Selahattin Yetgin Şiirleri - Şair Selaha ...

Parçalı bir yalnızlık dudağımda, dağılır sevdana yürüdükçe kahrım
Işıkları sönmüş bir oda olur gözlerim, gülüşlerinle söner yangınım
İçsel bir özlemin sessiz çığlığıdır aşk, boşuna sanma haykırışım
Dudağımda ismin, resimlerde gözyaşım, sanadır hep uyanışım

Aşkın açık denizlerine öfkemin sureti düşerdi, seninle günün ışıklarını arkamıza, ayın ışıltılarını da alnımıza aldığımız anlarda. Bir gölgenin içinde gülüşlerini ararken ben, sen aynı gölgenin kırıntılarında düşünüşlerimin anlamlarını ekerdin siyah denizlere. Kokun yayılırdı dudağını özledikçe ruhuma, nefesinin menekşe tarlalarında vakit sevişmelere açardı göğsünü ve biz aynı anın kahramanı, aynı masalın kırgın sayfası, aynı duruşmaların aşktan müebbet sanıkları olurduk ve bu yalan kürede ne kadar doğru bir aşkın savaşçıları olduğumuzu dosta düşmana haykırırdık.

Bir zaman kapsülüne yüreğimi koydum, çocuklaştı ruhum
Mevsimleri milyonlarca parçaya böldüm, yeniden doğdum
Işık aradım kutsal yüreğinde, orman gözlerinde kayboldum
Sırma gülüşlerinle ez beni, göğsünde dinlenip şarap oldum.

Gül düşürmüşsün gönlüme merhabandan bu yana, onun için gülüm olmuşsun. Sensizliğin çiçeksiz mevsimlerinde bunun için yaprak kalmış, öksüz dallarda solmuşum. Gülüm olmuşsun özlemin alacalı şafaklarında, kokunla dünyanın ilhamını çözmüşüm. Boş vermişim geçmişime, unutmuşum acılarımı, ben sesinle, gülüşünle, yüreğinle en yaşanası, en tapılası bir dünya kurmuşum. Seni severek, seni özleyerek insan olmanın şifresini kırmışım.

Özlemli ruhumu yasladım yokluğunda, dalganın sessiz çağıltısına
Kundaklı hüzünlerin sandalıyla geçemedim afyon bakışlı gözlerini
Yüreğimin başkaldırılarına kentler isyan etti, eridi kar dağlarımda
Gül kokulu düşlerin zindanlarında yazdım ben en ölümsüz şiirlerimi

Gözlerin pencerelerde kaybolduğu gün
Rüzgârlar ülkesine yolculuğa çıkacağız
Bir masalca dilimizde eriyecek isyan
Ben olmayacağım karşında lakin
Bir sen göreceksin tepeden tırnağa
Gelirken aşkı da getireceksin bana

Yağmanın şehrini utangaç yüzüyle ısıtıyor güneş
Kabirsiz ölülerin hüzzam ağıdına neden arıyor eş
Ruhsuz ve sapkın düşünüşleri kabul eder mi leş?
Sol yanımız acıyor dostlar, sıratı da geçti katiller.

Nice masum canları bağladılar yağlanmış halatlarla

Seni özledikçe bir merdiven arıyorum çaresizliğime
Gönlünün asma köprülerinden ülkene geliyorum
Telaşlı bir hazan mevsimi sunuyorsun susuzluğuma
Lila sayfalardan arınarak medeniyetler geçiyorum
Aldırma ihtimali hep ayrılığa çıkan korsan şiirlerime
Aldırma aşk bakışlım, senin için nefes alıyorum.

Esrik bir öfke sokuluyor yalnız bedenime
Yönsüz bir telaş v/ar gövdemin tekerinde
Parm/aklarımda tanımsız meçhul hareler
Yüreğimdeki yükleri almaz oldu gemiler
Bir b/aşka liman olur mu ah yalnızlığım!

Ufkunun suları çürümüş uzak okyanuslarından
Derin bir ormanı geçerek gelirdin sen kollarıma

Asi bir çağlayanım ben, gönlümün korsan afişlerinde aşkın devriyeleri
Yüreğimin pınarlarından yaşam akıyor, yitirdik masum ve duru sevgileri
Ömür haylaz bir mevsim, çığlıklar ekerek tükettik sevginin asil çiçeklerini
Fatihasız elvedalar çoğalıyor çevremde, sevinin kıymıkları batarken tenime

Zılgıt dalgalarla övünen denizlerin en soylu karıdır tuz. Öfkeyle çarptıkça taşa, sürtünür öfkeye su, delirmiş sorguların kapılarını rüzgâr gıcırdattıkça. Mavinin yoldaşıdır yeşil, kırmızı şafakların nuru hep gizemi saklar koynunda, yalçın dağların ve azgın dalgaların buluşmasıyla öfke dönüşüverir bir anda hazza.

Sana saklanmış varoluş derlemelerinde
Bir görsen içimin yitik ve antik zehrini