Dost bildiklerimi içten severim;
Özümde hisseder, acı söylerim...
Yalanı, riyayı hep reddederim;
Selâmın alırım, ‘Eyvallah! ’ derim.
Dost bildiklerime duâ ederim;
Bahtına küserek sakın ağlama,
Sahte dostluklara hiç bel bağlama;
Gülecektir bir gün senin de yüzün,
Yok olacak elbet keder ve hüzün...
Ne yaparsın, elden bir şey gelmiyor,
Sevilen, sayılan, yakın arkadaş
Hem de güvenilen hatta bir sırdaş,
Değeri bilinen, özde gönüldaş
Dosttur; bu tanımı pek iyi belle!
Düşman olmayana ille ‘Dost! ’ deme;
Doğarken ağlarız dünya kahrına;
Ağlarken güleriz sabır taşına...
Gülerken bakarız bazen aynaya;
Bakarken ünleriz: ‘Ne mutluluk ya! ’
Yaşarken koşarız onca umutla;
En güzel güzelin dostu olamaz,
Zaten en güzeli aramak yanlış;
En güzel güzele ölçü olamaz,
Güzeli bulunca mutlaka alış...
En iyi iyinin dostu olamaz,
‘Adam gibi adam olsun! ’ diyorsun;
‘Kadın gibi kadın! ’ isen, haklısın.
Her ne bekliyorsan, sen de veresin;
Hiç kimse bulunmaz kumaş değildir!
‘Parada gözüm yok; ille bir evi,
Ne mutlu Türk’üm ta sonsuza kadar
Hem de Müslüman’ım elhamdülillah!
Asil ruhum daim maziyi anar;
Tek O’na taparım, esirger Allah!
Ya Allah, Bismillah; Allahü ekber!
De ki ‘Gördüm bir rüya,
İşte böyle bu dünya! ’
İnsanı yıkar riya;
Nerde o eski vefa!
Geldim bir süre önce,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!