zaten ben de arkalarından koştuğum yok.
Canımın kenarındaki duraktayım.
Vasıtam gelir gelmez gitmek istiyorum.
Sultan Ahmet Camii'nde kılacağımız namazın
Ayasofya'da edeceğimiz şükür duasının
Gülhane Parkı'nda hep el ele gezeceğimizin
Eminönü'nde hep balık ekmek yiyeceğimizin
Galata Kulesi'nde resim çekineceğimizin
İki adımlık mesafe dünyalar kadar uzaktı
Ben uzaklara düştüm uzaklar bana düştü.
Can kenarı yolcusuydum
Çatısı yoktu yolculuğumun
Gözyaşı iliklerime kadar işledi
Bilmiyorum
Kaç milyon umut ısmarladığımı rüyaya.
Bir ben miyim
Canını cam arkasından seyre dalan?..
Ne çok kırılıyorum
Ne çok.
Sarı soğuklar yağmaya başladı üstümüze.
Eğer ortak noktamız cansa;
Bir parça sevgi,
Bir parça merhamet,
Bir parça yiyecek,
Bir avuç sıcak yer istiyoruz.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!