Gücün, silahın ve yetkin var diye
Haddini aşarak zulmetmen niye?
Mazlumu acıtan eller kurusun;
Tüm insafsızların kökü kurusun!
Savunmasızları Allah korusun!
Boşa geçmesin yıllar, aylar, günler, saatler;
Bil ki kısadır ömür, gerçekleşmez tüm düşler…
Yitirme hevesini, bir gün kavuşacaksın;
Tutulsa bile dilin er geç konuşacaksın...
Gücenmene gerek yok kalbine ve beynine;
Yüreğin sıkışır sesini duysan
Kısmetin kesilir yüzüne baksan
Tekerin ters döner elinden tutsan
Aman, uzak dursun, beni unutsun!
Ondan ne köy olur, ne de kasaba
Birliğe beraberliğe el-ân daha çok muhtâcız,
İle-l-ebed var olmayı mutlaka başaracağız;
‘Böl, parçala, yut! ’ taktiği mâzide hep zarar verdi,
Bize bizden gayrı dost yok, yok etmek düşmanın derdi...
Tek bayrak ve tek yürekle nice mâni’alar aştık,
Merhamet avcıları zamanla çoğalıyor,
Cüzdanlar hedeflenip vicdanlar yoklanıyor;
Kendine acındırmak için rol yapılıyor,
İyiler kandırılıp gönüller okşanıyor...
Merhametten marazın türediği bilinir,
Düştü cemre havaya; sırada su, toprak var
Birer hafta arayla doğada canlanma var
Böyle gelirmiş bahar; mis kokacak topraklar
Isındıkça tabiat yürekte ısınma var
Güzel söze değil, öze bakmalı;
Helal etmek kolay, ince tartmalı!
Asla mutsuzluğu dilemiyorum;
Sende hakkım var mı, bilemiyorum.
Adın sanın belli, yazmaman ayıp;
Görebildiğin renkler, duyabildiğin sesler
Yanıltmamalı seni, motifler ve desenler…
Var olanı algılar, olmayanı yorumlar
Durursun ömür boyu, arada bir duraklar…
Rüzgârın uğultusu, suların çağıltısı
Kimsin, nesin bilmesem de
Sana değer verdiğimde
Elbet karşılık beklerim;
Buna hakkım vardır, derim!
Yazıyoruz, çiziyoruz,
Atam! Sen ölmedin, içimizdesin;
Emanet ettiğin Cumhuriyetin,
İnkılâpların ve tüm ilkelerin
Sonsuza kadar hep yaşayacaktır...
Atam! Sen ölmedin, kalbimizdesin;
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!