Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Isırdıkça etimi güneşlere tutulur, gökyüzünde bulutlara bölünürüm
Kırptıkça gözlerimi keklik atışı göğsünde uykulara dalarım şimdi ben.
Ay ışığını kıskandıran lale bahçelerin dağıtır küskün duruşlarımı,
Böler uykusuz bakışlarımı ve siler mevsimsiz yaşayışlarımı.

Bir çınar gölgesi dinginliğinde üçe bölerim yaşadığım mevsimleri seni düşündükçe. Ellerin pamuk, gözlerin deniz, yüreğin ceviz bahçeleri ve güneş sözlerinle ak bir yurt düşlerim seni sevdikçe. Hangi yıl, hangi mevsimdir yaşadığım bilmem, bilmem sensizken yaşadığım günleri, ayları, yılları ve öptüğüm dudakları. Çınar yüklü kervanlar geçer usumdan, diken tarlalarında koşar, kurşun sesinde yatar ve çürümüş gövdemi seyre durarım sensiz.

sancıyla büyüyen bir özlemin derinliklerine
denizin dalgaları hüzün taşıyorlar durmadan
kırmızı ağlarken yoruluyorum düşünmekten
kaybolmuş bir zamanın anıtlarını arıyorum
yoksun işte yüreğimdeki hatıralarla öksüzüm

—Ağıtlarla açan bir gülsün sen
Öfkemin tetiğini hoyratça çeken-

Şafak kırık, eskimiş kağnılar penceremde

Yıllardır sürgünde ah çığlıklarım
Büyüyor ruhumdaki uzaklıkların
Delirmiş sürüler içinde şaşkınım
Bir şişe içinde sana yolculuğum

Ya sar yârim şu yüzyıllık yaralarımı

Toprağını terk edemeyen gamlı bir çiçeksin, gözlerinde sevginin gölgesi
Koca bir sevgiyi içinde taşıyan küresin, yüreğin en soylu acıların adresi
Tükense de bu gönül seni sevmekten, sular altında kalsa aşkın şehirleri
Varlığının medeniyetlerinde mutluyum, kılıçtan geçirseler de sevgileri.

Kilitsiz, paslı ve sürgüsüz hücrelerde
İçinin tufanları yüreğini salladığında, gir imgelerime
Kimselere aldırmadan, gözlerini dik yüreğime.
Ben, kirli sokakların kaldırımlarında yürümeyi unutan,
Sevginin parke taşlarını onaran bir sevda işçisiyim.

Gövdemin katmanında ilençli bir veda türküsü, dilimde yakarılı bir gece
Sensizlik yağmurları yağar birazdan, gönlümdeki yangınları söndürsene
Her aşk kendi korkusuna tutsaktır, anların izlerini takip ederek gelsene
Sil özlemi şu yorgun yüreğimden, sonra serp küllerimi aşkın denizlerine

Gölgenin cam parçalarından ayrı gezdiğim günler ilişti takvimlerin yapraklarına, yamalı kederlerimiz en çok sensizken okşar yüreğimi. Hırçınlığım karılmamış bir deste, asiliğim yolunu arayan bir su ve gözlerimdeki yaş sana özlemimden. Dingin günlerimim geçit vermez yamaçlarında gözlerim sönmeyen bir ışığın peşinden gelir. Bir ince yol ararım sana çıkan, aşılmaz yüreğinin bakirliğinde sabır yokuşlarını çıkarım.

Sevdan tırmaladı yüreğimi, yeniden dirilttin beni
Kırılıp düştüğüm yerlerden kaldırdın şu bedenimi.
Gözlerinin girdaplarında ışığa çıktı batık şehirler
Binlerce siyah inci kaplayıverdi kutsal denizlerimi.

Gece gibi siyah gözlerine tutunarak iliştim yanına. Hayata, sevgiye ve aldanışa dair kaldırılan kadehlerin ıslattığı dudakları ıpıslak, üzerine örttüğü şal gece sefası kokular saçıyordu içerime. Tutukluydu, sonsuza dek taşımayacağı kelepçeyi okşuyordu elleriyle. Mırıltıyı andıran sözcüklerinden sevgi kartları yapıp yapıp yüreğime açıyordu. Hayata küskün duruşlarına içten içe sövüyor, hükümlü yüreğinin özgürlüğünü bekliyordu.

Ölüm mırıltılarını yükseltirken gecenin kollarında
Bir kedi gibi sokulursun gizemli rüyalarıma sen
Esip geçersin, başım döner kokundan, duman olurum
Uzak şehirlerin ürpertisi sarar yalnız rıhtımlarımı.

İçime çekiyorum bütün denizlerini. Zamanın çözümsüzlüklerinde cesaretsizliğim bir gölge gibi gelir peşimden ve bu zamanın engebeli patikasından geçerken masal devleri keserler yolumu. Sen, ulaşılmazlıkların coğrafyasında bir aşk rüyasını anlatıp yorumlar istiyorsun benden. Benim tabirlerime kahkahalarla gülüyor, kırgın intizarlarıma kulak asmıyorsun.

Kirpiğimde ezgin sükût, düşlerimde yaylı fayton
Hangi sevda şu ürkünç ve solgun yüzümü ağartır!
Aşka müptela ruhumda kırılmış aynaların kesiği
Kızların belinde kurdele bağıymış nicedir umut
Ben toy sesimin kayıp baharlarına yürüyorum