Özgen Öz Şiirleri - Şair Özgen Öz

Issız bir adam
Saçı sakalı darmadağın
Bıyıkları sakalları sararmış sigaradan
sırtında yeşil parkası
Dudakları arasında bitmiş cigarası
Bileni yok,çok zaman...

Gönlümün derin ve ıssız vadilerinden yükselen sessizliğin NEVASIDR şiirlerim ve yazılarım.
Kimine göre AŞK,kimine göre BOŞ,olsada sözlerim.
yüreğimden yükselen NEVADA gizlidir
yaşanmışlıklarım ve yürüdüğüm yolda ayak izlerim.
yaşamayan yazamaz
yazsada etkili olamaz.

Çözülünce düğümü gecenin
Ortada kaldı sabah seyrinde
Susturulmuş tüm renkleri
Az içince
Şiirle baktığım
Loş İzmir sokakları..

Kara talihinin kırmızı gülleri
Sonsuz gökyüzü,güneş
Ay ve yıldızlar
En güzel bahar çiçekleri ve kuşlar
Sizin olduda
Gün görmemiş yüreğiniz

Hani bazen kaybolmak isterseniz ya
Geceler boyu o yıldızdan o yıldıza uçmak
Hani hazır sihri bulmuşken
Tam da tanyeri ağarırken
Bir çiçeğin yapraklarında
Çiğ damlaları olmak

Kaybolmak İstiyorum
Kaybolmak
Nedensiz
Ve öylesine
Unutulmuş bir mektubun arasında
Kuru bir papatya gibi

Ben Kendi Kendime Bahar Oldum

Al bu cemreler senin olsun diyen olmadı,
Ben kendi kendime bahar oldum...
Zemherinin ayazında kaldım,
Bir soba dumanı kadar bile ısınamadım,

Yoksun…

Yoksun;
Sen uzak bir şehirde
Bilmem kaç zaman oldu
Sensiz yıllar geldi de geçmek bilmedi.

Neredesin Sevgili

Yine bu kentin sessizliğinde
içimde daralan yokluğunun sokakları,
yüreğimden yine gülüşüne dolanan bir bahar var.
Yıllar var ki, sevdiğim,

Sınadım Kendimi

Sınadım kendimi zamansız bir yolculukta,
Ne takvime sığdım ne de mevsimlere…
Kimi zaman bir rüzgârın esintisi oldum,
Kimi zaman bir çocuğun gözyaşında saklı bir dua.