__Yok, sen yalan söylüyorsun!
__Yalancının şahı sensin!
__Bana neden inanmazsın?
__Sana neden inanayım?
İşine yarıyorsam, büyük coşkuyla ‘Hay hay! ’
Yararlanamıyorsan, donuk bakışla ‘Bay bay! ’
Anlamak kolay değil, bu nasıl iştir böyle
Seni böyle bilmezdim; yalanım varsa, söyle!
Adını anıyorsam, hâlâ bir değerin var
Yaşına başına hiç aldırmadan,
Nerdeyse zil takıp oynayacaksın!
Nedendir bu coşku biz de bilelim;
Güzel oynamazsan, yardım edelim!
Bazen esiyorsun pek çaktırmadan,
İddialı değilim, sadece yazıyorum;
Beğenin, beğenmeyin; yazmayı seviyorum…
Yazdığım her şiirin yorumu içindedir;
Kimseyle bir derdim yok, derdim kalemimledir…
‘Yaz! ’ diyorum, yazmıyor, o zaman kızıyorum;
Acı tatlı anılarla bu günlere kadar geldik,
En güç koşullarda bile özümüzü yitirmedik.
Sevdik, saydık, hoş gördük ve asla bencillik etmedik;
Dayanıştık ve üleştik; gölgemizle güreşmedik!
Bize bizden başka gerçek dost yok; düşmanımız pek çok!
Herkes her şeyi çok iyi biliyor
Ya, işte bu yüzden dert hiç bitmiyor!
Kimse kimseye pek güvenemiyor;
Ulusumuz bundan her dem çekiyor.
Öğrenmek sonsuz bir süreç deniyor,
Birinci emir: ‘Oku! ’,
İkinci emirse, ‘Yaz! ’,
Üçüncü emir: ‘Aktar! ’;
Tamamı Kur’ân’da var...
Her üçü de selâmdır,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!