Özgen Öz Şiirleri - Şair Özgen Öz

Bir uçurtma özgürlüğünde hayallerim
Bir tarafım olabildiğine mavi bir gökyüzü
Diğer yanım yırtık papuçlu
Üstü başı tozlu topraklı bir çocuk
Ve kocaman bir adam gibi
Sokak aralarından geçişim

Nasılda açmış gözleri kara kara,
al al gelincikler...
Oysa Haziran'da ölmek nedir bilmezler
Ölmek zordur...
Haziranda ölmek, çok daha zor
Yürek sustu, kalem sustu

Her Şeye İyi Gelen Bir Cümleydik

Her şeye iyi gelen bir cümleydik biz,
Karanlık gecelere kandil,
Kırık dökük kalplere sığınak,
Yorgun ruhlara merhamettik.

Savruluşun Hikâyesi

Ne kadar savrulmuşum,
sol yanımdan vuruldukça
yaralarımın içinden bir nehir aktı,
adını bile bilmediğim bir dilden

Yıllar Sonra

Olur ya bir gün —
yıllar sonra, bir sokak başında karşılaşırsak;
ben susarım önce, sadece bakarım gözlerine.
Gözlerin içindeki zamanın rengiyle ölçerim kendi yıllarımı;

Hüzzam Bir Eylül

Yıllar gelip geçti habersiz,
Bilmem hatırlatmış mıdır rüzgâr sana,
Bir Eylül akşamıydı gidişin,
Hüzün kokuyordu kaldırımlar,

Aşkın Rüyası

Kaç aşk var kalbimizde, bize kalan?
İlk gençlikten, ilk acılardan…
İnandığımız her şey uğruna…

Yağmurun Şarkısı

Yağmur indi geceye,
damla damla kalbime,
sokak sustu, dünya uyudu,
yalnız kaldım özleminle.

“Işığın Kalbinde Bir”

Ve sonra…
Sustu dünya.
Bir nefes kaldı aramızda —
O da Tanrı’nın nefesiydi.

“Işığın Teninde Yandım”

İlahi bir fısıltı gibi başlıyor her şey...
Sessizliğin kalbinden yükselen bir nefes,
Rüzgârın taşıdığı o kadim çağrı:
“Hatırla...”